نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
عبدالرشید دوستم، معاون اول رئیس جمهور افغانستان از مخالفان مسلح خواست اجازه دهند مردم برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری افغانستان نام‌نویسی کنند. به گزارش خبرگزاری شانا به نقل از صدای آمریکا، جنرال دوستم گفت: «از مخالفان مسلح کشور نیز می‌خواهم تا در راه تحقق این پروسه ملی (انتخابات) موانع ایجاد نکنند و بگذارند تا […]
عبدالرشید دوستم، معاون اول رئیس جمهور افغانستان از مخالفان مسلح خواست اجازه دهند مردم برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری افغانستان نام‌نویسی کنند.
به گزارش خبرگزاری شانا به نقل از صدای آمریکا، جنرال دوستم گفت: «از مخالفان مسلح کشور نیز می‌خواهم تا در راه تحقق این پروسه ملی (انتخابات) موانع ایجاد نکنند و بگذارند تا مردم در این روند ملی سهیم گردند.»
آقای دوستم همچنین از عالمای دین، نهادهای جامعه مدنی و شوراهای اجتماعی زنان نیز خواسته است که برای آگاهی‌دهی از نام‌نویسی و اشتراک مردم در انتخابات ریاست جمهوری دست به کار شوند.
کمیسیون مستقل انتخابات افغانستان دیروز شنبه روند نام‌نویسی «تقویتی» رای‌دهندگان برای انتخابات ریاست جمهوری را در تمام ولایت‌ها آغاز کرد و قرار است این روند تا هشتم ماه سرطان ادامه یابد.
این در حالی است که طالبان در جریان انتخابات‌های گذشته مردم را اشتراک در انتخابات منع کرده و انگشتان شماری از رای‌دهندگان را نیز قطع کرده بودند.
سال گذشته، گروه طالبان با انتشار خبرنامه‌ای پیشنهاد محمداشرف غنی، رئیس جمهور افغانستان را درباره شرکت آن گروه در انتخابات پارلمانی و شوراهای ولسوالی رد کرده و از مردم نیز خواسته بودند در انتخابات اشتراک نکنند.
عفو بین‌الملل اعلام کرد سیاست‌های طالبان، زندگی زنان و دختران افغانستان را به یک «کابوس غیرقابل‌تحمل» تبدیل کرده و حقوق انسانی آنان را سیستماتیک نقض می‌کند. این سازمان سکوت جهانی را «هم‌دستی» خواند و خواستار فشار بین‌المللی برای بازگشت زنان به حیات عمومی، کار و دسترسی به خدمات بهداشتی شد.
با بازگشت طالبان و سکوت جهانی، زنان افغانستان از آموزش، اشتغال، درمان و حضور اجتماعی محروم شدند. اجباری شدن برقع در هرات، نماد تازه‌ای از حذف نظام‌مند زنان است. در حکومت پیشین، زنان در سیاست، دادگستری و رسانه نقش فعال داشتند؛ اکنون قربانیان خاموش معامله‌های سیاسی بی‌پاسخ‌اند.
خیابان‌های کابل، پس از چهار سال سلطه طالبان و سرکوب مداوم زنان، شاهد یک «انقلاب شادمانی» بود. هزاران زن و مرد در استقبال از قهرمانان فوتسال، قوانین سخت‌گیرانه تفکیک جنسیتی را به چالش کشیدند و با حضور مختلط و پایکوبی، اراده جمعی برای آزادی‌های سلب‌شده را فریاد زدند.
در حالی که جاپان نخست‌وزیر زن انتخاب می‌کند، میلیون‌ها دختر در افغانستان حتی از حق رفتن به مکتب محروم‌اند. این تضاد، شکاف دردناکی میان پیشرفت و عقب‌ماندگی در آسیا را نشان می‌دهد. سکوت کشورهای همسایه و بی‌عملی جهانی، طالبان را جسورتر کرده و زنان کشور را به قربانیان سیاست‌های افراطی بدل ساخته است.
دیدگاه بسته شده است.