نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
مذاکرات چهارروزه طالبان و پاکستان در استانبول، با میانجی‌گری ترکیه و قطر، بدون هیچ نتیجه‌ای پایان یافت؛ گفت‌وگوهایی که قرار بود آتش‌بس دوحه را به توافقی پایدار بدل کند، اما به بن‌بست کشیده شد. اسلام‌آباد طالبان را به حمایت از گروه‌های تروریستی ضدپاکستانی متهم کرده و هشدار داده است که «صبرش تمام شده». در حالی‌که کارشناسان منطقه‌ای و بین‌المللی شکست این مذاکرات را نشانه‌ای از آغاز فصل تازه‌ای از تنش در مرزهای جنوب آسیا می‌دانند، بیم آن می‌رود که تحولات پیش‌رو، افغانستان را وارد مرحله‌ای از بی‌ثباتی و درگیری‌های تازه کند.
در حالی‌که از تنش‌های مرزی و حمله‌های متقابل میان طالبان و پاکستان مدت زیادی نمی‌گذرد، نمایندگان دو طرف در ترکیه سرگرم گفت‌وگو هستند. طالبان از اعلام نتیجه خودداری می‌کند و می‌گوید هنوز زود است قضاوت شود. این نشست‌ها در فضایی از بی‌اعتمادی و رقابت امنیتی جریان دارد و پیامدهایش می‌تواند بر سرنوشت مردم افغانستان سنگین باشد.
تخریب آرامگاه خلیل‌الله خلیلی توسط طالبان در دانشگاه کابل، موجی از محکومیت‌های فرهنگی و سیاسی را برانگیخت. این اقدام نمادی از ستیز با زبان فارسی، حافظه تاریخی و تنوع فرهنگی افغانستان تلقی شده است. چهره‌هایی چون نصیر احمد فایق، محمد واعظی و محب مدثر آن را بخشی از پروژه حذف هویت ملی دانسته‌اند.
در حالی که جاپان نخست‌وزیر زن انتخاب می‌کند، میلیون‌ها دختر در افغانستان حتی از حق رفتن به مکتب محروم‌اند. این تضاد، شکاف دردناکی میان پیشرفت و عقب‌ماندگی در آسیا را نشان می‌دهد. سکوت کشورهای همسایه و بی‌عملی جهانی، طالبان را جسورتر کرده و زنان کشور را به قربانیان سیاست‌های افراطی بدل ساخته است.
۲۰ کشور اروپایی خواستار اخراج مهاجران افغانستانی فاقد اقامت شده‌اند؛ اقدامی که با مذاکرات محرمانه آلمان و طالبان همراه شده است. این تصمیم در حالی اتخاذ می‌شود که افغانستان تحت حاکمیت طالبان با بحران‌های امنیتی و انسانی روبه‌روست. بازگرداندن مهاجران بدون تضمین‌های حقوقی، نه‌تنها جان آنان را تهدید می‌کند، بلکه اعتبار سیاست‌های مهاجرتی اروپا را نیز زیر سؤال می‌برد.
ذاکر جلالی توافق آتش‌بس طالبان و پاکستان را پیروزی دیپلماتیک خوانده و از تعهد طرف پاکستانی به عدم مداخله استقبال کرده است. اما منتقدان، از جمله جریان روند سبز، این توافق را مهر تأیید بر معاهده گندمک و تثبیت خط دیورند می‌دانند؛ سکوت طالبان را عقب‌نشینی حقوقی و مردم را قربانیان بی‌صدای این معامله تاریخی می‌خوانند.