نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
نیمی از مکتبهای ولایت دایکندی فاقد ساختمان/ تعمیر هستند.
به نقل از اداره معارف دایکندی بیش از نیمیاز مکاتب این ولایت تعمیر ندارد و تعدادی از کودکان در خانههای مردم و در مساجد درس میخوانند. کمبود مکان آموزش، کتب درسی و معلمین مسلکی از مشکلات عمده معارف این ولایت خوانده میشود.
مسئولان معارف دایکندی میگویند در این ولایت بیش از ۱۷۰هزار دانشآموز مصروف آموزش هستند که ۴۷ درصد آنان را دختران تشکیل میدهد. رحمتالله سیرت، رئیس معارف دایکندی به دویچهوله گفت که در این ولایت ۴۵۵ مکتب پسرانه و دخترانه فعال است؛ اما ۵۰ درصد مکاتب این ولایت تعمیر ندارد و دانشآموزان در خانههای کرایی، مساجد، در زیر خیمهها ویا هم در فضای باز درس میخوانند. رئیس معارف دایکندی افزود: «در مجموع مشکل ما نبود تعمیر و جای برای مکاتب است، اما مردم با معارف همکارند و دانشآموزان در خانههای مردم و در مساجد درس میخوانند.»
دایکندی یکی از ولایات مرکزی افغانستان است که علاقمندی مردم به علم و دانش زیاد است. ولی صب العبور بودن راههای مواصلاتی، کمبود مکاتب، فقر، بیکاری و انجام کارهای شاقه سبب شده است که شماری از کودکان از رفتن به مکتب باز بمانند.
سخی۱۵ ساله به خاطر فقر خانواده و انجام کار شاقه از مکتب باز مانده است. او میگوید: «مشکل اقتصادی سبب شد که نتوانم درس بخوانم، من تا صنف ۹مکتب درس خواندم و انگلیسی را تمام کردم، اما به خاطر فقر و مشکلات موجود در خانه مجبور شدم کار کنم. نصف کودکان در فقر به سر میبرند، دولت باید زمینه تعلیم برای کودکان فقیر را هم فراهم کند.»
به گفته رئیس معارف دایکندی یکی از جدی ترین مشکلات فرا روی معارف در این ولایت کمبود کتب درسی است. بیش از ۵۵ درصد دانشآموزان به کتابهای درسی دسترسی ندارند و این سبب پائین آمدن کیفیت معارف شده است.
فعالین مدنی دایکندی میگویند که اکثر دانشآموزان در فضای باز و در زیر آفتاب سوزان درس میخوانند و این نگرانیهای زیادی را در پی داشته است. نجیبالله احمدی یکی از فعالین جامعه مدنی در دایکندی میگوید که علاقمندی مردم به معارف زیاد است اما کمبود امکانات و صنفهای درسی از مشکلات مهم دانشآموزان است و باید دولت در این رابطه توجه جدی داشته باشند.
احمدی گفت: «واقعا وضعیت معارف دایکندی خراب است. مکاتب تعمیر ندارد و دانشآموزان در فضای باز درس میخوانند. برعلاوه کمبود مکاتب، دوری راه مکاتب نیز بر مشکلات دانشآموزان افزوده است چرا که بعضی از آنها سه یا چهار ساعت باید پیاده راه بروند تا خود را به مکتب برسانند.»
در ولایت دایکندی در ۴۵۵ مکتب بیش از سه هزار معلم مرد و زن مصروف آموزش اند. به گفته مسئولین اداره معارف این ولایت به بیش از دو هزار معلم دیگر نیاز دارد. مسئولان میگویند که شماری از این معلمین غیر مسلکی اند و خلاف رشته تدریس میکنند و این سبب پائین آمدن کیفیت درسی در این ولایت شده است.
بنا بر کنوانسیونهای بینالمللی حق دسترسی به تعلیم و تربیه حق هر شهروند است و حکومتها مکلف اند زمینه دسترسی به حق آموزش را برای همه فراهم سازند.
دایکندی در سال ۱۳۸۴ خورشیدی به عنوان ولایت تازه تاسیس و مستقل از سوی حکومت افغانستان اعلان شد. به گفته کارشناسان آموزشی با وجود تمامیمشکلات سد راه معارف باز هم در طی ۱۴سال گذشته کیفیت و کمیت معارف در این ولایت نسبت به شماری از نقاط دیگر افغانستان رشد خوبی داشته است.
عفو بینالملل اعلام کرد سیاستهای طالبان، زندگی زنان و دختران افغانستان را به یک «کابوس غیرقابلتحمل» تبدیل کرده و حقوق انسانی آنان را سیستماتیک نقض میکند. این سازمان سکوت جهانی را «همدستی» خواند و خواستار فشار بینالمللی برای بازگشت زنان به حیات عمومی، کار و دسترسی به خدمات بهداشتی شد.
نهاد «صدای حق و عدالت» خواستار بازگشایی فوری مکتبها، لیسهها و دانشگاههای دختران افغانستان شد. این مکتبها از ماه سنبله ۱۴۰۰ خورشیدی توسط گروه طالبان بر اساس ملاحظات شرعی و فرهنگی بسته شدند. این نهاد تأکید کرده است که محرومیت دختران از آموزش مانع توسعه فکری، اقتصادی و اجتماعی کشور شده و بازگشایی فوری ضروری است.
در روز جهانی علم برای صلح و توسعه، حامد کرزی بار دیگر از ضرورت آموزش دختران و پسران سخن گفت و خواستار بازگشایی مکاتب و دانشگاهها شد. این سخنان در ظاهر از سر دلسوزی برای آینده افغانستان است، اما برای بسیاری از ناظران، یادآور چهرهای است که در سقوط جمهوریت، بازگشت طالبان و فروبستن درهای […]
در جهانی که طالبان دختران را از آموزش محروم کردهاند، تیم رباتیک دختران افغانستان با دانش، خلاقیت و همبستگی، پرچم امید را در پاناما برافراشتند. آنان از دل مهاجرت و محدودیت برخاستند تا ثابت کنند که اراده، مرز نمیشناسد. این حضور، نهفقط رقابت علمی، بلکه اعتراض خاموشی است علیه حذف زنان و سرکوب استعدادها.
دیدگاه بسته شده است.