نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
با روز جهانی محو خشونت علیه زنان، این پرسش مطرح است: آیا می‌توان پدیده‌ای را محو کرد که تعریفی واحد ندارد؟ خشونت فراتر از عمل فیزیکی، شامل ساختارهای ناعادلانه بین‌المللی و فرهنگی است. در جوامعی مانند افغانستان، خشونت ثواب شمرده می‌شود. محو آن نیازمند ادبیات‌سازی عمیق و تعریف مشترک مصادیق است.
جنبش اعتدالیون ملی افغانستان خشونت علیه زنان را در روز جهانی منع خشونت به‌شدت محکوم می‌کند. ما زنان را نیروی اصلی توسعه و صلح پایدار می‌دانیم. خواستاریم حکومت افغانستان فوراً حقوق اساسی زنان، از جمله آموزش، کار و مشارکت اجتماعی را تضمین کند و جامعه جهانی نیز بی‌عدالتی‌های جاری را بررسی نماید. مبارزه برای برابری تا تحقق کامل حقوق ادامه دارد.
هم‌زمان با روز جهانی منع خشونت علیه زنان، نهاد «صدای حق و عدالت» با ابراز نگرانی از وضعیت بحرانی زنان افغانستان اعلام کرد که محدودیت‌های گسترده و حذف ساختاری زنان نیازمند توجه فوری است. این نهاد از جامعه جهانی و نهادهای مسؤول خواست تا برای تضمین حقوق بنیادین زنان، از جمله حق آموزش، کار و امنیت، اقدام عملی و فوری انجام دهند.
طالبان بار دیگر پوشش اجباری زنان در شفاخانه حوزوی هرات را اعمال کرده‌اند؛ اقدامی که نه تنها ورود کارمندان و بیماران زن را با مشکل مواجه ساخته، بلکه روند ارائه خدمات صحی را مختل کرده است. این تصمیم بخشی از سیاست‌های گسترده طالبان در محدودسازی حضور اجتماعی زنان است و پیامدهای جدی انسانی و حقوقی به‌دنبال دارد.
طالبان و داعش با شعار شریعت و عدالت ظهور کردند، اما نتیجه کارشان چیزی جز خشونت، سرکوب و بهره‌برداری ابزاری از دین نبود. هر دو گروه در جامعه‌ای سنتی و کم‌سواد رشد کردند، با حمایت بیرونی قدرت گرفتند و شریعت را وسیله‌ای برای رسیدن به سلطه ساختند. عدالت و انسانیت غایب ماند و افغانستان بهای سنگین این دو روی یک سکه را پرداخت.
طالبان با برداشت محدود از آیه ۳۴ سوره نساء، زن را موجودی بدون اختیار و تابع اراده مرد تعریف می‌کنند، تفسیری که با روح قرآن و جایگاه تاریخی زن در اسلام در تضاد است. این دیدگاه بسته، تمامی حقوق زنان (از آموزش و کار تا حق نفس‌کشیدن) را نادیده گرفته و تصمیم‌گیری درباره زندگی او را در اختیار مردانی قرار می‌دهد که خود محصول تفسیرهای نادرست دینی و خشونت‌اند.