«بازگشت به جهنم»؛ اعتراض زنان افغانستانی به اخراج مهاجران از ایران و پاکستان

اعضای «جنبش زنان پنجره امید» با برگزاری گردهمایی در اسلام‌آباد، نسبت به اخراج مهاجران افغانستانی از کشورهای همسایه اعتراض کردند و هشدار دادند که بازگرداندن زنان به زیر سلطه طالبان، به معنای بازگرداندن آنان به جهنم است. در پی تشدید روند اخراج مهاجران افغانستانی از ایران و پاکستان، گروهی از فعالان زن عضو «جنبش زنان […]

اعضای «جنبش زنان پنجره امید» با برگزاری گردهمایی در اسلام‌آباد، نسبت به اخراج مهاجران افغانستانی از کشورهای همسایه اعتراض کردند و هشدار دادند که بازگرداندن زنان به زیر سلطه طالبان، به معنای بازگرداندن آنان به جهنم است.

در پی تشدید روند اخراج مهاجران افغانستانی از ایران و پاکستان، گروهی از فعالان زن عضو «جنبش زنان پنجره امید» روز پنج‌شنبه در اسلام‌آباد گردهم آمدند تا صدای اعتراض خود را به گوش جهانیان برسانند. این زنان با حمل پلاکاردهایی که روی آن نوشته شده بود «بازگشت به جهنم را متوقف کنید» و «زنان افغان حق زندگی دارند»، خواستار توقف فوری اخراج مهاجران شدند.

به گفته‌ برگزارکنندگان، هدف این تجمع، جلب توجه نهادهای بین‌المللی به وضعیت بحرانی زنان و دختران افغانستانی در داخل کشور است؛ جایی که آنان از آموزش، اشتغال و آزادی‌های ابتدایی محروم‌اند.

یکی از سخنگویان جنبش در گفت‌وگو با خبرنگاران گفت:

«اخراج زنان از کشورهای امن به افغانستان، یعنی تحویل دادن آنان به سیاه‌چاله‌ای از خشونت، فقر و بی‌حقوقی. این تصمیم‌ها باید متوقف شوند.»

بر اساس آمارهای رسمی، روزانه صدها خانواده‌ی مهاجر از ایران و پاکستان وارد افغانستان می‌شوند. تاکنون بیش از دو میلیون مهاجر افغانستانی به کشور بازگردانده شده‌اند، در حالی که وضعیت بشری در افغانستان رو به وخامت است.

مقام‌های ایرانی اعلام کرده‌اند که مهاجران بدون مدرک اقامتی، جایی در ایران ندارند و باید بازگردند. دولت پاکستان نیز تصمیم گرفته است که آخرین دسته از مهاجران افغانستانی را تا کمتر از یک ماه دیگر اخراج کند.

فعالان جنبش زنان پنجره امید هشدار داده‌اند که این روند نه‌تنها ناقض حقوق بشر است، بلکه جان هزاران زن و کودک را در معرض خطر جدی قرار می‌دهد. آنان از سازمان ملل، کمیساریای عالی پناهندگان و دولت‌های منطقه خواسته‌اند تا در برابر این بحران سکوت نکنند.

جنبش زنان پنجره امید، یکی از معدود نهادهای مدنی فعال در تبعید است که تلاش دارد صدای زنان افغانستان را در سطح منطقه‌ای و جهانی بلند کند. این اعتراض در شرایطی صورت می‌گیرد که طالبان همچنان سیاست‌های سخت‌گیرانه علیه زنان را اعمال می‌کند و هیچ نشانه‌ای از بهبود وضعیت حقوق بشر در افغانستان دیده نمی‌شود.