نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
در روزگاری که رژیم طالبان با سیاستهای زنستیزانه، درهای آموزش را به روی میلیونها دختر افغانستان بسته، گروهی از دختران نوجوان مهاجر، با ارادهای فراتر از مرزها، بار دیگر نام افغانستان را در صحنه جهانی علم و نوآوری زنده کردهاند.
تیم رباتیک دختران افغانستان، امسال در رقابتهای جهانی FIRST Global در پاناما حضور یافتهاند؛ حضوری که نه فقط نماد دانش و خلاقیت، بلکه فریادی است علیه سرکوب، تبعیض و حذف زنان از عرصههای عمومی.
این تیم از دخترانی تشکیل شده که پس از تسلط طالبان، ناگزیر به مهاجرت شدند. اما مهاجرت، برای آنان پایان راه نبود. از سه کشور مختلف، با فاصلههای جغرافیایی و فرهنگی، گردهم آمدند، آموختند، طراحی کردند، ساختند و تیمی را شکل دادند که امروز با افتخار پرچم افغانستان را در رقابتهای جهانی بلند کرده است.
آنان نشان دادند که اگر طالبان درِ مکتب را بست، میتوان درِ خلاقیت را گشود؛ اگر سقف مکتب فرو ریخت، آسمان علم هنوز برای پرواز باز است.
در کشوری که نزدیک به چهار سال است دختران از آموزش محروماند، این تیم نماد مقاومت مدنی و علمی است. آنان نه فقط برای کسب مدال، بلکه برای الهامبخشی به هزاران دختر افغانستانی تلاش میکنند؛ دخترانی که هنوز در انتظار باز شدن درهای بستهاند. پیام این تیم روشن است: هیچ قدرتی نمیتواند نور دانش، خلاقیت و رویاهای دختران افغانستان را خاموش کند.
رژیم طالبان، با ممنوعیت آموزش دختران، حذف زنان از رسانهها، محدودسازی حضور اجتماعی و سرکوب سیستماتیک، تلاش کرده است زنان را به حاشیه براند. اما دختران رباتساز افغانستان، با حضور در رقابتهای جهانی، این سیاست را به چالش کشیدهاند. آنان با زبان علم، جهانیان را مخاطب قرار دادهاند و نشان دادهاند که زنان افغانستان نه قربانی، بلکه کنشگرانی توانمند و الهامبخشاند.
این حضور، تنها یک موفقیت علمی نیست؛ بلکه یک بیانیه سیاسی و اخلاقی است. در برابر رژیمی که زنان را از حق آموزش، کار، سفر و حتی نفس کشیدن آزادانه محروم کرده، این دختران با ساخت ربات، جهانی را به حرکت درآوردهاند. آنان ثابت کردهاند که علم، آزادی و اراده، مرز نمیشناسد.
در نهایت، تیم رباتیک دختران افغانستان، نه فقط نماینده کشور، بلکه نماینده آیندهای هستند که طالبان از آن میهراسد: آیندهای که در آن دختران میآموزند، میسازند، میدرخشند و جهان را تغییر میدهند. این تیم، پرچمدار امید است؛ امیدی که هیچ رژیم سرکوبگری نمیتواند آن را خاموش کند.
خیابانهای کابل، پس از چهار سال سلطه طالبان و سرکوب مداوم زنان، شاهد یک «انقلاب شادمانی» بود. هزاران زن و مرد در استقبال از قهرمانان فوتسال، قوانین سختگیرانه تفکیک جنسیتی را به چالش کشیدند و با حضور مختلط و پایکوبی، اراده جمعی برای آزادیهای سلبشده را فریاد زدند.
در حالی که جاپان نخستوزیر زن انتخاب میکند، میلیونها دختر در افغانستان حتی از حق رفتن به مکتب محروماند. این تضاد، شکاف دردناکی میان پیشرفت و عقبماندگی در آسیا را نشان میدهد. سکوت کشورهای همسایه و بیعملی جهانی، طالبان را جسورتر کرده و زنان کشور را به قربانیان سیاستهای افراطی بدل ساخته است.
یازدهم اکتوبر، روز جهانی دختر است؛ روزی برای تجلیل از امید، آموزش و توانمندی. اما در افغانستان، این روز به نمادی از محرومیت، سکوت و مقاومت بدل شده است. میلیونها دختر پشت درهای بستهی مکاتب و دانشگاهها، از ابتداییترین حقوق انسانی خود محروماند نه بهدلیل جنگ، بلکه بهدلیل سیاستی که از آگاهی میترسد. در سرزمینی […]
یونیسف و یونسکو در گزارشی تازه هشدار دادهاند که میلیونها کودک افغانستانی با وجود حضور در مکتب، مهارتهای پایهای خواندن و نوشتن را یاد نمیگیرند. این بحران آموزشی، ناشی از کمبود آموزگار، ضعف زیرساختها و محدودیتهای آموزشی است و نسل آینده افغانستان را با خطر محرومیت از تحصیل و فرصتهای شغلی روبهرو کرده است. کارشناسان آن را یک «فقر یادگیری» گسترده میدانند.
https://shorturl.fm/z9gnV
https://shorturl.fm/W8LkK