نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
جنبش زنان مقتدر افغانستان در بیانیهای شدیداللحن، نسبت به وضعیت اسفبار آموزش و پرورش در این کشور تحت حاکمیت طالبان ابراز نگرانی کرده است. در این بیانیه آمده است که جایگزینی مکاتب با مدارس دیوبندی طالبانی و تغییرات بنیادین در محتوای آموزشی، تهدیدی جدی برای آینده افغانستان به شمار میرود. این تغییرات نه تنها فرصتهای […]
جنبش زنان مقتدر افغانستان در بیانیهای شدیداللحن، نسبت به وضعیت اسفبار آموزش و پرورش در این کشور تحت حاکمیت طالبان ابراز نگرانی کرده است.
در این بیانیه آمده است که جایگزینی مکاتب با مدارس دیوبندی طالبانی و تغییرات بنیادین در محتوای آموزشی، تهدیدی جدی برای آینده افغانستان به شمار میرود. این تغییرات نه تنها فرصتهای آموزشی را از کودکان سلب میکند بلکه به جای آموزش تفکر انتقادی و خلاقیت، به ترویج افکار افراطی و تعصب میپردازد.
جنبش زنان مقتدر این اقدامات را تلاش هدفمندی برای نابودی بنیانهای آموزش و پرورش در افغانستان دانسته و از جامعه جهانی خواسته است تا در برابر این روند سکوت نکند.
در این بیانیه آمده است: «آموزش حق اساسی هر کودک افغانستانی است و ما از همه نهادهای بینالمللی و سازمانهای حقوق بشری میخواهیم که برای حفظ این حق اساسی تلاش کنند.»
جنبش زنان مقتدر با تاکید بر اهمیت آموزش در ایجاد یک جامعه آزاد، آگاه و برابر، از جامعه جهانی خواسته است تا از حقوق کودکان افغان دفاع کرده و برای ایجاد یک افغانستان آزاد و پیشرفته تلاش کند.
در این بیانیه همچنین آمده است که تربیت نسلی که بر مبنای افکار افراطی و تعصب رشد میکند، تهدیدی جدی برای امنیت، صلح و توسعه افغانستان، منطقه و حتی جهان است.
این بیانیه در حالی منتشر میشود که نگرانیهای زیادی در مورد وضعیت حقوق بشر و به ویژه حقوق زنان در افغانستان وجود دارد. طالبان از زمان به قدرت رسیدن، محدودیتهای شدیدی را بر زنان اعمال کرده است که از جمله آنها میتوان به محدودیت در دسترسی به تحصیلات عالی و اشتغال اشاره کرد.
کارشناسان هشدار میدهند که محدودیتهای کنونی علیه زنان و سایر اقشار جامعه در افغانستان عواقب جبرانناپذیری برای آینده این کشور خواهد داشت و میتواند منجر به ایجاد نسلی شود که از لحاظ اجتماعی و اقتصادی محروم بوده و توانایی مشارکت فعال در توسعه کشور را نخواهد داشت.
گاهی زندگی درهایش را بیرحمانه میبندد؛ درست همانجا که خیال میکنی همهچیز تمام شده، نوری از جایی دور پیدا میشود. روایت حمیدی، قصهٔ دختریست که از پشت پنجرههای بستهٔ مکتب، دوباره راهی به سوی روشنایی یافت؛ راهی که با گوهرشاد بیگم آغاز شد و امید را به قلبش برگرداند.
این گزارش تحلیلی با استناد به روایتهای میدانی، شهادت خانوادهها و یافتههای نهادهای حقوق بشری نشان میدهد سیاستهای طالبان چگونه با گسترش تنبیه بدنی، حذف معلمان زن و ایدئولوژیکسازی آموزش، نظام آموزشی را تضعیف کرده و سلامت روان، امنیت و آینده تحصیلی کودکان در افغانستان را با بحرانی عمیق روبهرو ساخته است.
روایت مقدس قربانی، دختر هفدهسالهای از افغانستان، سفری است از دل روزهایی که ترس و ناامنی بر زندگی کودکان سایه انداخته بود. این حکایت، نه صرفاً بازگویی خاطرات یک نوجوان، بلکه تصویری زنده از مقاومت نسل دخترانی است که در میان محدودیتها، رؤیاهایشان را زنده نگه داشتهاند و با امید، راه خود را در تاریکی جستوجو میکنند.
بسته شدن مکاتب دخترانه در افغانستان، هزاران نوجوان را از حق آموزش محروم کرد و آینده آنان را در ابهام فرو برد. «روشنایی در مسیر من» روایت صادقانه مینه حمیدی، نویسنده جوان افغانستانی و شاگرد مکتب آنلاین گوهر شاد بیگم، از تجربه محرومیت آموزشی، مقاومت خاموش دختران و بازگشت دوباره به مسیر یادگیری در شرایط دشوار است.
دیدگاه بسته شده است.