نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
هفدهمین دور نشست ژنو برای «حقوق بشر و دموکراسی» امروز سه‌شنبه (۳۰ دلو) در ژنو، پایتخت سوئیس آغاز شد. در این نشست مهم بین‌المللی، جایزه بین‌المللی حقوق زنان به دو زن فعال و برجسته از افغانستان اهدا خواهد شد. این نشست که با حضور فعالان حقوق بشر از سراسر جهان برگزار می‌شود، فرصتی است برای […]
هفدهمین دور نشست ژنو برای «حقوق بشر و دموکراسی» امروز سه‌شنبه (۳۰ دلو) در ژنو، پایتخت سوئیس آغاز شد. در این نشست مهم بین‌المللی، جایزه بین‌المللی حقوق زنان به دو زن فعال و برجسته از افغانستان اهدا خواهد شد.
این نشست که با حضور فعالان حقوق بشر از سراسر جهان برگزار می‌شود، فرصتی است برای بحث و تبادل نظر در مورد چالش‌های حقوق بشری و راه‌های مقابله با آنها.
در همین راستا، خبر مسرت‌بخش اعطای جایزه بین‌المللی حقوق زنان به دو بانوی افغانستانی، مسعوده جلال و دخترش حسنا جلال، وزیر پیشین امور زنان افغانستان، به عنوان نمادی از تقدیر از تلاش‌های بی‌وقفه آنها در زمینه حقوق زنان، منتشر شد. این جایزه که به پاس فعالیت‌های ارزشمند این دو فعال حقوق زن به آنها اهدا می‌شود، نشان از اهمیت و جایگاه والای مبارزات آنها در سطح بین‌المللی دارد.
مسعوده جلال و حسنا جلال، سال‌هاست که در زمینه احقاق حقوق زنان در افغانستان فعالیت می‌کنند و با چالش‌های بسیاری روبرو بوده‌اند. آنها با شجاعت و پشتکار، همواره صدای زنان افغانستانی بوده‌اند و برای بهبود وضعیت آنها تلاش کرده‌اند.
بیش از صد فعال حقوق بشر در این نشست حضور دارند و قرار است در مورد مسائل مختلف مربوط به حقوق بشر به بحث و تبادل نظر بپردازند. سخنرانی مسعوده جلال و حسنا جلال در این نشست، فرصتی مغتنم برای آنها خواهد بود تا دیدگاه‌ها و تجربیات خود را با دیگر شرکت‌کنندگان به اشتراک بگذارند و بر اهمیت حمایت از حقوق زنان در افغانستان تأکید کنند.
عفو بین‌الملل اعلام کرد سیاست‌های طالبان، زندگی زنان و دختران افغانستان را به یک «کابوس غیرقابل‌تحمل» تبدیل کرده و حقوق انسانی آنان را سیستماتیک نقض می‌کند. این سازمان سکوت جهانی را «هم‌دستی» خواند و خواستار فشار بین‌المللی برای بازگشت زنان به حیات عمومی، کار و دسترسی به خدمات بهداشتی شد.
با بازگشت طالبان و سکوت جهانی، زنان افغانستان از آموزش، اشتغال، درمان و حضور اجتماعی محروم شدند. اجباری شدن برقع در هرات، نماد تازه‌ای از حذف نظام‌مند زنان است. در حکومت پیشین، زنان در سیاست، دادگستری و رسانه نقش فعال داشتند؛ اکنون قربانیان خاموش معامله‌های سیاسی بی‌پاسخ‌اند.
خیابان‌های کابل، پس از چهار سال سلطه طالبان و سرکوب مداوم زنان، شاهد یک «انقلاب شادمانی» بود. هزاران زن و مرد در استقبال از قهرمانان فوتسال، قوانین سخت‌گیرانه تفکیک جنسیتی را به چالش کشیدند و با حضور مختلط و پایکوبی، اراده جمعی برای آزادی‌های سلب‌شده را فریاد زدند.
در حالی که جاپان نخست‌وزیر زن انتخاب می‌کند، میلیون‌ها دختر در افغانستان حتی از حق رفتن به مکتب محروم‌اند. این تضاد، شکاف دردناکی میان پیشرفت و عقب‌ماندگی در آسیا را نشان می‌دهد. سکوت کشورهای همسایه و بی‌عملی جهانی، طالبان را جسورتر کرده و زنان کشور را به قربانیان سیاست‌های افراطی بدل ساخته است.
دیدگاه بسته شده است.