نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
بانو فروغ، دانشجوی خبرنگاری خبرگزاری شانا، در روایت خود از قطع اینترنت، تجربهای شخصی را به یک درد جمعی پیوند میزند. او نشان میدهد که خاموشی ناگهانی شبکهها برای دختران افغانستانی تنها یک مشکل فنی نیست، بلکه بازتاب همان زخم بسته شدن مکاتب و دانشگاههاست؛ زخمی که امید آموزش و آینده روشن شهروندان افغانستان را در تاریکی فرو میبرد.
در جهانی که طالبان دختران را از آموزش محروم کردهاند، تیم رباتیک دختران افغانستان با دانش، خلاقیت و همبستگی، پرچم امید را در پاناما برافراشتند. آنان از دل مهاجرت و محدودیت برخاستند تا ثابت کنند که اراده، مرز نمیشناسد. این حضور، نهفقط رقابت علمی، بلکه اعتراض خاموشی است علیه حذف زنان و سرکوب استعدادها.
در حالی که جاپان نخستوزیر زن انتخاب میکند، میلیونها دختر در افغانستان حتی از حق رفتن به مکتب محروماند. این تضاد، شکاف دردناکی میان پیشرفت و عقبماندگی در آسیا را نشان میدهد. سکوت کشورهای همسایه و بیعملی جهانی، طالبان را جسورتر کرده و زنان کشور را به قربانیان سیاستهای افراطی بدل ساخته است.
نتایج یک نظرسنجی تازه از سوی بخش زنان سازمان ملل متحد نشان میدهد که ۹۲ درصد مردم افغانستان، از آموزش دختران حمایت میکنند. این آمار چشمگیر، در تضاد کامل با سیاستهای طالبان در منع تحصیل دختران قرار دارد و بازتابدهنده خواست عمومی برای بازگشت عدالت آموزشی در کشور است.
در روزهایی که آموزش برای دختران افغانستانی به رؤیایی ممنوع و دوردست بدل شده، بنیاد جوانان افغانستان با هدایت استاد سالار، استاد دانشگاه، پژوهشگر علوم اجتماعی و فعال فرهنگی، به یکی از معدود پناهگاههای یادگیری و رشد تبدیل شده است. این بنیاد مستقل و غیرانتفاعی که از سال ۲۰۱۷ فعالیت خود را آغاز نموده، با برگزاری دورههای آموزشی آنلاین، در دل بحرانهای اجتماعی و سیاسی بستری برای بازسازی امید، توانمندسازی نسل جوان و ارتقای مهارتهای فردی فراهم کرده است. استاد سالار، بنیانگذار بنیاد، با نگاهی انسانی و تحولگرا، آموزش را از یک ساختار خشک به تجربهای زنده و معنادار بدل کرده و میگوید: «دخترانی که در این مسیر با ما همراه شدند، نه فقط درس خواندند، بلکه خودشان را شناختند، با چالشها روبهرو شدند و ایستادگی کردند.» این بنیاد اکنون با بیش از ده هزار دانشجو از سراسر افغانستان، ایران، پاکستان، آلمان و بریتانیا، به نماد نوآوری آموزشی و مقاومت فرهنگی در برابر محرومیت بدل گشته است.
در حالی که چهار سال از ممنوعیت آموزش دختران در افغانستان میگذرد، یکی از فعالان مدنی با انتشار یادداشتی، این وضعیت را نهتنها بحران آموزشی بلکه «جنایتی خاموش علیه انسانیت» توصیف کرده و خواستار اقدام فوری ملی و بینالمللی شده است. حلیمه نورزی، فعال سیاسی و اجتماعی، در نوشتهای که بهتازگی منتشر کرده، از محرومیت […]