نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
جنبش شنبههای ارغوانی، با هدف مقابله با کودکهمسری و کودکمادری در افغانستان، بار دیگر صدای اعتراض خود را بلند کرده است. در سایه حاکمیت طالبان، میلیونها دختر خردسال، بدون هیچگونه آمادگی جسمی و روانی، مجبور به ازدواج و مادر شدن میشوند. جنبش شنبههای ارغوانی این فاجعه را غیرقابل قبول دانسته و خواستار اقدام فوری جامعه […]
جنبش شنبههای ارغوانی، با هدف مقابله با کودکهمسری و کودکمادری در افغانستان، بار دیگر صدای اعتراض خود را بلند کرده است. در سایه حاکمیت طالبان، میلیونها دختر خردسال، بدون هیچگونه آمادگی جسمی و روانی، مجبور به ازدواج و مادر شدن میشوند. جنبش شنبههای ارغوانی این فاجعه را غیرقابل قبول دانسته و خواستار اقدام فوری جامعه جهانی است.
کودکمادری؛ وقتی هنوز کودک هستم، چگونه میتوانم مادر باشم؟
این پرسش، نهتنها دغدغهی میلیونها دختر افغانستانی، بلکه محور اصلی بیانیه جنبش شنبههای ارغوانی است که علیه کودکهمسری و کودکمادری مبارزه میکند. جنبش شنبههای ارغوانی هشدار میدهد که با افزایش ازدواجهای اجباری، دختران خردسال به اجبار وارد مرحله مادری میشوند، بدون آنکه فرصت رشد، آموزش و حق انتخاب داشته باشند.
در افغانستان تحت سلطه طالبان، که سیستم آپارتاید جنسیتی را نهادینه کرده، دختران کمسن مجبور به ازدواجهای نابرابر میشوند و در شرایطی غیرانسانی، مادر میشوند. جنبش شنبههای ارغوانی تاکید دارد که این «کودکمادران» نهتنها از حقوق اولیه خود محروم میشوند، بلکه با پیامدهایی چون زایمان زودرس، فقر شدید، خشونت خانوادگی و انزوای اجتماعی روبهرو هستند.
با وجود هشدارهای مستمر فعالان حقوق بشر، جامعه جهانی تاکنون هیچ اقدام قاطعی برای توقف این بحران انسانی انجام نداده است. جنبش شنبههای ارغوانی با محکوم کردن سیاستهای پروژهمحور، خواستار فشار حداکثری بر نهادهای بینالمللی برای پایان دادن به این فاجعه است.
این جنبش بار دیگر اعلام میکند که سکوت در برابر کودکمادری، به معنای پذیرش نظام جنسیتی سرکوبگر طالبان است. پیام زنان افغانستان روشن است: «ما را تنها نگذارید، طالبان را حمایت نکنید!»
پژوهش تازه در بریتانیا نشان داد زنستیزی خشونت خانگی را به افراطگرایی پیوند میدهد. در افغانستان تحت طالبان، این چرخه به سیاست رسمی بدل شده؛ زنان از آموزش، کار و حقوق اساسی محروماند و خشونت سیستماتیک زندگیشان را رقتبار ساخته است.
با روز جهانی محو خشونت علیه زنان، این پرسش مطرح است: آیا میتوان پدیدهای را محو کرد که تعریفی واحد ندارد؟ خشونت فراتر از عمل فیزیکی، شامل ساختارهای ناعادلانه بینالمللی و فرهنگی است. در جوامعی مانند افغانستان، خشونت ثواب شمرده میشود. محو آن نیازمند ادبیاتسازی عمیق و تعریف مشترک مصادیق است.
چهار جنبش اعتراضی زنان افغانستان در قطعنامهای مشترک به مناسبت هفته جهانی محو خشونت علیه زنان اعلام کردند که زنان کشور تسلیم نمیشوند و آزادی آنان غیرقابل مذاکره است. این جنبشها رژیم طالبان را غیرقانونی و ضدزن دانسته، پایان کامل حاکمیت آن را مطالبه اصلی خود معرفی کرده و خواستار حمایت جهانی از مقاومت زنان شدند.
دولت در تبعید افغانستان در بیانیهای به مناسبت روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان، خشونت ساختاری علیه زنان را «جنایت علیه بشریت» خواند و خواستار اقدام فوری جامعه جهانی شد.
https://shorturl.fm/MVjF1
https://shorturl.fm/I3T8M
https://shorturl.fm/Kp34g
https://shorturl.fm/YZRz9
https://shorturl.fm/hQjgP
https://shorturl.fm/LdPUr
https://shorturl.fm/nqe5E
https://shorturl.fm/IPXDm
https://shorturl.fm/TbTre
https://shorturl.fm/N6nl1
https://shorturl.fm/5JO3e
https://shorturl.fm/j3kEj
https://shorturl.fm/oYjg5
https://shorturl.fm/bODKa
https://shorturl.fm/a0B2m
https://shorturl.fm/FIJkD