نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
شورای تحقیقات بین‌المللی امور مذهبی در پژوهشی نوشت که طالبان قندهاری در مورد آموزش و تحصیل دختران رویکرد سختگیرانه و محافظه‌کارانه‌تری نسبت به شبکه حقانی و طالبان پکتیکایی دارند.
به گفته این سازمان پاکستانی، طالبان از ترس پیشرفت افغانستان، مانع آموزش دختران می‌شوند.
پژوهش «پروفایل طالبان: دیدگاه‌ها و استراتژی‌ها»، سیاست‌ها و دیدگاه‌های طالبان را در یک سال گذشته بررسی کرده است.
نویسندگان این پژوهش به افغانستان سفر کرده و با ده‌ها مقام طالبان از جمله ملا شیرین، والی این گروه در قندهار و مشاور ارشد ملاهبت‌الله آخوندزاده، پژوهشگران و اعضای جامعه مدنی افغانستان مصاحبه کرده‌اند.
نویسندگان پژوهش شورای تحقیقات بین‌المللی امور مذهبی باور دارند که طالبان قندهاری با آموزش دختران مخالفت می‌کنند زیرا می‌ترسند که اجازه حضور زنان در مکان‌های عمومی، «افغانستان را به سمت مدرن‌سازی و پیشرفت بکشاند.»
در این پژوهش آمده است که طالبان قندهاری معتقدند که «امتیازدهی به زنان، مرزهای بین دموکراسی و شریعت اسلامی را از بین می‌برد.»
این پژوهش می‌گوید: «در منطقه لوی قندهار، جایی که سنت یا ایدیولوژی مذهبی حاکم است به دلیل ترس از دست دادن دستاوردها، کوچک‌ترین صداهای مخالف به سرعت فرونشانده می‌شود.»
عفو بین‌الملل اعلام کرد سیاست‌های طالبان، زندگی زنان و دختران افغانستان را به یک «کابوس غیرقابل‌تحمل» تبدیل کرده و حقوق انسانی آنان را سیستماتیک نقض می‌کند. این سازمان سکوت جهانی را «هم‌دستی» خواند و خواستار فشار بین‌المللی برای بازگشت زنان به حیات عمومی، کار و دسترسی به خدمات بهداشتی شد.
نهاد «صدای حق و عدالت» خواستار بازگشایی فوری مکتب‌ها، لیسه‌ها و دانشگاه‌های دختران افغانستان شد. این مکتب‌ها از ماه سنبله ۱۴۰۰ خورشیدی توسط گروه طالبان بر اساس ملاحظات شرعی و فرهنگی بسته شدند. این نهاد تأکید کرده است که محرومیت دختران از آموزش مانع توسعه فکری، اقتصادی و اجتماعی کشور شده و بازگشایی فوری ضروری است.
در روز جهانی علم برای صلح و توسعه، حامد کرزی بار دیگر از ضرورت آموزش دختران و پسران سخن گفت و خواستار بازگشایی مکاتب و دانشگاه‌ها شد. این سخنان در ظاهر از سر دلسوزی برای آینده افغانستان است، اما برای بسیاری از ناظران، یادآور چهره‌ای است که در سقوط جمهوریت، بازگشت طالبان و فروبستن درهای […]
با بازگشت طالبان و سکوت جهانی، زنان افغانستان از آموزش، اشتغال، درمان و حضور اجتماعی محروم شدند. اجباری شدن برقع در هرات، نماد تازه‌ای از حذف نظام‌مند زنان است. در حکومت پیشین، زنان در سیاست، دادگستری و رسانه نقش فعال داشتند؛ اکنون قربانیان خاموش معامله‌های سیاسی بی‌پاسخ‌اند.
دیدگاه بسته شده است.