نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
جمع زیادی از روزنامهنگاران افغانستان با واگذاری قدرت به طالبان در آگوست ۲۰۲۱ برای حفظ جان خود مجبور به ترک افغانستان و مهاجرت به پاکستان شدند. در این میان، خبرنگاران زن و دستیاران رسانهای نیز حضور دارند.
بیشتر خبرنگاران از پاکستان به کشورهای دیگر رفتند؛ اما برخی بهعلت عدم بررسی پروندههایشان توسط سفارتخانهها، نهادها و سازمانهای ذیربط با تحمل مشکلات و چالشهای فراوان مجبور به ماندن در پاکستان، شدند.
سازمانهای بینالمللی و دولتهای مختلف طی دو سال گذشته در اشکال مختلف به خبرنگاران تبعیدی افغانستان کمک کردهاند؛ اما با آنهم بسیاری از این خبرنگاران همچنان با چالشهای بسیاری مواجه هستند که نیازمند رسیدگی فوری به آن است.
سازمان بینالمللی گزارشگران بدون مرز (RSF) و شبکه آزادی – بهعنوان سازمانهای مدافع حقوق رسانهها در پاکستان – با برگزاری نشست مشترک چندروزه زمینه را برای بیان چالشها و مشکلات خبرنگاران افغانستان ساکن در پاکستان و همچنین جستجوی راهحل برای آن و آغاز برنامههای مشارکتی منظم برای حمایت و کمکهای بشردوستان به خبرنگاران – افغانستانی که پس از تسلط طالبان به پاکستان آمدهاند – فراهم کردهاند.
در این نشست سخنرانان بر تلاشهای جمعی برای کاهش چالشهای خبرنگاران افغانستان – که پس از تسلط دوباره طالبان در سال ۲۰۲۱ به پاکستان آمدهاند – تأکید کردند.
«آنتوان برنارد»، مدیر حمایت و کمک گزارشگران بدون مرز (RSF) از موسسات و نهادهای همکار خواست گامهای هماهنگی برای رسیدگی به چالشها روزنامهنگاران افغانستانی ساکن در پاکستان بردارند.
وی در پیام ویدیویی خود از سازمان ملل، سفارتخانههای خارجی، موسسات و نهادهای همکار از جمله دولت پاکستان خواست تا برای حمایت از خبرنگاران افغانستان با هم همکاری کنند.
«شیرشاه همدرد» روزنامهنگار افغانستانی نیز گفت که فضای روزنامهنگاری مستقل در این کشور به میزان قابلتوجهی کاهش یافته است.
او مدعی شد: «کارکنان رسانههای افغانستان با محدودیتهای مختلفی روبرو هستند و حتی جان آنها در خطر است. صدها نفر از آنها و خانوادههایشان به پاکستان نقل مکان کردهاند و در انتظار اسکان مجدد در کشورهای ثالث هستند.»
او از روند کند صدور ویزا برای خبرنگاران افغانستان در سفارتخانههای مختلف در اسلامآباد ابراز نگرانی کرد.
«اقبال ختک»، مسئول شبکه آزادی میگوید که این شبکه بیش از یک دهه در راستای دفاع از آزادی بیان، ترویج آزادیهای مدنی و گسترش و تقویت ارزشهای دموکراتیک تلاش کرده است و اکنون با همکاری گزارشگران بدون مرز (RSF) و حمایت اتحادیه اروپا «شبکه همبستگی خبرنگاران پاکستان-افغانستان (PAJSN)» را در اوایل سال ۲۰۲۴ به منظور حمایت از خبرنگاران افغانستانی ساکن در پاکستان ایجاد کرده است.
او میگوید هدف این نشست کمک به رفع چالشهایی است که روزنامهنگاران افغانستانی در تبعید بویژه زنان روزنامهنگار با آن روبرو هستند و همچنین جلب توجه سیاستگذاران به وضعیت اسفناک آنان.
«هدایتالله احدی» یکی از خبرنگاران ساکن پاکستان میگوید، خبرنگاران در پاکستان افزون بر مشکلات اقتصادی مشکلات امنیتی هم دارند، وضعیت آنان وخیم است.
احدی میگوید که شاهد برخی حوادث برای خبرنگاران در پاکستان بوده است و این خود موجب نگرانی وی و سایر خبرنگاران شده است.
به گفته وی، باوجود اینکه خبرنگاران دارای اسناد قانونی هستند با آنهم هرازگاهی پلیس پاکستان از آنان بازجویی میکند، آنها را تحتفشار میگذارد تا به نحوی بتواند از خبرنگاران پول بگیرد.
«موسکا صافی» – که درباره موضوعاتی همچون مهاجرین، زنان و خبرنگاران افغانستان در پاکستان کار میکند – میگوید وضعیت کسانی که از ۲۰۲۱ به بعد به پاکستان آمدهاند خیلی سردرگمکننده و وخیم است، سرپناه ندارند و بدون وظیفه هستند.
به گفته وی خبرنگاران در افغانستان وظایف خوب داشتند ولی اکنون بدون سرنوشت در پاکستان زندگی میکنند و این کشور هم رویه خیلی زشتی با مهاجرین افغانستان پیشرو گرفته است.
بانو صافی میگوید نشستها و جلسههایی مثل این نشست میتواند خیلی مفید باشد؛ هرچند کمک مالی ناچیزی به خبرنگاران صورت گرفته است اما با آنهم میتواند حمایتکننده خبرنگاران باشد.
او میگوید شبکه آزادی برخی مشکلات امنیتی خبرنگاران را حل کرده است، حتی خبرنگارانی که در زندان بودند با تلاش این شبکه، آزاد شدهاند.
«سید ادریس سادات» یکی دیگر از خبرنگاران میگوید فرهنگیان و خبرنگاران بسیاری پس از سقوط حکومت پیشین به پاکستان آمدند؛ اما اکنون هیچ نوع امکانات و خدماتی توسط ادارات و نهادهای بینالمللی دریافت نمیکنند.
به گفته آقای سادات در افغانستان تحتکنترل طالبان، رسانهها کاملا سانسور شدهاند و این بیانگر نبود آزادی بیان در افغانستان است.
این نشست با حضور دهها تن از فعالان رسانهای افغانستانی و پاکستانی و برخی نهادهای بینالمللی در اسلاماباد پاکستان برگزار و با صدور اعلامیه و تأکید بر حل معضلات فراروی خبرنگاران و روزنامهنگاران افغانستانی بویژه زنان، به کار خود پایان داد.
تحولات اخیر نشاندهنده برخوردهای نگرانکننده و غیرانسانی با پناهجویان افغانستان در کشورهای همسایه، بهویژه پاکستان است که با تحقیر، بازداشت و اخراج اجباری، اصول بینالمللی و کنوانسیون ۱۹۵۱ پناهندگان را آشکارا نقض میکنند. این وضعیت که منجر به محرومیت مهاجران از حقوق اساسی نظیر سرپناه، آموزش و بهداشت شده، نیازمند مداخله فوری سازمان ملل و بیداری نهادهای مدنی برای تأمین عدالت و کرامت انسانی است.
خبرنگاران افغانستان که پس از فروپاشی نظام پیشین به پاکستان پناه بردهاند، امروز با ترس بازداشت، محدودیت رفتوآمد، فشارهای اقتصادی و نبود حمایت قانونی روبهرو هستند. بسیاری از آنان حتی برای خرید نان یا مراجعه به مراکز صحی از خانه بیرون نمیروند و عملاً در حبس مهاجرتی زندگی میکنند؛ وضعیتی که آزادی بیان را نیز تهدید میکند.
خبرنگاران افغانستان در پاریس گردهم آمدند تا علیه تهدیدهای جانی، بلاتکلیفی پروندههای پناهجویی و اخراجهای اجباری اعتراض کنند. آنان میگویند انتظار طولانی، فشارهای اقتصادی و خطر بازداشت، زندگیشان را به مرز فروپاشی رسانده است. برگزارکنندگان خواستار رسیدگی فوری، حمایت بشردوستانه و تأمین امنیت خانوادههای خبرنگاران شدند.
در شرایط دشوار مهاجرت و اخراجهای اجباری در پاکستان، بانو زحل فعال مدنی افغانستان با ایجاد آموزشگاهی کوچک برای کودکان پناهنده، امیدی تازه به آموزش و آینده بخشید. مسئله آموزش مهاجرین افغانستانی در پاکستان یکی از چالشهای جدی و کمتر دیدهشده است. کودکان پناهنده در شرایطی زندگی میکنند که دسترسی به مکتب و امکانات آموزشی […]
دیدگاه بسته شده است.