نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
حامد کرزی، رئیس جمهور پیشین افغانستان در پیامی خواستار بازگشایی مکاتب دخترانه و آغاز گفتگوهای ملی برای تضمین صلح و ثبات در کشور شد.
در جهانی که طالبان دختران را از آموزش محروم کرده‌اند، تیم رباتیک دختران افغانستان با دانش، خلاقیت و همبستگی، پرچم امید را در پاناما برافراشتند. آنان از دل مهاجرت و محدودیت برخاستند تا ثابت کنند که اراده، مرز نمی‌شناسد. این حضور، نه‌فقط رقابت علمی، بلکه اعتراض خاموشی است علیه حذف زنان و سرکوب استعدادها.
خیابان‌های کابل، پس از چهار سال سلطه طالبان و سرکوب مداوم زنان، شاهد یک «انقلاب شادمانی» بود. هزاران زن و مرد در استقبال از قهرمانان فوتسال، قوانین سخت‌گیرانه تفکیک جنسیتی را به چالش کشیدند و با حضور مختلط و پایکوبی، اراده جمعی برای آزادی‌های سلب‌شده را فریاد زدند.
در حالی که جاپان نخست‌وزیر زن انتخاب می‌کند، میلیون‌ها دختر در افغانستان حتی از حق رفتن به مکتب محروم‌اند. این تضاد، شکاف دردناکی میان پیشرفت و عقب‌ماندگی در آسیا را نشان می‌دهد. سکوت کشورهای همسایه و بی‌عملی جهانی، طالبان را جسورتر کرده و زنان کشور را به قربانیان سیاست‌های افراطی بدل ساخته است.
توافق آتش‌بس میان طالبان و پاکستان در دوحه، با حضور وزیر دفاع طالبان و خواجه آصف، وزیر دفاع پاکستان، امضا شد. در این توافق، اسلام‌آباد با تأکید بر «احترام به تمامیت ارضی»، تلاش کرد خط دیورند را تثبیت کند. سکوت طالبان درباره این خط، عقب‌نشینی معناداری تلقی می‌شود. مردم افغانستان، بی‌دفاع در برابر پیامدهای این توافق، بار دیگر قربانی بازی‌های سیاسی شدند.
دیدگاه بسته شده است.