نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
بسیاری از آوارگان داخلی به علت قطع کمک‌های جهانی آب و غذای کافی نداشته و در شرایط بسیار بهداشتی وخیم زندگی می‌کنند. به گزارش خبرنگار شانا به نقل از خبرگزاری فارس، پس از یک سال از خشکسالی شدید در افغانستان که منجر به آوارگی نیم میلیون از شهروندان این کشور شد، بسیاری از این افراد […]
بسیاری از آوارگان داخلی به علت قطع کمک‌های جهانی آب و غذای کافی نداشته و در شرایط بسیار بهداشتی وخیم زندگی می‌کنند.
به گزارش خبرنگار شانا به نقل از خبرگزاری فارس، پس از یک سال از خشکسالی شدید در افغانستان که منجر به آوارگی نیم میلیون از شهروندان این کشور شد، بسیاری از این افراد به علت درگیری در مناطق خود در چادرهای در حومه هرات زندگی کرده و به سختگی روزگار می‌گذرانند.
«کریستفر نویماندی»، رئیس کمیسیون پناهندگان نروژ در این باره می‌گوید: پناهندگان حاضر در حومه هرات توانایی بازگشت به مناطق خود را ندارد و به علت کاهش شدید کمک‌های جهانی در وضعیت اسفناک زندگی می‌کنند.
وی افزود: برای مواجه با این شرایط دشوار آوارگان مجبور به استقراض پول از افراد مختلف شده و هرگز توانایی باز پرداخت این پول را ندارند.
به گزارش سازمان هماهنگی کمک‌های بشر دوستانه سازمان ملل، آمار کودکان زیر۵ سال که به مراکز پزشکی اطراف اردوگاه مهاجران مراجعه می‌کنند، طی ماه گذشته ۵۰ درصد افزایش یافته است و بیماری‌های مرتبط با آب آلوده در این کودکان از ۱۵ مورد به ۳۳۳ افزایش پیدا کرده است.
بسیاری از آوارگانی که در حال حاضر در اطراف هرات زندگی می‌کنند، اعلام کردند به علت کاهش شدید کمک‌های بین‌المللی مجبور به فروش دارایی خود و حتی تن دادن به ازدواج اجباری کودکان برای گذران عمر خود شدند.
رئیس کمیسیون پناهندگان نروژ ادامه داد: در حال حاضر دولت افغانستان و کشورهای بین‌الملل این آوارگان را فراموش کردند و اگر کمک فوری به این مردم نرسد با فاجعه روبرو خواهیم بود.
یک زن از این آوارگان در مورد وضعیت فعلی خود می‌گوید: ما مانند زامبی شده‌ایم، نه لباسی برای پوشیدن داریم و نه آب و غذایی برای خوردن. نهادهای بین‌المللی برای تامین آب کمک نمی‌کنند و ما قدرت خرید حتی یک صابون را نداریم.
نویماندی در خاتمه تاکید کرد: با شرایط فعلی اگر کمک‌های غذایی به این افراد نرسد، باید منتظر یک فاجعه انسانی باشیم.
در سرزمینی که نبوغ می‌روید اما تحمل اندیشه ریشه نمی‌دواند، مهاجرت فکری بدل به سنتی تاریخی شده است؛ از ابن‌سینا تا صدیق افغان، مسیر اندیشه در افغانستان اغلب از تبعید می‌گذرد، نه از پذیرش.
در کنفرانس سالانه اداره مهاجرت، کلیسا و نهادهای خیریه آلمان، بانو مولوده توانا با انتقاد از تصویرسازی سطحی از افغانستان، خواستار توجه جدی‌تر به وضعیت مهاجران افغانستانی و زنان تحت ستم شد. او گفت: «افغانستان را نمی‌توان با چند تصویر یوتیوبی جمع‌بندی کرد؛ آنچه دیده نمی‌شود، درد واقعی زنان است.»
هواپیمای حامل این خانواده‌ها ابتدا به استانبول پرواز کرده و سپس از آنجا به آلمان منتقل خواهد شد. این گروه بخشی از برنامه رسمی پذیرش پناهجویان افغانستانی توسط دولت آلمان است که با همکاری نهادهای بین‌المللی و در هماهنگی با دولت پاکستان اجرا می‌شود. در اوایل ماه جاری نیز ۴۷ شهروند افغانستانی از پاکستان به […]
در سال روان میلادی، شهروندان افغانستانی بیشترین درخواست‌های پناهندگی را در آلمان ثبت کرده‌اند. این روند، بازتابی از بحران حقوق بشر در افغانستان و تغییرات حقوقی در اروپا است.
دیدگاه بسته شده است.