نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
مریم، دانشآموز پیشین در شهر کابل، به دلیل کمخونی ناشی از مشکلات اقتصادی، از ادامه درمان و بهبود وضعیت جسمانی خود بازمانده است. این گزارش توسط رادیو آزادی تهیه شده است. به گزارش شانا به نقل از رادیو آزادی؛ مریم، دانشآموزی که به دلیل مشکلات اقتصادی و از همه مهمتر محدودیتهای فزاینده طالبان از تحصیل […]
مریم، دانشآموز پیشین در شهر کابل، به دلیل کمخونی ناشی از مشکلات اقتصادی، از ادامه درمان و بهبود وضعیت جسمانی خود بازمانده است. این گزارش توسط رادیو آزادی تهیه شده است.
به گزارش شانا به نقل از رادیو آزادی؛ مریم، دانشآموزی که به دلیل مشکلات اقتصادی و از همه مهمتر محدودیتهای فزاینده طالبان از تحصیل بازمانده، اکنون با مشکل جدی کمخونی دست و پنجه نرم میکند. او از ضعف جسمانی، خستگی زودهنگام، سرگیجه و تغییر رنگ صورت خود خبر داده و گفته است که پزشک تشخیص کمخونی داده است.
با این حال، مشکلات اقتصادی خانواده، مانع از آن شده است که مریم بتواند روند درمان خود را پیگیری کند و بهبودی یابد. او میگوید که به دلیل فقر، قادر به تهیه دارو و غذای مناسب نیست و همین امر، وضعیت جسمانی او را روز به روز بدتر میکند.
این گزارش تکاندهنده، که توسط رادیو آزادی تهیه شده، بار دیگر بر عمق فاجعه فقر و تأثیر آن بر سلامت و زندگی مردم در افغانستان تأکید میکند. دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی مناسب، به ویژه برای قشر آسیبپذیر جامعه، به یک چالش جدی تبدیل شده است و بسیاری از مردم، مانند مریم، به دلیل مشکلات اقتصادی، از ابتداییترین حقوق خود محروم هستند.
در حالی که جاپان نخستوزیر زن انتخاب میکند، میلیونها دختر در افغانستان حتی از حق رفتن به مکتب محروماند. این تضاد، شکاف دردناکی میان پیشرفت و عقبماندگی در آسیا را نشان میدهد. سکوت کشورهای همسایه و بیعملی جهانی، طالبان را جسورتر کرده و زنان کشور را به قربانیان سیاستهای افراطی بدل ساخته است.
یازدهم اکتوبر، روز جهانی دختر است؛ روزی برای تجلیل از امید، آموزش و توانمندی. اما در افغانستان، این روز به نمادی از محرومیت، سکوت و مقاومت بدل شده است. میلیونها دختر پشت درهای بستهی مکاتب و دانشگاهها، از ابتداییترین حقوق انسانی خود محروماند نه بهدلیل جنگ، بلکه بهدلیل سیاستی که از آگاهی میترسد. در سرزمینی […]
یونیسف و یونسکو در گزارشی تازه هشدار دادهاند که میلیونها کودک افغانستانی با وجود حضور در مکتب، مهارتهای پایهای خواندن و نوشتن را یاد نمیگیرند. این بحران آموزشی، ناشی از کمبود آموزگار، ضعف زیرساختها و محدودیتهای آموزشی است و نسل آینده افغانستان را با خطر محرومیت از تحصیل و فرصتهای شغلی روبهرو کرده است. کارشناسان آن را یک «فقر یادگیری» گسترده میدانند.
شهرهای افغانستان در حال تجربه فشاری چندجانبهاند که از مهاجرتهای گسترده داخلی، بازگشت میلیونی مهاجران، بحرانهای اقلیمی و ناکارآمدی حکومت طالبان ناشی میشود. این عوامل نهتنها بهصورت همزمان بلکه بهشکل همافزا عمل میکنند؛ بهطوریکه هر یک، دیگری را تشدید میکند. بازگشت اجباری میلیونها مهاجر از ایران و پاکستان، بدون آمادگی زیرساختی یا برنامهریزی، باعث افزایش […]
دیدگاه بسته شده است.