نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) در گزارش دیروز سهشنبه ۷ جوزا خود، گفته است: از هر پنج کودک در افغانستان، دو کودک از مکتب محروم هستند. این گزارش یونیسف، به بررسی میزان دسترسی کودکان به مراقبتهای پزشکی، آموزشی، تغذیه و امنیت آنان در ۱۷۶ کشور جهان پرداخته است و همچنین مواردی چون […]
صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) در گزارش دیروز سهشنبه ۷ جوزا خود، گفته است: از هر پنج کودک در افغانستان، دو کودک از مکتب محروم هستند.
این گزارش یونیسف، به بررسی میزان دسترسی کودکان به مراقبتهای پزشکی، آموزشی، تغذیه و امنیت آنان در ۱۷۶ کشور جهان پرداخته است و همچنین مواردی چون کودکان کار، ازدواج زیر سن، کودکان بیجاشده بر اثر جنگ و کشتار را شامل میشود.
بر اساس این گزارش، افغانستان جایگاه ۱۵۷ را در بین سایر کشورها به خود اختصاص داده است.
در گزارش آمده است که میزان مرگومیر در کودکان زیر پنج سال به ۶.۷۹ درصد، کودکانی که از رشد بازماندهاند به ۴۰.۹ درصد، کودکانی که از مکتب بازماندهاند به ۴۱.۹ درصد و کودکان کارگر به ۲۹.۴ درصد میرسد که به عنوان چالش اصلی درباره زندگی کودکان در سراسر افغانستان به حساب میآیند.
بر اساس گزارش یونیسف ۸۸ درصد از کودکان بین سنین ۶ تا ۲۴ ماه روزانه به درستی تغذیه نمیشوند.
این گزارش افزوده است که ۱۵ درصد کودکان در افغانستان در نتیجه جنگ و درگیری مجبور به ترک محل سکونت خود شده و بسیاری از آنان از آموزش و پرورش محروم ماندهاند و طی سالهای پسین، مکاتب، استادان و دانشآموزان همواره آماج حملات بودهاند.
یونیسف میافزاید که در ۵ ماه اول سال ۲۰۱۸ میلادی ۸۷۰ حمله، تهدید یا ترساندن دانشآموزان، امکانات یا کارکنان و یا درگیری در محیط مکاتب توسط حکومت به ثبت رسیده است.
به گفته این گزارش در حال حاضر تقربیاً ۱۰۰۰ مکتب توسط گروههای مسلح غیرمسئول، نیروهای امنیتی افغانستان و یا نیروهای بینالمللی تخریب، ویران و اشغال شده است و یا به علت جنگ و درگیری بسته شده است.
بسته شدن مکاتب دخترانه در افغانستان، هزاران نوجوان را از حق آموزش محروم کرد و آینده آنان را در ابهام فرو برد. «روشنایی در مسیر من» روایت صادقانه مینه حمیدی، نویسنده جوان افغانستانی و شاگرد مکتب آنلاین گوهر شاد بیگم، از تجربه محرومیت آموزشی، مقاومت خاموش دختران و بازگشت دوباره به مسیر یادگیری در شرایط دشوار است.
پس از بستهشدن مکاتب و دانشگاهها بر روی دختران افغانستان توسط طالبان، آینده هزاران دختر دانشآموز در تاریکی فرو رفت. در این شرایط، مکاتب آنلاین بهعنوان روزنهای تازه پدیدار شدند. «گوهرشاد بیکم» بههمت فخریه سمندری، بنیانگذار و فعال آموزش، چراغی برای یادگیری و امید شد. روایت «از دل تاریکی تا لبخند امید» نوشتهی اسما احمدی، صنف نهم، است.
انجمن ندای نوین زن افغان در روز جهانی حقوق بشر با انتقاد از سکوت جامعه جهانی، محرومیت زنان و دختران افغانستان از آموزش، کار و زندگی آزادانه را برجسته ساخت. این انجمن تأکید کرد که حقوق بشر زمانی معنا دارد که زنان افغانستان نیز انسان شمرده شوند و خواستار اقدام عملی و الزامآور برای حمایت از شهروندان افغانستان شد.
روز جهانی حقوق بشر در افغانستان، زیر سلطه طالبان، بهجای جشن آزادی و کرامت انسانی، یادآور محرومیت زنان از تحصیل، کار و حضور اجتماعی است. قوانین تبعیضآمیز طالبان، میلیونها زن را به زندانیان جنسیتی بدل کرده و آینده کشور را به تاریکی کشانده است؛ آپارتاید جنسیتی آشکار که جهان نباید در برابر آن سکوت کند.
دیدگاه بسته شده است.