امنیت یا فرار؟ تناقض میان وعده‌های طالبان و واقعیت‌های موجود

سراج‌الدین حقانی، وزیر کشور طالبان، تأکید کرده است که امنیت مردم اولویت اصلی حکومت است. اما در عمل، مهاجرت گسترده شهروندان، صف‌های طولانی دریافت پاسپورت، و فروش دارایی‌ها برای ترک کشور، واقعیت دیگری را نشان می‌دهد.

در جلسه‌ای با مسئولین وزارت کشور طالبان، سراج‌الدین حقانی تأکید کرد که طالبان به‌عنوان خدمت‌گزاران مردم مسئولیت دارند امنیت و آرامش را برای شهروندان تأمین کنند. وی از تلاش‌های نیروهای این گروه قدردانی و بر لزوم ادامه این تلاش‌ها برای حفظ امنیت افغانستان تأکید کرد.

با این حال، واقعیت‌های موجود در جامعه افغانستان تناقض آشکاری با این ادعاها دارد. صف‌های طولانی دریافت پاسپورت، فروش وسایل خانه توسط خانواده‌های در معرض خطر برای خروج از کشور، و تلاش گسترده برای مهاجرت به کشورهای همسایه و فراتر از آن، نشان‌دهنده بحران عمیق اجتماعی و اقتصادی است.

شهروندان افغانستان با پشت سر گذاشتن خطرات فراوان، تلاش می‌کنند خود را به ایران، پاکستان، اروپا و آمریکا برسانند. این مهاجرت گسترده، ناشی از ناامنی واقعی و فقدان امید به آینده تحت حاکمیت طالبان است.

سربازان پیشین، اصحاب رسانه، و فعالان مدنی همچنان با ترس زندگی می‌کنند. بسیاری از آنان که با گروه طالبان و سیاست‌های آن‌ها همراه و همگام نشده‌اند یا مخفی شده‌اند یا در تلاش برای فرار از کشور هستند، زیرا بیم انتقام‌جویی یا محدودیت‌های اجتماعی و کاری دارند.

کاهش تعاملات بین‌المللی، وابستگی شدید به کمک‌های خارجی، و نبود فرصت‌های شغلی پایدار، شهروندان را ناامید کرده است. وعده‌های امنیتی طالبان بدون تأمین معیشت و آزادی‌های اجتماعی، باعث گسترش بی‌اعتمادی و تشدید بحران مهاجرت شده است.

اگر امنیت در افغانستان تأمین شده باشد، باید شاهد بازگشت گسترده مهاجران، رونق اقتصادی، و افزایش اعتماد عمومی باشیم. اما آمار بالای خروج شهروندان نشان‌دهنده شکاف عمیق میان سخنان طالبان و شرایط واقعی کشور است.