نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
امروز (۱۰ اسد ۱۳۹۸) نزدیک به صد تن از فعالان حقوق بشر و مدافعان حقوق زن از ده ولایت کشور در باغ مقبره گوهرشاد بیگم در هرات گردهم آمدند تا کمپاین «خط سرخ من» را آغاز کند. مسئولان برگزارکننده میگویند: هدف این کمپاین انعکاس خواستهای زنان و مردان است، که نظریات و اولویتهایشان در پروسههای […]
امروز (۱۰ اسد ۱۳۹۸) نزدیک به صد تن از فعالان حقوق بشر و مدافعان حقوق زن از ده ولایت کشور در باغ مقبره گوهرشاد بیگم در هرات گردهم آمدند تا کمپاین «خط سرخ من» را آغاز کند.
مسئولان برگزارکننده میگویند: هدف این کمپاین انعکاس خواستهای زنان و مردان است، که نظریات و اولویتهایشان در پروسههای صلح نادیده گرفته میشود.
خانم الیتا میلر، رئیس اداره ملل متحد برای زنان (UN Women) گفت: این کمپاین بیشتر روی تبارز دیدگاههای زنان و مردان تمرکز دارد که به نحوی از مراکز تصمیمگیری دورند.
او، دیدگاه، صدا، نظریات، تلاشها و نیازمندیهای زنان را برای ایجاد آینده مصون برای زنان و مردان، دختران و پسران در سراسر کشور مهم خواند.
در همین حال شماری از زنان اشتراککننده در این کمپاین میگویند: جایگاه زنان در پرسه صلح باید واضح باشد.
خانم ماریا اکرمی، رئیس شبکه زنان افغان، گفت: صلحی که در آن حقوق و فرصتها برای زنان وجود نداشته باشد، صلح باوقار نیست.
او، تداوم و بسیج تلاشهای زنان را مهم خواند و تأکید کرد: زنان باید در پرسه صلح سهم فعال داشته باشند.
همچنین ثریا پیکان، سفیر کمپاین در زون غرب و رئیس نهاد ندای زنان، گفت: «از پیوستن مردان و پسران به این کمپاین برای دسترسی به صلح پایدار احساس امیدواری میکنم. او افزود: «حال وقت آن رسیده است تا مردان و پسران برای ایجاد آینده مصون به این کمپاین بپیوندند.»
او تصریح افزود: برای گسترش کمپاین به محلات و روستاها، سفیران کمپاین از ده ولایت کشور با هم یکجا شدهاند تا زنان از سرتاسر افغانستان را برای کسب جایگاهشان در پروسههای صلح طی کمپاین خط سرخ من بسیج کرده و خطوط سرخشان را برای دستیابی به صلح پایدار و همهشمول بیان کردند.
جنبش فعالان حقوق زن در افغانستان یا کمپاین «خط سرخ من» حرکت اجتماعی است که طی آن مردان و زنان نظریات خود را درباره حقوق بشر، بهویژه حقوق بشری زنان و همچنین سایر حقوق و اختیارات شهروندی، بیان کرده و نمیگذارند تا هیچ معامله روی آن صورت گیرد.
کمپاین «خط سرخ» برای نخستین بار توسط گروهی از فعالان زن در سال ۱۳۹۱ راهاندازی شد. سپس، در اوایل سال روان میلادی، اداره ملل متحد برای زنان (UN Women)، یکجا با بنیانگذاران کمپاین، مرحله نخست کمپاین #خط_سرخ_من را در کابل راهاندازی کرد که بیش از یکصد هزار کاربر رسانههای اجتماعی طور مستقیم و یک و نیم میلیون کابر دیگر به صورت غیرمستقیم در فضای مجازی به این کمپاین پیوستند. امروز، کمپاین #خط_سرخ_من مترداف است با جنبش فعالان حقوق زن در افغانستان.
تلگرام | فیسبوک | تویتر
پژوهش تازه در بریتانیا نشان داد زنستیزی خشونت خانگی را به افراطگرایی پیوند میدهد. در افغانستان تحت طالبان، این چرخه به سیاست رسمی بدل شده؛ زنان از آموزش، کار و حقوق اساسی محروماند و خشونت سیستماتیک زندگیشان را رقتبار ساخته است.
سازمان «حق و عدالت» با نامهای اضطراری از دولت پاکستان خواستار توقف فوری اخراج اجباری زنان فعال حقوق بشر افغانستان شد. این زنان به دلیل فعالیتهای مدنی از آزار طالبان گریختهاند و بازگرداندنشان تهدیدی مستقیم علیه جان آنهاست. آمار داده که ۵ زن اخراج شده و صدها نفر دیگر در خطرند و رونوشت نامه را به وزارتخانههای کلیدی پاکستان ارسال کرده است.
مرکز حقوق و انکشاف زنان افغانستان اعلام کرد که پس از سالها فعالیت و مبارزه، همکاری رسمی خود را با حرکت فکری افغانها آغاز کرده است. این اتحاد بهعنوان اقدامی تاریخی در راستای دفاع از حقوق انسانی، مدنی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی زنان افغان معرفی شد و هدف آن ایجاد افغانستانی برابر، آگاه و توانمند در رقابت جهانی عنوان گردید.
با روز جهانی محو خشونت علیه زنان، این پرسش مطرح است: آیا میتوان پدیدهای را محو کرد که تعریفی واحد ندارد؟ خشونت فراتر از عمل فیزیکی، شامل ساختارهای ناعادلانه بینالمللی و فرهنگی است. در جوامعی مانند افغانستان، خشونت ثواب شمرده میشود. محو آن نیازمند ادبیاتسازی عمیق و تعریف مشترک مصادیق است.
دیدگاه بسته شده است.