نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
فشار گروه طالبان بر شیعیان هزاره در افغانستان همچنان ادامه دارد و هر روزه در بخش‌های از کشور، جنگجویان این گروه به بازداشت و کوچ اجباری آن‌ها اقدام می‌کنند.
گروه طالبان این گزارش‌ها را همانند همه گزارش‌های نهادهای بین المللی از نقض حقوق بشر و ارتکاب جرایم جنایی، انکار و آن را «تبلیغات مخالفان» می‌خواند.
انتقادات گسترده نهادهای بین‌المللی و شهروندان هزاره از رفتار طالبان نیز تأثیری بر وضعیت نگذاشته است. دور جدید خشونت گروه طالبان علیه شیعیان هزاره در آستانه زمستان آغاز شده و به شدت در شهرهای و روستاهای افغانستان ادامه دارد.
عصر پنج‌شنبه ده‌ها نیروی واحد استخبارات طالبان محل یک کنفرانس خبری در غرب کابل را محاصره کردند و بعد از پایان آن، چندین تن از پسران و دختران جوان هزاره را بازداشت کردند.
این جوانان در برنامه اعلام موجودیت نهاد مدنی «جنبش زنان افغانستان برای برابری» اشتراک کرده بودند و هنگام خروج برای ساعت‌ها در محل برگزاری کنفرانس از سوی طالبان تحت نظارت قرار گرفتند. طالبان هنگام بازرسی بدنی آن‌ها که اکثرشان زنان بودند، از خشونت، توهین و دشنام کار گرفتند و شماری از اشتراک‌کنندگان زن را لت‌و‌کوب کردند.
نیروهای استخبارات طالبان با ضبط تلفن همراه همه اشتراک‌کنندگان در نهایت ظریفه یعقوبی، از فعالان حقوق زن و سه نفر از اشتراک‌کنندگان مرد را بازداشت کردند.
تاکنون هیچ کسی از محل نگهداری بازداشت‌شدگان و وضعیت آن‌ها آگاهی ندارد و نمی‌داند که طالبان آن‌ها را به کجا منتقل کرده‌اند و در چه وضعیتی بسر می‌برند.
یک روز قبل از آن نیز گروه طالبان سه خبرنگار هزاره را که یک برنامه فرهنگی را پوشش خبری می‌دادند، بازداشت کردند که آن‌ها بیش از ۲۴ ساعت در بازداشت طالبان بودند.
این بازداشت‌ها دور جدیدی از فشارها علیه شیعیان هزاره در شهر کابل، پایتخت کشور است که از سوی نیروهای استخبارات گروه طالبان راه‌اندازی شده است.
در روزهای گذشته نیروهای گروه طالبان ده‌ها خانواده را در منطقه «شیخ‌میران» ولسوالی اشترلی ولایت دایکندی به صورت اجباری کوچ داده‌اند.
گروه طالبان با کوچ دادن مردم، خانه‌های آن‌ها را به پایگاه نظامی تبدیل کرده‌اند و نیروهای خود را در این خانه مستقر کرده‌اند. بر اساس گزارش منابع محلی، گروه طالبان در هر ولسوالی ولایت دایکندی بیش از ۳۰۰ نیروی جدید مستقر کرده‌اند و در هر ولسوالی، خانه‌های شماری از ساکنان را به پایگاه نظامی تبدیل کرده‌اند.
منابع محلی می‌گویند که طالبان مردم را مجبور کرده‌اند که برای نیروهای آن‌ها غذا، لحاف، پوشاک و خانه‌های گرم فراهم کنند.
این در حالی است که از زمان تسلط گروه طالبان بر افغانستان، شیعیان هزاره در دایکندی با شدیدترین مشکلات اقتصادی به‌علت افزایش بی‌پیشینه بی‌کاری و خشک‌سالی شدید، مواجه شده‌اند و بسیاری از آن‌ها توان تهیه مخارج روز مره خانواده‌های خود را ندارند.
عفو بین‌الملل اعلام کرد سیاست‌های طالبان، زندگی زنان و دختران افغانستان را به یک «کابوس غیرقابل‌تحمل» تبدیل کرده و حقوق انسانی آنان را سیستماتیک نقض می‌کند. این سازمان سکوت جهانی را «هم‌دستی» خواند و خواستار فشار بین‌المللی برای بازگشت زنان به حیات عمومی، کار و دسترسی به خدمات بهداشتی شد.
با بازگشت طالبان و سکوت جهانی، زنان افغانستان از آموزش، اشتغال، درمان و حضور اجتماعی محروم شدند. اجباری شدن برقع در هرات، نماد تازه‌ای از حذف نظام‌مند زنان است. در حکومت پیشین، زنان در سیاست، دادگستری و رسانه نقش فعال داشتند؛ اکنون قربانیان خاموش معامله‌های سیاسی بی‌پاسخ‌اند.
خیابان‌های کابل، پس از چهار سال سلطه طالبان و سرکوب مداوم زنان، شاهد یک «انقلاب شادمانی» بود. هزاران زن و مرد در استقبال از قهرمانان فوتسال، قوانین سخت‌گیرانه تفکیک جنسیتی را به چالش کشیدند و با حضور مختلط و پایکوبی، اراده جمعی برای آزادی‌های سلب‌شده را فریاد زدند.
در حالی که جاپان نخست‌وزیر زن انتخاب می‌کند، میلیون‌ها دختر در افغانستان حتی از حق رفتن به مکتب محروم‌اند. این تضاد، شکاف دردناکی میان پیشرفت و عقب‌ماندگی در آسیا را نشان می‌دهد. سکوت کشورهای همسایه و بی‌عملی جهانی، طالبان را جسورتر کرده و زنان کشور را به قربانیان سیاست‌های افراطی بدل ساخته است.
دیدگاه بسته شده است.