ممنوعیت کار زنان در افغانستان؛ «دشمنی طالبان با نان‌آوری زنان»

طالبان از زمان تسلط دوباره بر افغانستان در تلاش بوده‌اند که مسیرهای درآمدزایی زنان را مسدود و از کار آنان در دفاتر دولتی، سازمان‌های غیردولتی داخلی و بین‌المللی و دفاتر سازمان ملل متحد جلوگیری کنند.

در تازه‌ترین مورد، وزارت اقتصاد طالبان بار دیگر به سازمان‌های غیردولتی داخلی و بین‌المللی هشدار داده است که ممنوعیت کار زنان را رعایت کنند.

این وزارت در نامه‌ای به مؤسسه اکبر گفته است: «یک‌بار دیگر به تمامی مؤسسات محترم غیرامارتی (دولتی) هدایت داده می‌شود تا متن مکتوب شماره (۴۲۹۳) این وزارت را مبنی بر توقف ایفای وظیفه‌ طبقه اناث در مؤسسات جدا مدنظر داشته باشند و مطابق آن اجرائات لازم نمایند.»

وزارت اقتصاد طالبان در ادامه هشدار داده است که در صورت عدم همکاری مؤسسات در زمینه‌ ممنوعیت کار زنان، تمام فعالیت‌های مؤسسه‌ متخلف تعلیق و جواز فعالیت آن لغو خواهد شد.

وزارت اقتصاد طالبان برای اولین‌بار در سوم ماه جدی سال ۱۴۰۱ خورشیدی کار زنان را در مؤسسه‌های غیردولتی داخلی و بین‌المللی منع کرد.

این وزارت در آن زمان گفته بود که به‌دلیل شکایت‌ها از عدم رعایت «حجاب» و قوانین و مقررات طالبان، کار آنان را منع کرده است.

«توضیحات اکبر در مورد دستور طالبان»
مؤسسه‌‌ هماهنگی کمک‌های بشری و انکشافی برای افغانستانی‌ها (اکبر) در واکنش به هشدار جدید طالبان گفته است که این هشدار شامل بخش‌های بهداشت و آموزش و زنانی که به‌صورت آنلاین و از خانه کار می‌کنند، نمی‌شود.

بر اساس اعلامیه‌ مؤسسه‌ اکبر، کارکنان زنی که از خانه به ساحه می‌روند و دوباره به خانه بر می‌گردند نیز تحت تأثیر این دستور قرار نمی‌گیرند؛ زیرا معمولا همراه با «محرم» رفت‌وآمد می‌کنند.

مؤسسه‌ اکبر افزوده است که این دستور در ادامه‌ دستور ممنوعیت کار زنان در سازمان‌های غیردولتی داخلی و بین‌المللی است که هرگز لغو نشده است و عمدتاً سازمان‌هایی دربر می‌گیرد که از کارکنان زن می‌خواهند به‌طور روزانه در دفتر حاضر شوند.

اکبر به کارکنان زن سازمان‌های غیردولتی توصیه کرده است که هنگام حضور در دفتر «حجاب کامل» داشته و همراه با محرم باشند.

این نهاد تأکید کرده است که این کارکنان باید نه تنها در مسیر راه، بلکه در داخل دفتر نیز حجاب داشته باشند.

اکبر افزوده است که دفاتر باید ورودی‌، محل‌ استراحت و نمازخانه‌ جداگانه برای کارکنان زن داشته باشند و حضور کارکنان زن در دفاتر باید توجیه داشته باشد، به‌ویژه در حوزه‌های بهداشت و آموزش، هدف حضور مشخص شود.

به گفته‌ این نهاد، این توجیهات در صورت بازدیدهای ناگهانی طالبان از دفاتر ضروری است.

اکبر تأکید کرده است که «همه‌ کارکنان باید به‌طور مناسب آگاه شوند تا در صورت بازدید، پرسش‌ها یا موقعیت‌های مرتبط، پاسخگویی مناسب داشته باشند.»

«دشمنی با نان آوری زنان»
طالبان از زمان تسلط دوباره بر افغانستان، علنا نشان داده‌اند که با نان آور بودن زنان مشکل دارند و چنین نقشی برای یک زن قائل نیستند.

آنان در این راستا، ابتدا کارمندان زن ادارات دولتی را اخراج و خانه‌نشین کردند، سپس استادان زن را از تدریس در دانشگاه‌های دولتی تعلیق کردند و در نهایت کار زنان در سازمان‌های غیردولتی داخلی و بین‌المللی و دفاتر سازمان ملل متحد را نیز منع کردند.

طالبان همچنین در تلاش بوده‌اند که کسب‌وکارهای تحت مدیریت زنان را مسدود کنند و از جمله آرایشگاه‌های زنانه و رستورانت‌های تحت مدیریت زنان را بسته‌اند.

مقام‌های این گروه بارها تأکید کرده‌اند که زنان نباید برای کار از خانه خارج شوند و حتا یک مقام این گروه در غور گفته بود که زنان بجای اینکه در بیرون از خانه کار ‌کنند، بهتر است بمیرند.

این در حالی است که براثر بیش از چهار دهه جنگ در افغانستان، بسیاری از خانواده‌ها سرپرست مرد خود را از دست داده‌اند و زنان مجبور هستند که برای کودکان و اعضای خانواده نان تأمین کنند.

دستورات طالبان در مورد ممنوعیت کار زنان، هزاران خانواده را در بخش‌های مختلف این کشور، به ویژه جوامع روستایی متأثر می‌کند و باعث می‌شود که آنان نان بر سفره نداشته باشند.

دشمنی طالبان با نان آوری زنان و تلاش این گروه برای محصور کردن زنان در کنج خانه‌ها، بحران بشری این کشور را عمیق‌تر می‌سازد و باعث می‌شود که میزان فقر و نداری در جامعه افزایش یابد.