از تاریکی تا روشنایی؛

تلاش بانو فخریه سمندری برای احیای آموزش دختران افغانستانی

در پی ممنوعیت آموزش دختران بالاتر از صنف ششم توسط طالبان در تاریخ ۲۷ سنبله ۱۴۰۰، میلیون‌ها دختر افغانستانی از حق آموزش محروم شدند. این ممنوعیت، موجب خاموشی رؤیاهای آموزشی دختران، سرکوب امید و بی‌انگیزگی در جامعه شد. در چنین شرایطی، شماری از زنان فعال در عرصه‌های اجتماعی و آموزشی، تلاش‌هایی را برای پاسداری از […]

در پی ممنوعیت آموزش دختران بالاتر از صنف ششم توسط طالبان در تاریخ ۲۷ سنبله ۱۴۰۰، میلیون‌ها دختر افغانستانی از حق آموزش محروم شدند. این ممنوعیت، موجب خاموشی رؤیاهای آموزشی دختران، سرکوب امید و بی‌انگیزگی در جامعه شد.

در چنین شرایطی، شماری از زنان فعال در عرصه‌های اجتماعی و آموزشی، تلاش‌هایی را برای پاسداری از حق آموزش دختران آغاز کردند. یکی از برجسته‌ترین این تلاش‌ها، «مکتب آنلاین گوهرشاد بیگم» است که توسط بانو فخریه سمندری بنیان‌گذاری شد.

بانو سمندری، با پیشینه‌ای از تدریس، فعالیت اجتماعی، و تجربه مادری، این مکتب را به‌عنوان یک نهاد غیررسمی اما مؤثر پایه‌گذاری کرد.

هدف اصلی این مکتب، ارائه آموزش رایگان به دخترانی‌ است که دیگر اجازه حضور در مکاتب رسمی را ندارند. این نهاد آموزشی، از ساختمان‌های فیزیکی بی‌نیاز است و تمام فعالیت‌هایش در فضای دیجیتال و از طریق پلتفرم‌هایی چون گوگل‌میت، زوم، واتس‌اپ و تلگرام انجام می‌شود.

دروس ارائه‌شده مطابق با نصاب آموزشی دوره جمهوریت بوده و توسط بیش از ۵۰ آموزگار زن به‌صورت داوطلبانه تدریس می‌شود. بیش از ۵۵۰ دانش‌آموز دختر در این مکتب ثبت‌نام کرده‌اند و فعالانه به آموزش خود ادامه می‌دهند.

در کنار این تلاش آموزشی، بانو سمندری «بنیاد توانمندسازی زنان» را نیز راه‌اندازی کرده است؛ نهادی که خدمات مشاوره‌ای، روانی، آموزش مهارت‌های زندگی، و پشتیبانی مالی و حقوقی به زنان آسیب‌دیده ارائه می‌کند. این بنیاد، به پناهگاهی امن برای زنانی بدل شده که در فضای سرکوب‌گر و تبعیض‌آمیز طالبان زندگی می‌کنند.

بانو سمندری از جامعه جهانی خواسته است تا از این تلاش‌ها حمایت کند. او بر این نکته تأکید دارد که دختر افغانستانی نیز حق آموزش دارند؛ حقی که در قرن بیست‌ویکم، نباید به جرم زن بودن، از کسی دریغ شود.

بانو سمندری صدای دخترانی شده که پشت درهای بسته مکتب مانده‌اند؛ دخترانی که کتاب را با اشک ورق می‌زنند و در تاریکی به نور علم پناه می‌برند. دخترانی که لبخندشان خاموش شده اما قلب‌شان هنوز برای آینده‌ای بهتر می‌تپد.

بانو سمندری می‌گوید: «ما نمی‌خواهیم قربانی باقی بمانیم. ما ایستاده‌ایم، آموزش می‌دهیم، می‌آموزیم، و فردا را می‌سازیم. آنچه می‌خواهیم، فرصت است؛ احترام به حق آموزش و زیستن در کرامت. امروز، در کنار ما بایستید. نه تنها برای افغانستان، بلکه برای انسانیت.»

در جهانی که بسیاری ترجیح می‌دهند سکوت کنند، صدای فخریه سمندری و دخترانی که برای حق آموزش مبارزه می‌کنند، پژواکی‌ست از انسانیت، امید و مقاومت.