نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
بیش از ۲ هزار خانواده پناهجوی افغانستانی در بیش از ۱۲ شهر کشور سوئدن بر علیه حکم اخراج و به دست آوردن اقامت دست به تظاهرات زدند.
بیش از ۲ هزار خانواده پناهجوی افغانستانی در بیش از ۱۲ شهر کشور سوئدن در مخالفت با حکم اخراج و لغو آن، دست به تظاهرات زدند. این تظاهرات در یک روز و در یک ساعت در برخی مناطق با یکی دوساعت اختلاف در روز بیستم نوامبر مصادف با روز جهانی کودک برگزار شد.
روز اول جنوری ۲۰۲۰ قرارداد کنوانسیون حقوق کودک، رسماً در سوئدن اعمال خواهدد شد. پیش از این فقط با عنوان یک قرار داد بود؛ اما پس از این تاریخ به عنوان قانون رسمی این کشور به رسمیت شناخته خواهد شد.
خانواده‌های معترض خواستار حقوق کودکان‌شان هستند؛ کودکانی که رویای کودکی‌شان توأم با نگرانی‌ها شده است. آنان می‌گویند که فرستادن کودکان به افغانستان که یکی از خطرناک‌ترین کشورها برای کودکان و زنان شناخته شده است بر خلاف حقوق کودکان است.
بر اساس تفاهم حکومت افغانستان با کشورهای اروپایی، آنان می‌توانند مبتنی بر آن، شهروندان افغانستان را به کشورشان (افغانستان) بازگردانند؛ اما دولتمردان کشورهایی مانند سومالی و سوریه خواستار عدم فرستادن پناهندگان خود، به کشورهای‌شان هستند.
گفتنی است که شهروندان این دو کشور با سهولت بیش‌تر می‌توانند درخواست اقامت کنند؛ اما شهروندان افغانستان با مشکلات و دشواری‌های بسیاری روبرو هستند.
در میان بحران‌های فزاینده آموزشی و اجتماعی در کشور، توقف فعالیت کتابخانه‌های سیار چهارمغز در کابل، نه تنها یک خبر ناراحت‌کننده، بلکه نشانه‌ای از عقب‌نشینی تدریجی امیدهایی است که در دل کودکان این سرزمین جوانه زده بود. این پروژه که از سال ۲۰۱۸ با هدف ترویج تفکر انتقادی، تشویق به مطالعه و فراهم‌سازی دسترسی برابر به منابع آموزشی آغاز شده بود، حالا به‌دلیل «محدودیت‌ها» و «چالش‌های عملیاتی» متوقف شده است؛ تصمیمی که از سوی تیم چهارمغز و فرشته کریم، فعال حقوق کودک، در اطلاعیه‌ای رسمی اعلام شد.
شهرهای افغانستان در حال تجربه فشاری چندجانبه‌اند که از مهاجرت‌های گسترده داخلی، بازگشت میلیونی مهاجران، بحران‌های اقلیمی و ناکارآمدی حکومت طالبان ناشی می‌شود. این عوامل نه‌تنها به‌صورت هم‌زمان بلکه به‌شکل هم‌افزا عمل می‌کنند؛ به‌طوری‌که هر یک، دیگری را تشدید می‌کند. بازگشت اجباری میلیون‌ها مهاجر از ایران و پاکستان، بدون آمادگی زیرساختی یا برنامه‌ریزی، باعث افزایش […]
در سرزمینی که نبوغ می‌روید اما تحمل اندیشه ریشه نمی‌دواند، مهاجرت فکری بدل به سنتی تاریخی شده است؛ از ابن‌سینا تا صدیق افغان، مسیر اندیشه در افغانستان اغلب از تبعید می‌گذرد، نه از پذیرش.
در کنفرانس سالانه اداره مهاجرت، کلیسا و نهادهای خیریه آلمان، بانو مولوده توانا با انتقاد از تصویرسازی سطحی از افغانستان، خواستار توجه جدی‌تر به وضعیت مهاجران افغانستانی و زنان تحت ستم شد. او گفت: «افغانستان را نمی‌توان با چند تصویر یوتیوبی جمع‌بندی کرد؛ آنچه دیده نمی‌شود، درد واقعی زنان است.»
دیدگاه بسته شده است.