در زندان‌های طالبان بر نظامیان پیشین چه می‌گذرد؟

پس از واگذاری کشور به طالبان، نظامیان پیشین وضعیت رقت‌باری را تجربه می‌کنند. طالبان سایه‌وار در تعقیب آن‌ها است و برای گرفتن انتقام دست به هر خشونتی می‌زنند. طالبان تنها در ماه سنبله سال جاری 15 تن از نظامیان پیشین را دربند و 14 تن دیگر را کشته‌اند. زندانیانی که از بند طالبان زنده برگشته‌اند حکایت‌های وحشتناکی دارند.

بر اساس ادعای آنان آویزان کردن از پا، شوک برقی، بی‌خوابی و «شاشیدن» به ‌صورت زندانیان از شکنجه‌های رایج طالبان است. شماری از این نیروها به روزنامه ۸صبح گفته‌اند که ده‌ها تن از هم‌سنگران‌شان ناپدید و صدها تن دیگر در زندان‌های طالبان به سر می‌برند. این وضعیت ناگوار در حالی ادامه دارد که خانواده‌های آن‌ها از ترس طالبان، نمی‌خواهند موضوع رسانه‌یی شود.

یکی از نظامیان پیشین در گفت‌وگو با 8 صبح از شرایط وحشتناک زندان‌های طالبان قصه‌های وحشتناکی می‌کند. او می‌گوید: شوک برقی، بی‌خوابی، آویزان کردن از پا، لت‌وکوب‌کردن، دشنام‌دادن، ایستانیدن در آب و نفس قید‌کردن با پلاستیک از شکنجه‌های رایج در زندان‌های این گروه است.

این نظامی پیشین می‌گوید که که پس از آن که مرا دستگیر کردند؛ چشم‌هایم را بستند و پس انتقال به زندان با لت‌و‌کوب، از پا آویزانم کردند. دو ساعت آویزان بودم. احساس می‌کردم سرم می‌کفد. از بینی و دهنم خون می‌رفت. از هوش رفته و به زمین غلطیده بودم. باشنیدن صدای پایی، صدا کردم قاری صاحب رویم را باز کن. او آمد و به صورتم شاشید. این وضعیت دو روز ادامه داشت.

به گفته این آدم زندان‌ها کثیف و متعفن‌اند. خوراک نظامیان پیشین در زندان نیم نان خشک در دو وقت است. زندانیان تا ساعت 2 صبح بیدار می‌مانند. اگر کسی به خواب برود با سیلی شکنجه‌گران طالب بیدار می‌شد که گاهی تا صبح ادامه پیدا می‌کند.

نقض گسترده حقوق بشر و شکنجه‌های وحشتناکی طالبانی در حالی ادامه دارد که جهان تنها با صدور بیانیه‌ها به تقبیح این اعمال اکتفا می‌کند. نهادهای حقوق بشری و کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل بر زندان‌های طالبان نظارت ندارند و خشونت طالبان نیز نسبتا در سکوت ادامه دارد.

منابع در تازه‌ترین مورد از قتل یک نظامی پیشین به نام خلیل‌احمد خبر می‌دهد. طالبان این فرد را در منطقه «عینو‌مینه» شهر قندهار کشتند. به گفته منابع طالبان خلیل‌احمد را شب‌هنگام ربوده و سپس کشتند.