نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
عفو بین‌الملل اعلام کرد سیاست‌های طالبان، زندگی زنان و دختران افغانستان را به یک «کابوس غیرقابل‌تحمل» تبدیل کرده و حقوق انسانی آنان را سیستماتیک نقض می‌کند. این سازمان سکوت جهانی را «هم‌دستی» خواند و خواستار فشار بین‌المللی برای بازگشت زنان به حیات عمومی، کار و دسترسی به خدمات بهداشتی شد.
نهاد «صدای حق و عدالت» خواستار بازگشایی فوری مکتب‌ها، لیسه‌ها و دانشگاه‌های دختران افغانستان شد. این مکتب‌ها از ماه سنبله ۱۴۰۰ خورشیدی توسط گروه طالبان بر اساس ملاحظات شرعی و فرهنگی بسته شدند. این نهاد تأکید کرده است که محرومیت دختران از آموزش مانع توسعه فکری، اقتصادی و اجتماعی کشور شده و بازگشایی فوری ضروری است.
انتخاب شکریه بارکزی به عنوان معاون کانگرس جهانی آزادی نشان می‌دهد زنان افغانستان هنوز صدای مقاومت دارند. در عصری که فعالیت اجتماعی آنان ممنوع است، حضور او در عرصه بین‌المللی نماد پایداری، مقابله با حکومت‌های خودکامه و امید به آزادی، برابری و عدالت برای نسل‌های آینده است.
با بازگشت طالبان و سکوت جهانی، زنان افغانستان از آموزش، اشتغال، درمان و حضور اجتماعی محروم شدند. اجباری شدن برقع در هرات، نماد تازه‌ای از حذف نظام‌مند زنان است. در حکومت پیشین، زنان در سیاست، دادگستری و رسانه نقش فعال داشتند؛ اکنون قربانیان خاموش معامله‌های سیاسی بی‌پاسخ‌اند.
طالبان و تی‌تی‌پی امروز بحران مشترک افغانستان و پاکستان‌اند؛ نتیجه دهه‌ها حمایت مالی، نظامی و سیاسی اسلام‌آباد از افراط‌گرایان. پناهگاه‌های امن، آموزش‌های آی‌اس‌آی و پشتیبانی گسترده، طالبان را به قدرت رساند و تی‌تی‌پی را تقویت کرد. اکنون این سیاست نابخردانه به تهدیدی وجودی بدل شده و مردم افغانستان و پاکستان قربانی اصلی آن هستند.
در جهانی که طالبان دختران را از آموزش محروم کرده‌اند، تیم رباتیک دختران افغانستان با دانش، خلاقیت و همبستگی، پرچم امید را در پاناما برافراشتند. آنان از دل مهاجرت و محدودیت برخاستند تا ثابت کنند که اراده، مرز نمی‌شناسد. این حضور، نه‌فقط رقابت علمی، بلکه اعتراض خاموشی است علیه حذف زنان و سرکوب استعدادها.