نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
۲۰۰ زن فعال مدنی از افغانستان که با پذیرش رسمی کشور آلمان در انتظار انتقال بودند و توسط پلیس پاکستان بازداشت شده بودند، ساعاتی پیش آزاد شدند. انجمن هماهنگی زنان فعال افغانستانی (AWACB) این آزادی را نتیجه همبستگی و تلاشهای جمعی نهادهای مدنی دانست. انجمن هماهنگی زنان فعال افغانستان (AWACB) در اطلاعیهای رسمی اعلام کرد […]
۲۰۰ زن فعال مدنی از افغانستان که با پذیرش رسمی کشور آلمان در انتظار انتقال بودند و توسط پلیس پاکستان بازداشت شده بودند، ساعاتی پیش آزاد شدند. انجمن هماهنگی زنان فعال افغانستانی (AWACB) این آزادی را نتیجه همبستگی و تلاشهای جمعی نهادهای مدنی دانست.
انجمن هماهنگی زنان فعال افغانستان (AWACB) در اطلاعیهای رسمی اعلام کرد که ۲۰۰ زن از افغانستان که قبولی کشور آلمان را دریافت کرده بودند و اخیراً توسط پلیس پاکستان بازداشت شده بودند، پس از پیگیریهای گسترده و فشارهای مدنی، آزاد شدهاند.
این نهاد ضمن ابراز خرسندی از آزادی بازداشتشدگان، از تمامی سازمانها، کنشگران و همراهانی که در روزهای دشوار اخیر در کنار آنان ایستادند، قدردانی کرده و این رخداد را «پیروزی برای همه ما» توصیف کرده است.
این انجمن تأکید کرده که این زنان، که اغلب از فعالان مدنی، رسانهای و حقوق بشری هستند، در شرایطی بازداشت شدند که در مسیر انتقال به آلمان قرار داشتند. بازداشت آنان با واکنشهای گستردهای از سوی نهادهای حقوق بشری و جامعه مدنی مواجه شد.
انجمن زنان فعال افغانستان در پایان اعلامیه خود، ضمن تبریک این آزادی به تمامی همراهان و حامیان، بر ضرورت ادامه حمایتهای بینالمللی از زنان فعال افغانستانی تأکید کرده است. این نهاد خواستار ایجاد سازوکارهای مؤثر برای تضمین امنیت، آزادی و انتقال امن فعالان زن از افغانستان به کشورهای امن شده است.
عفو بینالملل اعلام کرد سیاستهای طالبان، زندگی زنان و دختران افغانستان را به یک «کابوس غیرقابلتحمل» تبدیل کرده و حقوق انسانی آنان را سیستماتیک نقض میکند. این سازمان سکوت جهانی را «همدستی» خواند و خواستار فشار بینالمللی برای بازگشت زنان به حیات عمومی، کار و دسترسی به خدمات بهداشتی شد.
با بازگشت طالبان و سکوت جهانی، زنان افغانستان از آموزش، اشتغال، درمان و حضور اجتماعی محروم شدند. اجباری شدن برقع در هرات، نماد تازهای از حذف نظاممند زنان است. در حکومت پیشین، زنان در سیاست، دادگستری و رسانه نقش فعال داشتند؛ اکنون قربانیان خاموش معاملههای سیاسی بیپاسخاند.
خیابانهای کابل، پس از چهار سال سلطه طالبان و سرکوب مداوم زنان، شاهد یک «انقلاب شادمانی» بود. هزاران زن و مرد در استقبال از قهرمانان فوتسال، قوانین سختگیرانه تفکیک جنسیتی را به چالش کشیدند و با حضور مختلط و پایکوبی، اراده جمعی برای آزادیهای سلبشده را فریاد زدند.
دکتر خالدین ضیایی، رئیس اندیشکده تعلیمی ملت افغانستان، در یادداشتی تازه هشدار داده که تنش میان طالبان و پاکستان به مرز جنگی برای بقا رسیده است.
دیدگاه بسته شده است.