افزایش تعداد مبتلایان به دیابت در افغانستان

به گزارش شانا به نقل از دویچه‌وله؛ بصیر حیدری ۵۲ ساله است و با زن و شش فرزندش در کابل زندگی می‌کند. او هشت سال پیش کاملاً سلامت بود و در وزارت عدلیه کار می کرد؛ اما بیماری شکر زندگی او را کاملاَ تغییر داده است.

حیدری می‌گوید: در سال ۱۳۹۰، پاها و دست‌های من سوزنک سوزنک می‌شد و زیاد تشناب می‌رفتم. پیش داکتر رفتم و بعد از معاینه  گفت که شکرم بالا رفته و دوا و پرهیز دادند.

از آنجایی که پیش از این در خانواده حیدری هیچ کسی به این بیماری مبتلا نشده بود، او علایم این بیماری را جدی نگرفته بود و اصلاَ فکر هم نمی‌کرد که روزی بیماری شکر داشته باشد.

او سه سال پیش متوجه شد که دید چشمانش نیز کم شده است. برای تداوی به هندوستان رفت و در آنجا عملیات جراحی را سپری کرد؛ اما عملیات چشم او موفقانه نبود. او حالا بینایی چشمان خود را از دست داده است و نمی‌تواند به کارش در وزارت عدلیه ادامه دهد. حیدری می‌گوید که حالا با معاش تقاعدی/ بازنشستگی و کمک خانواده‌اش زندگی خود می‌کند.

دیابت مادر امراض غیرساری و هشتمین علت مرگ‌ومیر انسان‌ها در سراسر جهان خوانده می‌شود. این بیماری می‌تواند منجر به نابینایی، بیماری‌های قلبی و یا هم سایر مشکلات صحی شود. بر اساس آمار وزارت صحت عامه افغانستان، در سراسر جهان ۴۲۲ میلیون تن به بیماری دیابت مبتلا هستند که از این میان ۱۹۹ میلیون آن را زنان تشکیل می‌دهند. براساس گمانه‌زنی‌ها این رقم تا سال ۲۰۳۵ به ۶۰۰ میلیون تن افزایش خواهد یافت.

پزشکان مصرف غذاهای غیرصحی/ غیربهداشتی، عدم فعالیت فیزیکی و اضافه وزن غیرعادی را او عوامل ابتلا به این بیماری می‌شمارند. افزون بر این، برخی این بیماری را به ارث می‌برند.

داشتن اضافه وزن خطرناک است؛ زیرا خطر ابتلا به دیابت در میان کسانی که چاق‌اند یا اضافه وزن دارند بیش‌تر است. اگر غذای غیرصحی می‌خورید و تحرک ندارید، باید متوجه عواقب آن باشید؛ زیرا در این صورت دچار به دیابت تقریباَ قابل پیش‌بینی است. هرکسی ممکن است به دیابت نوع ۲ مبتلا شود و هر کسی می‌تواند از آن جلوگیری کند.

 دکتر سید حبیب اروال، رئیس کنترل امراض غیرساری در وزارت صحت عامه افغانستان، می‌گوید که در نظرسنجی سال ۲۰۱۰، دریافتند که ۲.۳ فیصد مردم افغانستان به بیماری شکر مبتلا هستند؛ اما سروی‌های جدید نشان می‌دهد که این ارقام بالا رفته است. آقای اروال گفت: «ارقام تاکنون رسماً اعلام نشده است و نشان می‌دهد که ۵.۸ فیصد مردم افغانستان در خطر ابتلا به مرض دیابت هستند.»

دکتر اروال می‌گوید علت این افزایش این است که در گذشته این بیماری زیاد تشخیص نمی‌شد؛ اما حالا امکانات تشخیص زیاد شده و سطح آگاهی مردم نیز ارتقا یافته است و در کنار آن، مردم غذاهای چرب مصرف می‌کنند و ورزش و تحرک ندارند.

رئیس کنترل امراض غیرساری وزارت صحت عامه افغانستان می‌گوید که در افغانستان بیش‌تر مردان بالای ۳۰ سال در معرض ابتلا به این بیماری هستند؛ اما زنان و کودکان نیز مصون نیستند.

علایم این بیماری چیست؟

دکتر اروال، گرسنگی و تشنگی زیاد، خشک شدن زبان، ادرار مکرر، کم شدن وزن و افزایش کلسترول و گلوکوز را از علایم اصلی این بیماری نام می‌برد. او به مردم توصیه می‌کند که هر شش ماه باید خود را معاینه کنند و بیش‌تر از ترکاری و سبزیجات به جای گوشت و روغن استفاده کنند و روزانه ساعتی را به ورزش اختصاص دهند.

پزشکان به طور عموم روزانه حداقل ۴۵ دقیقه ورزش، کنترل وزن بدن، استفاده از غذاهای کم‌چرب و کم‌شکر و عدم استفاده از دخانیات را برای برای پیشگیری و کنتر از ابتلا به این بیماری، توصیه می‌کنند.

بصیر حیدری، مردی که بر اثر ابتلا به بیماری شکر بینایی خود را از دست داده است، ابراز پیشمانی می‌کند که توصیه‌های پزشکان را جدی نگرفته است. او از مردم می‌خواهد که در صورت ابتلا به این بیماری آن را جدی بگیرند، ورزش کنند و غذاهای کم‌چرب بخورند.