نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
ائتلاف تازه به رهبری حنیف اتمر، با حضور چهرههای آزموده و ناکام جمهوری، در همان آغاز با انشعاب صلاحالدین ربانی متزلزل شد. رهبران پیشین که در بیست سال گذشته فرصت اصلاح داشتند، اکنون در خارج با زندگی مرفه و برجستهسازی فرزندانشان، دوباره مدعی رهبریاند؛ چرخهای بسته که مردم را از مشارکت واقعی دور نگه میدارد.
مژگان ساغر، شاعر برجسته افغانستان، با تازهترین کتابش «نامهای به نزار قبانی» در مصر، روایتگر پیوند شعر، زنبودن، مهاجرت و امید است. این اثر گفتوگویی درونی با روح قبانی و تقدیمی به زنانیست که در سکوت جنگیدند و به انسانهایی که هنوز به قدرت کلمه ایمان دارند؛ پلی میان فرهنگها و تجربههای مشترک انسانی.
«دادگاه مردمی برای زنان افغانستان» با صدور حکمی تاریخی، طالبان را به ارتکاب جنایت علیه بشریت محکوم کرد؛ حکمی که بازتاب گستردهای در سطح جهانی داشت. ریچارد بنت، گزارشگر ویژه سازمان ملل، این رویداد را فرصتی الهامبخش برای گردهمایی قربانیان، شاهدان و مدافعان حقوق بشر دانست و آن را لحظهای مهم برای تقویت امید و عدالت جنسیتی معرفی کرد.
حقوق بشر مفهومی جهانی اما پرچالش است. عدالت و کرامت انسانی حق بنیادین هر انسان است، فارغ از جنسیت، قومیت و باور. با این حال، برداشتها در فرهنگها و جوامع مختلف متفاوت است. طالبان حقوق بشر را محدود به قرائت خشک و مردسالارانه خود میدانند، در حالیکه فلسفه و دین بر کرامت مشترک همه انسانها تأکید دارند.
زن ۳۲ ساله در آقچه جوزجان قربانی قتل ناموسی شد؛ برادرش با سلاح چرهای او را کشت و طالبان انگیزه را «ناموسی» اعلام کردند. این رویداد نمونهای از خشونت ساختاری علیه زنان است؛ پدیدهای که ریشه در مردسالاری، عرفهای قبیلهای و ضعف قانون دارد و با سیاستهای طالبان بیش از پیش تشدید میشود.
در شرایط دشوار مهاجرت و اخراجهای اجباری در پاکستان، بانو زحل فعال مدنی افغانستان با ایجاد آموزشگاهی کوچک برای کودکان پناهنده، امیدی تازه به آموزش و آینده بخشید. مسئله آموزش مهاجرین افغانستانی در پاکستان یکی از چالشهای جدی و کمتر دیدهشده است. کودکان پناهنده در شرایطی زندگی میکنند که دسترسی به مکتب و امکانات آموزشی […]