امارت اسلامی؛ حکومتی نامشروع پس از 16 ماه!
دهم نوامبر، ۱۱۶ کشور در نشستی که توسط سازمان ملل متحد درباره افغانستان برگزار شده بود قطع‌نامه ۴۸ ماده‌ای را تصویب کردند که در آن عدم‌استفاده از خاک افغانستان در برابر کشورها و همچنین کار و آموزش بانوان از مهم‌ترین پیش‌شرط‌ها برای به رسمیت شناختن حکومت طالبان اعلام شده بود.
نصیراحمد فایق، سرپرست نمایندگی دایمی افغانستان در سازمان ملل متحد در 20 عقرب ۱۴۰۱، گفت: «روابط جامعه جهانی و تعامل آن با طالبان بر اساس پیشرفت و تطبیق مواد این قطع‌نامه تعلق دارد و به تعهدات و عملی کردن تعهدات طالبان.»
طالبان بارها گفته‌اند که تمامی شرط‌های به رسمیت شناخته شدن را تکمیل کرده‌اند؛ اما غرب مانع این مسئله میشود.
با آنکه حکومت طالبان توسط جامعه جهانی به رسمیت شناخته نشده است؛ اما اتحادیه اروپا، هند، امارات متحده عربی، ایران، روسیه، ازبکستان، چین، روسیه و پاکستان سفارت خود را در افغانستان فعال نگه داشته‌اند و ژاپن نیز در ۲۲ اکتوبر فعالیت دیپلوماتیک خود را از سر گرفت و سازمان همکاری اسلامی به هدف ایجاد روابط و کمک‌های انسان دوستانه دفتر خود را در کابل باز کرد.
رفت‌وآمد نمایندگان کشورها در سال ۲۰۲۲ میلادی به افغانستان جریان داشت و هیئت‌های بلند و پایین‌رتبه کشورهایی مانند پاکستان، چین و ایران به افغانستان سفر کردند؛ اما این کشورها که با طالبان در تعامل بوده و چشم امید این گروه نیز به این کشورها دوخته شده است نیز از به‌رسمیت‌شناسی حکومت گروه طالبان، خودداری کرده‌اند.
مولوی محمدیعقوب مجاهد، فرزند ملاعمر، رهبر فقید طالبان و سرپرست وزارت دفاع این گروه نیز چندی پیش با سفر به امارات متحده عربی با مقامات ارشد آن کشور گفت‌وگو کرد.
معافیت سفر 13 مقام گروه طالبان در 20 آگست ۲۰۲۲ پایان یافت. شورای امنیت سازمان ملل متحد درباره تمدید معافیت سفر مقام‌های حکومت طالبان به توافق نرسید و نشست بی‌نتیجه پایان یافت.
اما آمریکا به محدودیت سفر مقام‌های امارت اسلامی اکتفا نکرد و پا زا از این نیز فراتر گذاشت، در 11 اکتوبر ۲۰۲۲ میلادی، وزارت خارجه آمریکا محدویدت روادید را بر مقامات کنونی طالبان وضع کرد.
علی‌رغم معرفی آقای شاهین به‌عنوان نماینده گروه طالبان در سازمان ملل متحد برای احراز کرسی افغانستان، کرسی نمایندگی دایمی افغانستان در این سازمان به طالبان واگذار نشد. مجمع عمومی سازمان ملل متحد در 16 دسمبر ۲۰۲۲ تصمیم گرفت که نماینده حکومت پیشین در کرسی افغانستان باقی بماند.
کارولین رودریگز بیرکت، رئیس کمیته اعتبار سازمان ملل متحد در ۲۶ قوس ۱۴۰۱، گفت: «ما دوباره درباره نمایندگی‌های افغانستان، میانمار و لیبی مکاتبه داشتیم و کمیته ملاحظات را درباره نمایندگی کشورها به تعویق انداختیم.»
تمامی قوانینی که در دوره نظام جمهوری تصویب شده بود توسط گروه طالبان در 9 جولای، ملغا اعلام شد.
مولوی هبت‌الله آخوندزاده، رهبر طالبان، در ۱۸ سرطان ۱۴۰۱، گفت: «هر آن چیزی که غیرشرعی است و به فایده مردم نیست و احکام ظالمانه درج شده است ما تمام‌شان را لغو می‌کنیم و تنها نظام شرعی جور می‌کنیم.»
رژیم طالبان همچنان 9 سال پس از مرگ ملا محمدعمر، بنیانگذار و رهبر پیشین خود، در اقدامی بی‌پیشینه و همزمان با تخریب سنگ قبر شهید مسعود، برای نخستین بار طی یک مراسم از قبر وی رونمایی کرد.
نبود قانون اساسی، اعلام نشدن کابینه رسمی، ناروشن بودن پرچم رسمی افغانستان در جهان و فقر و بی‌کاری از مسایل حل ناشده کنونی کشور است و روشن نیست که رژیم طالبان می‌تواند بر این مشکلات در سال جدید میلادی پایان دهد و یا خیر؛ اما افزایش محدودیت‌ها بر زنان، بستن دانشگاه‌ها و مکاتب بر روی زنان و دختران، اخراج کارمندان زن از موسسات خارجی و بازگشت دوباره این گروه به قرائت پیشینش از اسلام، بیانگر راه دشوار ادامه حیات سیاسی این گروه در افغانستان است.
