نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
با انتشار اطلاعیه‌ای از سوی یک مکتب، مشخص شد که دانش‌آموزان افغانستان در سال تحصیلی ۱۴۰۴ ملزم به پوشیدن یونیفورم جدیدی خواهند بود که توسط طالبان تعیین شده است. این تصمیم، که با واکنش‌های گسترده‌ای از سوی شهروندان و فعالان حقوق بشر مواجه شده، نگرانی‌ها در مورد تلاش برای «طالبانیزه کردن» نظام آموزشی را افزایش […]
با انتشار اطلاعیه‌ای از سوی یک مکتب، مشخص شد که دانش‌آموزان افغانستان در سال تحصیلی ۱۴۰۴ ملزم به پوشیدن یونیفورم جدیدی خواهند بود که توسط طالبان تعیین شده است.
این تصمیم، که با واکنش‌های گسترده‌ای از سوی شهروندان و فعالان حقوق بشر مواجه شده، نگرانی‌ها در مورد تلاش برای «طالبانیزه کردن» نظام آموزشی را افزایش داده است.
بر اساس این اطلاعیه، دانش‌آموزان مقاطع مختلف تحصیلی باید یونیفورم‌های متفاوتی را بر تن کنند. دانش‌آموزان صنف‌های اول تا نهم ملزم به پوشیدن پیراهن و تنبان آبی همراه با کلاه سفید هستند، در حالی که دانش‌آموزان کلاس‌های دهم تا دوازدهم باید پیراهن و تنبان سفید به همراه دستار یا لنگی بپوشند.
این تغییرات در راستای اجرای لایحه ۹ ماده‌ای است که توسط هبت‌الله آخوندزاده، رهبر طالبان، به امضا رسیده و بر اساس آن، یونیفورم تمامی مکاتب دولتی و خصوصی در افغانستان باید به رنگ‌های سفید و آبی با دستار یا کلاه تعیین شود.
منتقدان این طرح، آن را گامی در جهت تحمیل ایدئولوژی طالبان بر دانش‌آموزان و محدود کردن آزادی‌های فردی آن‌ها می‌دانند. آن‌ها معتقدند که طالبان با تغییر نصاب آموزشی و یونیفورم مدارس، در تلاش برای کنترل کامل نظام آموزشی و تحمیل دیدگاه‌های خود بر نسل جوان هستند.
بسیاری از شهروندان افغانستان، به ویژه فعالان حقوق زنان و دختران، نگران تأثیر این تصمیم بر دسترسی دختران به آموزش و حضور آن‌ها در مدارس هستند. آن‌ها معتقدند که این اقدام می‌تواند باعث افزایش محدودیت‌ها و تبعیض علیه دختران در نظام آموزشی شود.
این تصمیم در شرایطی اتخاذ شده است که نظام آموزشی افغانستان با چالش‌های متعددی از جمله کمبود منابع، فرسودگی زیرساخت‌ها و عدم دسترسی به آموزش در مناطق دورافتاده مواجه است. منتقدان معتقدند که تمرکز بر تغییر یونیفورم به جای حل مشکلات اساسی، نشان‌دهنده اولویت‌های نادرست طالبان است.
در میان کوچه‌های خاکی هرات، جایی که بسیاری از دختران افغانستانی با محدودیت‌های آموزشی، فرهنگی و اقتصادی روبه‌رو هستند، داستانی متفاوت در حال شکل‌گیری بود. فاطمه، دختری جوان با ذهنی کنجکاو و قلبی پر از آرزو، در شرایطی رشد کرد که دسترسی به تکنالوژی برای بسیاری از هم‌سالانش یک رؤیای دور بود.
نتایج یک نظرسنجی تازه از سوی بخش زنان سازمان ملل متحد نشان می‌دهد که ۹۲ درصد مردم افغانستان، از آموزش دختران حمایت می‌کنند. این آمار چشم‌گیر، در تضاد کامل با سیاست‌های طالبان در منع تحصیل دختران قرار دارد و بازتاب‌دهنده خواست عمومی برای بازگشت عدالت آموزشی در کشور است.
پژوهش تازه دانشگاه کمبریج نشان می‌دهد که طالبان در چهار سال گذشته بیشترین موارد نقض کنوانسیون‌های بین‌المللی حقوق بشر را مرتکب شده‌اند؛ از محدودیت‌های شدید بر زنان گرفته تا شکنجه و بازداشت منتقدان.
در کابلِ امروز، جایی که آموزش دختران به تصمیمات سیاسی گره خورده، ثنا (نام مستعار)، دختر ۲۱ ساله‌ای از منطقه خیرخانه، روایت زندگی‌اش را بازگو می‌کند؛ داستانی که از یک مسیر تحصیلی روشن آغاز شد و به چالشی روانی و اجتماعی انجامید.
دیدگاه بسته شده است.