فروشی تلخ؛

زنان برای تأمین هزینه‌های زندگی موهای خود را می‌فروشند

بحران اقتصادی و انسانی در کشور، ابعاد تکان‌دهنده‌ای به خود گرفته است. در جدیدترین نمونه از این بحران، بسیاری از زنان به دلیل فقر شدید و ناتوانی در تأمین هزینه‌های زندگی، مجبور به فروش موی سر خود شده‌اند. این اقدام ناگزیر، نمادی تلخ از وضعیت اسفناک انسانی و پیامدی مستقیم از حاکمیت کنونی است. در […]

بحران اقتصادی و انسانی در کشور، ابعاد تکان‌دهنده‌ای به خود گرفته است. در جدیدترین نمونه از این بحران، بسیاری از زنان به دلیل فقر شدید و ناتوانی در تأمین هزینه‌های زندگی، مجبور به فروش موی سر خود شده‌اند. این اقدام ناگزیر، نمادی تلخ از وضعیت اسفناک انسانی و پیامدی مستقیم از حاکمیت کنونی است.

در ویدئویی که به تازگی منتشر شده، مهتاب، یکی از ساکنان کابل، با صدایی بغض‌آلود از فروش موی خود و دخترش برای تأمین هزینه‌های زندگی می‌گوید. او تنها یکی از هزاران زنی است که در کشور به دلیل فقر شدید، به این اقدام ناچار شده است.

در گفتگو با چند تن از زنانی که موی خود را فروخته‌اند، دلایل مختلفی برای این تصمیم بیان شد. برخی از آن‌ها از بیکاری همسرانشان و ناتوانی در تأمین هزینه‌های درمان اعضای خانواده سخن گفتند. برخی دیگر از افزایش قیمت مواد غذایی و اجاره مسکن و عدم توانایی در تأمین نیازهای اولیه خانواده خود گلایه داشتند.

کارشناسان اجتماعی و اقتصادی بر این باورند که فروش موی زنان، نشانه‌ای از شکست سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی حاکمیت کنونی و بی‌توجهی به نیازهای اولیه مردم است. آن‌ها معتقدند که ادامه این روند می‌تواند عواقب اجتماعی و روانی جدی برای زنان و خانواده‌های آن‌ها داشته باشد.

فروش موی زنان علاوه بر مشکلات اقتصادی، عواقب اجتماعی و روانی نیز به دنبال دارد. از جمله این عواقب می‌توان به کاهش عزت نفس زنان، افزایش آسیب‌پذیری آن‌ها در برابر خشونت‌های خانگی و اجتماعی، و تقویت باورهای منفی در مورد زنان اشاره کرد.

فروش موی زنان، زنگ خطری جدی برای جامعه است. این پدیده نشان می‌دهد که بحران انسانی در کشور به ابعاد گسترده‌تری رسیده و نیازمند توجه فوری جامعه جهانی است. این وضعیت اسفناک، نتیجه مستقیم حاکمیت تک‌قومی، تک‌حزبی، تک‌جنسیتی و … است که با اعمال محدودیت‌های شدید بر زنان و نادیده گرفتن نیازهای اولیه مردم، آن‌ها را به ورطه فقر و فلاکت کشانده است. برای مقابله با این بحران، علاوه بر کمک‌های بشردوستانه، باید به دنبال راهکارهایی پایدار برای بهبود وضعیت اقتصادی کشور و حمایت از حقوق زنان بود.