نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
با انتشار اطلاعیهای از سوی یک مکتب، مشخص شد که دانشآموزان افغانستان در سال تحصیلی ۱۴۰۴ ملزم به پوشیدن یونیفورم جدیدی خواهند بود که توسط طالبان تعیین شده است. این تصمیم، که با واکنشهای گستردهای از سوی شهروندان و فعالان حقوق بشر مواجه شده، نگرانیها در مورد تلاش برای «طالبانیزه کردن» نظام آموزشی را افزایش […]
با انتشار اطلاعیهای از سوی یک مکتب، مشخص شد که دانشآموزان افغانستان در سال تحصیلی ۱۴۰۴ ملزم به پوشیدن یونیفورم جدیدی خواهند بود که توسط طالبان تعیین شده است.
این تصمیم، که با واکنشهای گستردهای از سوی شهروندان و فعالان حقوق بشر مواجه شده، نگرانیها در مورد تلاش برای «طالبانیزه کردن» نظام آموزشی را افزایش داده است.
بر اساس این اطلاعیه، دانشآموزان مقاطع مختلف تحصیلی باید یونیفورمهای متفاوتی را بر تن کنند. دانشآموزان صنفهای اول تا نهم ملزم به پوشیدن پیراهن و تنبان آبی همراه با کلاه سفید هستند، در حالی که دانشآموزان کلاسهای دهم تا دوازدهم باید پیراهن و تنبان سفید به همراه دستار یا لنگی بپوشند.
این تغییرات در راستای اجرای لایحه ۹ مادهای است که توسط هبتالله آخوندزاده، رهبر طالبان، به امضا رسیده و بر اساس آن، یونیفورم تمامی مکاتب دولتی و خصوصی در افغانستان باید به رنگهای سفید و آبی با دستار یا کلاه تعیین شود.
منتقدان این طرح، آن را گامی در جهت تحمیل ایدئولوژی طالبان بر دانشآموزان و محدود کردن آزادیهای فردی آنها میدانند. آنها معتقدند که طالبان با تغییر نصاب آموزشی و یونیفورم مدارس، در تلاش برای کنترل کامل نظام آموزشی و تحمیل دیدگاههای خود بر نسل جوان هستند.
بسیاری از شهروندان افغانستان، به ویژه فعالان حقوق زنان و دختران، نگران تأثیر این تصمیم بر دسترسی دختران به آموزش و حضور آنها در مدارس هستند. آنها معتقدند که این اقدام میتواند باعث افزایش محدودیتها و تبعیض علیه دختران در نظام آموزشی شود.
این تصمیم در شرایطی اتخاذ شده است که نظام آموزشی افغانستان با چالشهای متعددی از جمله کمبود منابع، فرسودگی زیرساختها و عدم دسترسی به آموزش در مناطق دورافتاده مواجه است. منتقدان معتقدند که تمرکز بر تغییر یونیفورم به جای حل مشکلات اساسی، نشاندهنده اولویتهای نادرست طالبان است.
در شرایط دشوار مهاجرت و اخراجهای اجباری در پاکستان، بانو زحل فعال مدنی افغانستان با ایجاد آموزشگاهی کوچک برای کودکان پناهنده، امیدی تازه به آموزش و آینده بخشید. مسئله آموزش مهاجرین افغانستانی در پاکستان یکی از چالشهای جدی و کمتر دیدهشده است. کودکان پناهنده در شرایطی زندگی میکنند که دسترسی به مکتب و امکانات آموزشی […]
پژوهش تازه در بریتانیا نشان داد زنستیزی خشونت خانگی را به افراطگرایی پیوند میدهد. در افغانستان تحت طالبان، این چرخه به سیاست رسمی بدل شده؛ زنان از آموزش، کار و حقوق اساسی محروماند و خشونت سیستماتیک زندگیشان را رقتبار ساخته است.
چهار جنبش اعتراضی زنان افغانستان در قطعنامهای مشترک به مناسبت هفته جهانی محو خشونت علیه زنان اعلام کردند که زنان کشور تسلیم نمیشوند و آزادی آنان غیرقابل مذاکره است. این جنبشها رژیم طالبان را غیرقانونی و ضدزن دانسته، پایان کامل حاکمیت آن را مطالبه اصلی خود معرفی کرده و خواستار حمایت جهانی از مقاومت زنان شدند.
جنبش اعتدالیون ملی افغانستان خشونت علیه زنان را در روز جهانی منع خشونت بهشدت محکوم میکند. ما زنان را نیروی اصلی توسعه و صلح پایدار میدانیم. خواستاریم حکومت افغانستان فوراً حقوق اساسی زنان، از جمله آموزش، کار و مشارکت اجتماعی را تضمین کند و جامعه جهانی نیز بیعدالتیهای جاری را بررسی نماید. مبارزه برای برابری تا تحقق کامل حقوق ادامه دارد.
دیدگاه بسته شده است.