نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
بر اساس تازهترین گزارش سازمان ملل، برنامه جهانی غذا توانسته است در فاصله اپریل تا جون به حدود ۸ میلیون نفر در سراسر افغانستان کمک کند. این کمکها شامل بیش از ۵۰ هزار تُن مواد غذایی و ۳۱ میلیون دالر نقدی بوده است که برای تأمین نیازهای فوری غذایی خانوارهای آسیبپذیر توزیع شده است.
کمبود بودجه بهشدت ظرفیت این نهاد را محدود کرده و اکنون برنامه جهانی غذا تنها قادر است به حداکثر یک میلیون نفر رسیدگی کند. کارشناسان هشدار میدهند که این کاهش شدید ظرفیت میتواند به وخیمتر شدن بحران غذایی در کشور بینجامد.
گزارش سازمان ملل همچنین بر وخامت وضعیت سلامت کودکان و زنان تأکید کرده است. برنامههای درمان سوءتغذیه که برای کودکان زیر پنج سال و زنان باردار و شیرده طراحی شده بود، اکنون ۶۰ درصد کاهش یافته است. به این ترتیب، حدود یک میلیون و ۲۰۰ هزار کودک و ۵۰۰ هزار زن در افغانستان از خدمات درمانی محروم ماندهاند. این وضعیت، پیامدهای طولانیمدتی برای سلامت نسلهای آینده و نرخ مرگومیر کودکان خواهد داشت.
دبیرکل سازمان ملل در این گزارش یادآور شده است که موج بازگشت اجباری مهاجران افغانستانی از کشورهای همسایه و کاهش کمکهای بینالمللی بحران غذایی را تشدید کرده است. میلیونها نفر در سراسر کشور اکنون در معرض گرسنگی، سوءتغذیه و فقدان دسترسی به منابع ضروری زندگی قرار دارند. این بحران، علاوه بر جنبههای انسانی، ثبات اجتماعی و اقتصادی افغانستان را نیز به شدت تهدید میکند.
افغانستان بهعنوان یکی از فقیرترین کشورهای جهان، سالهاست با فقر گسترده، کاهش درآمد خانوارها و محدودیتهای ناشی از سیاستهای حاکمیت روبهرو است. محدودیتهای اعمالشده توسط طالبان در کنار کاهش کمکهای جهانی، شرایط اضطراری انسانی را به سطح بیسابقهای رسانده و خطر افزایش مرگومیر ناشی از گرسنگی را به شدت بالا برده است.
سازمان ملل از جامعه جهانی خواسته است فوراً کمکهای مالی و غذایی خود را افزایش دهد تا جان میلیونها نفر افغانستانی که در معرض گرسنگی و سوءتغذیه قرار دارند، حفظ شود. این گزارش هشدار میدهد که در صورت ادامه روند فعلی، بحران انسانی افغانستان شدت یافته و پیامدهای گستردهای در حوزه سلامت، آموزش و امنیت غذایی برای نسلهای آینده خواهد داشت.
عبداللطیف نظری، معاون وزارت اقتصاد طالبان، در پیامی در شبکه اجتماعی ایکس، لیستی از دستاوردهای اقتصادی و دیپلماتیک این گروه در سال ۱۴۰۳ ارائه کرده است. ادعاهایی مبنی بر ثبات پول ملی، کنترل قیمتها، افزایش صادرات و تقویت روابط با کشورهای همسایه که سوالات جدی را در مورد وضعیت واقعی افغانستان مطرح میکند. ادعاهای مطرح […]
در جهانی که سنت و اجبار بر روابط انسانی سایه انداختهاند، زخمهای روحی و الگوهای مخرب از نسلی به نسل دیگر منتقل میشوند. بانو مریم محمدی، با قلمی عمیق و تأثیرگذار، به بررسی تأثیر این چرخه زخم و عادت پرداخته و حقیقت تلخ خانههایی را روایت میکند که بیش از آنکه مأمن باشند، آوارند. مریم […]
بانو مریم محمدی، نویسنده و شاعری که با قلمی توانمند و احساسی عمیق، داستانهایی از دل زندگی مینویسد، در این متن به روایت تلخ و تأثیرگذار یک پدر میپردازد. او با نگاهی انسانی و بیپرده، زخمهای روحی و اجتماعی را به تصویر میکشد که در سایه فقر، خشونت و بیعدالتی شکل میگیرند. این داستان، نه […]
در کوچههای تنگ و تاریک کابل، جایی که بوی نان خشک و دود لاستیک سوخته در هم میآمیخت، زینت کنار در خانه نشسته بود. دستهایش را روی شکمش گذاشته بود، گویی میخواست چیزی را نگه دارد، چیزی که هنوز نبود. هوا بوی خاک میداد، بوی عرق مردانی که از کارهای طاقتفرسا بازمیگشتند و بوی خستگی […]