مهاجرت نخبگان؛ زخمی بر پیکر وطن و تهدیدی برای توسعه

افغانستان، سرزمینی که زخم‌هایش هر روز عمیق‌تر می‌شود، اکنون با بحران مهاجرت نخبگان دست‌وپنجه نرم می‌کند. فرار متخصصان و دانشگاهیان، نه‌تنها ظرفیت علمی کشور را کاهش داده، بلکه مسیر توسعه را دشوارتر کرده است.

افغانستان، سرزمینی که زخم‌هایش هر روز عمیق‌تر می‌شود، اکنون با بحران مهاجرت نخبگان دست‌وپنجه نرم می‌کند. فرار متخصصان و دانشگاهیان، نه‌تنها ظرفیت علمی کشور را کاهش داده، بلکه مسیر توسعه را دشوارتر کرده است.

نوشتن از دردهای این سرزمین، دل می‌خواهد؛ دلی که تاب آوردن را بلد نباشد. امروز یکی از این زخم‌ها مهاجرت گسترده نخبگان است—جریانی که آینده علمی، اقتصادی و اجتماعی افغانستان را تهدید می‌کند.

متخصصان و نیروهای تحصیل‌کرده، به دلیل ناامنی، نبود فرصت‌های شغلی و محدودیت‌های علمی راه خروج از کشور را در پیش گرفته‌اند. این مهاجرت دسته‌جمعی، تبعات سنگینی دارد: کاهش کیفیت آموزش، افت ظرفیت‌های علمی و وابستگی بیشتر به منابع خارجی.

اما اگر نوشتن از این زخم‌ها تنها روایت درد باشد، بی‌فایده است. باید به راهکارها پرداخت؛ ایجاد امنیت، حمایت از پژوهش‌های علمی، فراهم‌سازی فرصت‌های شغلی پایدار و سرمایه‌گذاری بر نخبگان داخلی می‌تواند این بحران را کاهش دهد. هر سیاستی که نخبگان را برای ماندن در کشور ترغیب کند، راهی برای توسعه پایدار خواهد بود.

افغانستان در نقطه‌ای حساس قرار دارد. یا استعدادهای خود را حفظ می‌کند و مسیر پیشرفت را هموار می‌سازد، یا با سکوت در برابر این بحران، آینده‌ای تاریک‌تر را رقم خواهد زد.