نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
به گزارش شانا به نقل از العربیه؛ براساس خبرنامه دفتر مطبوعاتی معاون دوم رئیس جمهوری افغانستان، سرور دانش گفته است، افغانستان از مذاکرات صلح امریکا با طالبان استقبال می‌کند، اما بخش اصلی صلح مربوط به صلح بین طالبان و دولت افغانستان می‌شود که هنوز حتی آغاز نشده است. دانش افزود: تنها امضای موافقت‌نامه بین امریکا […]
به گزارش شانا به نقل از العربیه؛ براساس خبرنامه دفتر مطبوعاتی معاون دوم رئیس جمهوری افغانستان، سرور دانش گفته است، افغانستان از مذاکرات صلح امریکا با طالبان استقبال می‌کند، اما بخش اصلی صلح مربوط به صلح بین طالبان و دولت افغانستان می‌شود که هنوز حتی آغاز نشده است.
دانش افزود: تنها امضای موافقت‌نامه بین امریکا و گروه طالبان هیچ مشکلی را حل نمی‌کند و انتظار دارد که امضای موافقت‌نامه بین امریکا و طالبان زمینه را برای گفت‌وگوهای مستقیم فراهم کند.
وی گفت: «دولت جمهوری‌اسلامی پاکستان باید در ایجاد صلح با ما شریک باشد. می‌خواهم صادقانه بگویم ما بدون مشارکت پاکستان و سهم‌گیری و همکاری دولت پاکستان نمی‌توانیم به صلح دست پیدا کنیم.»
معاون رئیس جمهوری افغانستان افزود، اگر طالبان پایگاه‌ها و پناهگاه‌های خود و رابطه خود با سایر گروه های افراطی و «تروریستی» را همچنان حفظ کند، هرچند آتش‌بس هم شود صلح پایدار به دست نخواهد آمد. افغان‌ها خواستار ختم بنیادی خشونت هستند و صلح، تنها یک وسیله برای ختم خشونت هستند.
سرور دانش اظهار کرد: «صلح واقعی آن است که همه مردم در کشور آزادانه از حقوق شهروندی خود استفاده کنند و از حقوق تعلیم و صحت و کار و سفر و آزادی بیان و فعالیت آزاد سیاسی برخوردار باشند و حق شرکت در انتخابات را داشته باشند و طالبان هم مانند سایر شهروندان ما باید از این حقوق خود برخوردار شوند و در حاکمیت سهیم گردند.»
وی تاکید کرد، تصویب نهایی صلح از صلاحیت ملت افغانستان است که از طریق پارلمان یا لویه جرگه و یا از طریق رفراندوم باید تصمیم بگیرند.
دانش گفت: «جامعه ما یک جامعه‌ای است مشارکتی و متشکل از اقوام و اقشار و احزاب مختلف و زبان‌های گوناگون و این جزء هویت ملی ما و از شاخصه‌های نظام سیاسی کثرت‌گرای ما است. صلح هم باید همه شمول باشد و نتایج آن مورد قبول تمام مردم افغانستان قرار گیرد. صلح در انحصار و در اختیار یک گروه سیاسی خاص و یا یک قوم خاص و حتی در انحصار تنها حکومت افغانستان نیست.»
از مهاجرین افغان استفاده سیاسی نشود
سرور دانش در ادامه صحبت‌هایش به وضعیت مهاجرین افغان در کشورهای ایران و پاکستان اشاره کرده گفت، از مهاجرین افغان نباید استفاده سیاسی شود.
دانش اضافه کرد: «موضوع مهاجرین افغان در پاکستان یا ایران و هرجای دیگر نباید به یک مسئله سیاسی و به یک عامل فشار بر حکومت افغانستان تبدیل شود و مهاجرین ما نباید به خاطر مسایل سیاسی مورد بی مهری و فشارهای بی جا قرار گیرند و حقوق بشری آنان تلف شود.»
وی ادامه داد: «ما بر این باوریم که باید به کمک و مشوره همدیگر و با نظارت سازمان ملل متحد، برنامه و میکانیزم مشترکی را تنظیم کنیم که عودت به عنوان یک پروسه عادی و منظم و با آگاهی و آمادگی و همکاری دو طرف تطبیق شود.»
سرور دانش افزود: در طول پنج سال اخیر برخلاف تصور جامعه بین‌المللی، بازگشت مهاجرین به عنوان یک موج دوامدار، از پاکستان و ایران به صورت پیوسته جریان داشته است.
معاون دوم رئیس جمهوری افغانستان گفت، از سال ۲۰۰۲ بیش از پنج میلیون و هشت صد هزار نفر و از سال ۲۰۱۶ در حدود سه میلیون و دوصد هزار نفر از پاکستان و ایران بازگشته‌اند و در سال ۲۰۱۸ بالغ بر هشتصدوبیست هزار نفر و در سال ۲۰۱۹ هم پنجصدوسی هزار نفر بازگشت کرده‌اند.
«حرکت فکری افغان‌ها» در اعلامیه‌ای تازه با تأکید بر ارزش‌های انسانی و اسلامی، از نهادهای مسئول خواست تا با مهاجران افغانستان رفتار محترمانه، قانونی و حمایت‌گرانه داشته باشند. این نهاد یادآور شد که بیشتر مهاجران به دلیل جنگ، فقر و بی‌ثباتی سیاسی ناگزیر به ترک وطن شده‌اند و شایسته همدردی و یاری‌اند، نه طرد و بی‌مهری.
شورای رهبری «حرکت فکری افغان‌ها» نگرانی عمیق خود را نسبت به رفتار «غیرانسانی، زورگویانه و تبعیض‌آمیز» پاکستان با میلیون‌ها پناهجوی افغانستانی ابراز کرد. این شورا از جامعه جهانی خواست تا برای توقف نقض قوانین بین‌المللی و پایان دادن به ظلم بر مهاجران، بر پاکستان فشار آورده و کمک‌های فوری بشردوستانه شامل سرپناه و بهداشت برای نجات آن‌ها از زمستان فراهم کنند.
درگیری طالبان و پاکستان بیش از آن‌که جنگی واقعی باشد، نمایشی برای مشروعیت‌بخشی به طالبان در قامت دولت ملی است. این تنش‌ها با هدف بازسازی موازنه قدرت منطقه‌ای طراحی شده‌اند و رسانه‌ها با برجسته‌سازی شعارهای وطن‌پرستانه، طالبان را از یک گروه افراطی به چهره‌ای قابل مذاکره در سطح بین‌المللی بدل می‌سازند.
مذاکرات چهارروزه طالبان و پاکستان در استانبول، با میانجی‌گری ترکیه و قطر، بدون هیچ نتیجه‌ای پایان یافت؛ گفت‌وگوهایی که قرار بود آتش‌بس دوحه را به توافقی پایدار بدل کند، اما به بن‌بست کشیده شد. اسلام‌آباد طالبان را به حمایت از گروه‌های تروریستی ضدپاکستانی متهم کرده و هشدار داده است که «صبرش تمام شده». در حالی‌که کارشناسان منطقه‌ای و بین‌المللی شکست این مذاکرات را نشانه‌ای از آغاز فصل تازه‌ای از تنش در مرزهای جنوب آسیا می‌دانند، بیم آن می‌رود که تحولات پیش‌رو، افغانستان را وارد مرحله‌ای از بی‌ثباتی و درگیری‌های تازه کند.
دیدگاه بسته شده است.