نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
در حالی که گزارش‌های متعدد از افزایش ازدواج‌های اجباری، خشونت خانگی و محرومیت زنان از حقوق اولیه در افغانستان تحت حاکمیت طالبان حکایت دارد، ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی این گروه، مدعی شده است که طی سه سال گذشته از پنج هزار مورد ازدواج اجباری دختران و زنان جلوگیری شده است. در جدیدترین ادعای طالبان درباره بهبود […]
در حالی که گزارش‌های متعدد از افزایش ازدواج‌های اجباری، خشونت خانگی و محرومیت زنان از حقوق اولیه در افغانستان تحت حاکمیت طالبان حکایت دارد، ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی این گروه، مدعی شده است که طی سه سال گذشته از پنج هزار مورد ازدواج اجباری دختران و زنان جلوگیری شده است.
در جدیدترین ادعای طالبان درباره بهبود وضعیت زنان در افغانستان، ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی این گروه، اعلام کرده است که وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان از پنج هزار مورد ازدواج اجباری جلوگیری کرده است. این ادعا در حالی مطرح می‌شود که فعالان حقوق زنان و سازمان‌های بین‌المللی از افزایش چشمگیر خشونت علیه زنان و محدودیت‌های شدید بر زندگی روزمره آنان خبر می‌دهند.
در حالی که گزارش‌های متعدد از افزایش ازدواج‌های اجباری، خشونت خانگی و محرومیت زنان از حقوق اولیه در افغانستان تحت حاکمیت طالبان حکایت دارد، ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی این گروه، مدعی شده است که طی سه سال گذشته از پنج هزار مورد ازدواج اجباری دختران و زنان جلوگیری شده است. کارشناسان این ادعا را تبلیغات برای سرپوش گذاشتن بر واقعیت تلخ نقض حقوق زنان در افغانستان می‌دانند.
عفو بین‌الملل اعلام کرد سیاست‌های طالبان، زندگی زنان و دختران افغانستان را به یک «کابوس غیرقابل‌تحمل» تبدیل کرده و حقوق انسانی آنان را سیستماتیک نقض می‌کند. این سازمان سکوت جهانی را «هم‌دستی» خواند و خواستار فشار بین‌المللی برای بازگشت زنان به حیات عمومی، کار و دسترسی به خدمات بهداشتی شد.
با بازگشت طالبان و سکوت جهانی، زنان افغانستان از آموزش، اشتغال، درمان و حضور اجتماعی محروم شدند. اجباری شدن برقع در هرات، نماد تازه‌ای از حذف نظام‌مند زنان است. در حکومت پیشین، زنان در سیاست، دادگستری و رسانه نقش فعال داشتند؛ اکنون قربانیان خاموش معامله‌های سیاسی بی‌پاسخ‌اند.
خیابان‌های کابل، پس از چهار سال سلطه طالبان و سرکوب مداوم زنان، شاهد یک «انقلاب شادمانی» بود. هزاران زن و مرد در استقبال از قهرمانان فوتسال، قوانین سخت‌گیرانه تفکیک جنسیتی را به چالش کشیدند و با حضور مختلط و پایکوبی، اراده جمعی برای آزادی‌های سلب‌شده را فریاد زدند.
در حالی که جاپان نخست‌وزیر زن انتخاب می‌کند، میلیون‌ها دختر در افغانستان حتی از حق رفتن به مکتب محروم‌اند. این تضاد، شکاف دردناکی میان پیشرفت و عقب‌ماندگی در آسیا را نشان می‌دهد. سکوت کشورهای همسایه و بی‌عملی جهانی، طالبان را جسورتر کرده و زنان کشور را به قربانیان سیاست‌های افراطی بدل ساخته است.
دیدگاه بسته شده است.