نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
دهها خانواده مهاجر افغانستانی در اسلامآباد، پایتخت پاکستان، پس از اخراج از خانههای کرایهای خود، شب و روز را در پارکهای عمومی میگذرانند. این وضعیت، بار دیگر بحران انسانی مهاجران افغانستانی در پاکستان را برجسته کرده است. منابع محلی میگویند که با آغاز مرحله تازه اخراج مهاجران افغانستانی از پاکستان، صاحبان خانهها بسیاری از خانوادههای […]
دهها خانواده مهاجر افغانستانی در اسلامآباد، پایتخت پاکستان، پس از اخراج از خانههای کرایهای خود، شب و روز را در پارکهای عمومی میگذرانند. این وضعیت، بار دیگر بحران انسانی مهاجران افغانستانی در پاکستان را برجسته کرده است.
منابع محلی میگویند که با آغاز مرحله تازه اخراج مهاجران افغانستانی از پاکستان، صاحبان خانهها بسیاری از خانوادههای پناهجو را وادار به ترک محل سکونت کردهاند. اکنون این خانوادهها، که شامل کودکان، زنان باردار و سالمندان هستند، ناچارند در شرایط دشوار و بدون دسترسی به خدمات اولیه در فضاهای باز زندگی کنند.
روند فشارها و اخراج مهاجران افغانستانی در پاکستان از سال ۲۰۲۳ شدت گرفت. بر اساس اعلام سازمان ملل متحد، اسلامآباد حتی پیش از موعد تعیینشده (اول سپتامبر ۲۰۲۵) اخراج مهاجران ثبتشده افغانستانی را آغاز کرده است؛ اقدامی که میتواند بیش از یک میلیون نفر را تحت تأثیر قرار دهد.
این در حالی است که حدود ۱.۳ میلیون افغانستانی دارای اسناد رسمی پناهندگی در پاکستان هستند و ۷۵۰ هزار نفر دیگر کارتهای هویتی صادرشده توسط دولت پاکستان در اختیار دارند. با وجود این، فشارهای امنیتی و اقتصادی سبب شده بسیاری از آنان در معرض بیخانمانی و اخراج اجباری قرار گیرند.
تحلیلگران باور دارند که این روند نهتنها پیامدهای انسانی جدی به دنبال دارد، بلکه میتواند به تنشهای امنیتی در منطقه دامن بزند. بیسرپناه شدن هزاران افغانستانی در پاکستان، هم بحران تازهای برای جامعه مهاجران ایجاد کرده و هم تعهدات بینالمللی اسلامآباد در قبال پناهندگان را زیر سوال برده است.
در حالیکه پاکستان خود را ملزم به همکاری با جامعه جهانی برای رسیدگی به وضعیت پناهجویان میداند، برخورد سختگیرانه با مهاجران افغانستانی میتواند مشروعیت حقوقی این سیاست را به چالش بکشد. کارشناسان تأکید میکنند که بیتوجهی به سرنوشت این خانوادهها نهتنها یک بحران انسانی، بلکه تهدیدی برای ثبات اجتماعی و امنیت منطقه است.
شهرهای افغانستان در حال تجربه فشاری چندجانبهاند که از مهاجرتهای گسترده داخلی، بازگشت میلیونی مهاجران، بحرانهای اقلیمی و ناکارآمدی حکومت طالبان ناشی میشود. این عوامل نهتنها بهصورت همزمان بلکه بهشکل همافزا عمل میکنند؛ بهطوریکه هر یک، دیگری را تشدید میکند. بازگشت اجباری میلیونها مهاجر از ایران و پاکستان، بدون آمادگی زیرساختی یا برنامهریزی، باعث افزایش […]
در سرزمینی که نبوغ میروید اما تحمل اندیشه ریشه نمیدواند، مهاجرت فکری بدل به سنتی تاریخی شده است؛ از ابنسینا تا صدیق افغان، مسیر اندیشه در افغانستان اغلب از تبعید میگذرد، نه از پذیرش.
نشست «گفتمان منطقهای بهسوی وحدت و اعتماد» با حضور بیش از ۳۶ چهره سیاسی، فعالان مدنی، زنان و نمایندگان جریانهای مخالف طالبان، در اسلامآباد آغاز شده است. این نشست، با ابتکار نهاد «زنان برای افغانستان» و همکاری «انستیتوت ثبات راهبردی آسیای جنوبی»، تلاش دارد بستری برای گفتوگوی منطقهای درباره آینده افغانستان فراهم کند؛ بستری که اگرچه هنوز در سطح نمادین باقی مانده، اما میتواند به بازگشت مسئله افغانستان به اولویتهای فکری و سیاسی منطقه کمک کند.
در کنفرانس سالانه اداره مهاجرت، کلیسا و نهادهای خیریه آلمان، بانو مولوده توانا با انتقاد از تصویرسازی سطحی از افغانستان، خواستار توجه جدیتر به وضعیت مهاجران افغانستانی و زنان تحت ستم شد. او گفت: «افغانستان را نمیتوان با چند تصویر یوتیوبی جمعبندی کرد؛ آنچه دیده نمیشود، درد واقعی زنان است.»
https://shorturl.fm/FCBD1
https://shorturl.fm/6w3h5
https://shorturl.fm/X016F