نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
عبداللطیف نظری، معاون وزارت اقتصاد طالبان، در پیامی در شبکه اجتماعی ایکس، لیستی از دستاوردهای اقتصادی و دیپلماتیک این گروه در سال ۱۴۰۳ ارائه کرده است. ادعاهایی مبنی بر ثبات پول ملی، کنترل قیمت‌ها، افزایش صادرات و تقویت روابط با کشورهای همسایه که سوالات جدی را در مورد وضعیت واقعی افغانستان مطرح می‌کند. ادعاهای مطرح […]
عبداللطیف نظری، معاون وزارت اقتصاد طالبان، در پیامی در شبکه اجتماعی ایکس، لیستی از دستاوردهای اقتصادی و دیپلماتیک این گروه در سال ۱۴۰۳ ارائه کرده است. ادعاهایی مبنی بر ثبات پول ملی، کنترل قیمت‌ها، افزایش صادرات و تقویت روابط با کشورهای همسایه که سوالات جدی را در مورد وضعیت واقعی افغانستان مطرح می‌کند.
ادعاهای مطرح شده توسط طالبان در حالی بیان می‌شود که افغانستان با بحران‌های متعددی از جمله فقر گسترده، بیکاری، محدودیت‌های شدید بر حقوق زنان و نقض حقوق بشر مواجه است. آمارها و گزارش‌های نهادهای بین‌المللی نیز با ادعاهای طالبان در تناقض است.
بررسی ادعاهای طالبان در مورد دستاوردهایشان در سال ۱۴۰۳ نیازمند توجه به آمار و ارقام نهادهای معتبر بین‌المللی است.
در حوزه اقتصاد، علی‌رغم ادعای ثبات پول ملی و کنترل قیمت‌ها، گزارش‌های برنامه جهانی غذا (WFP) و سازمان ملل متحد نشان‌دهنده افزایش چشمگیر فقر و ناامنی غذایی در افغانستان است، به طوری که میلیون‌ها نفر با گرسنگی شدید دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
محدودیت‌های اعمال شده بر زنان، که نیمی از نیروی کار جامعه را تشکیل می‌دهند، ضربه مهلکی به اقتصاد کشور وارد کرده و باعث افزایش بیکاری، به ویژه در میان جوانان، شده است.
در حوزه دیپلماسی، با وجود تلاش طالبان برای گسترش روابط با کشورهای همسایه، هیچ کشوری حکومت آنان را به رسمیت نشناخته است و جامعه بین‌المللی به رسمیت شناختن آنان را به رعایت حقوق بشر، به ویژه حقوق زنان و اقلیت‌ها، و تشکیل دولتی فراگیر مشروط کرده است.
گزارش‌های سازمان ملل متحد و سایر نهادهای بین‌المللی حاکی از نقض گسترده حقوق بشر در افغانستان است.
مهاجرت گسترده شهروندان افغانستان، به‌ویژه جوانان و نخبگان، به کشورهای همسایه و سایر نقاط جهان، نمادی بارز از ناامیدی و عدم اعتماد به آینده در سایه حکومت طالبان است. این پدیده، که ابعاد گوناگونی دارد، با استناد به منابع معتبر قابل بررسی است.
کمیساریای عالی سازمان ملل متحد برای پناهندگان (UNHCR) گزارش می‌دهد که از زمان تسلط طالبان، صدها هزار نفر از افغانستان آواره شده‌اند و تا اواخر سال ۲۰۲۳، بیش از ۸ میلیون افغانستانی در سراسر جهان آواره شده‌اند.
کشورهای همسایه، به‌ویژه ایران و پاکستان، بیشترین تعداد پناهندگان افغانستانی را پذیرفته‌اند و تنها در سال‌های ۲۰۲۱ تاکنون، بیش از ۲.۳ میلیون افغانستانی به این کشورها مهاجرت کرده‌اند. سازمان بین‌المللی مهاجرت (IOM) نیز افزایش مهاجرت به کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی را گزارش کرده است.
فرار مغزها، با خروج بیش از ۳۵۰ هزار نفر از افراد تحصیل‌کرده و متخصص از سال ۲۰۲۱، ضربه‌ای سنگین به ظرفیت‌های انسانی و توسعه‌ای افغانستان وارد کرده است.
دلایل این مهاجرت شامل ناامنی، ترس از خشونت، محدودیت‌های اجتماعی و اقتصادی، به‌ویژه برای زنان، و عدم اعتماد به آینده است. این مهاجرت گسترده، بحران انسانی در منطقه ایجاد کرده، به اقتصاد افغانستان ضربه زده و چالش‌هایی برای کشورهای میزبان به وجود آورده است.
با روز جهانی محو خشونت علیه زنان، این پرسش مطرح است: آیا می‌توان پدیده‌ای را محو کرد که تعریفی واحد ندارد؟ خشونت فراتر از عمل فیزیکی، شامل ساختارهای ناعادلانه بین‌المللی و فرهنگی است. در جوامعی مانند افغانستان، خشونت ثواب شمرده می‌شود. محو آن نیازمند ادبیات‌سازی عمیق و تعریف مشترک مصادیق است.
چهار جنبش اعتراضی زنان افغانستان در قطعنامه‌ای مشترک به مناسبت هفته جهانی محو خشونت علیه زنان اعلام کردند که زنان کشور تسلیم نمی‌شوند و آزادی آنان غیرقابل مذاکره است. این جنبش‌ها رژیم طالبان را غیرقانونی و ضدزن دانسته، پایان کامل حاکمیت آن را مطالبه اصلی خود معرفی کرده و خواستار حمایت جهانی از مقاومت زنان شدند.
دولت در تبعید افغانستان در بیانیه‌ای به مناسبت روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان، خشونت ساختاری علیه زنان را «جنایت علیه بشریت» خواند و خواستار اقدام فوری جامعه جهانی شد.
جنبش اعتدالیون ملی افغانستان خشونت علیه زنان را در روز جهانی منع خشونت به‌شدت محکوم می‌کند. ما زنان را نیروی اصلی توسعه و صلح پایدار می‌دانیم. خواستاریم حکومت افغانستان فوراً حقوق اساسی زنان، از جمله آموزش، کار و مشارکت اجتماعی را تضمین کند و جامعه جهانی نیز بی‌عدالتی‌های جاری را بررسی نماید. مبارزه برای برابری تا تحقق کامل حقوق ادامه دارد.
دیدگاه بسته شده است.