نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
اگر جایی مستبدان سرفرازی می‌کنند، به این دلیل است که در تحلیل نهایی، «زور» زیردستان به زور زبردستان نرسیده است. اگر جایی نگین خوش‌رنگ دموکراسی و آزادی می‌درخشد، به خاطر آن است که از طریق مکانیزم‌های درونی مانند تفکیک قوا و استقلال قوه قضاییه و مکانیزم‌های بیرونی مانند جامعه مدنی، قدرت حکومت تضعیف شده است. […]
زمانی که قدرتی بزرگ، وارد حوزۀ نفوذ سنتیِ قدرتی متوسط می‌شود، یک شیوۀ رویارویی برای طرفِ ضعیف‌تر آن است که از درگیری مستقیم با قدرت نیرومندتر پرهیز کرده و هزینۀ حضورش را زیاد کند. وضعیتی که به مداخله‌گرِ خارجی، ضربه زده و هزینه تحمیل کند؛ وضعیتی مبهم و خاکستری!
نظریه واقع‌گرای (Realism)، روابط بین‌الملل به این باور است که عوامل مادی و قوت‌های قدرت اصلی در تعیین سیاست خارجی کشورها هستند و فرهنگ به میزان کمتری در این فرآیند تأثیرگذار است. طرفداران این نظریه معتقدند که در تصمیم‌گیری‌های سیاسی خارجی، مصالح ملی، قدرت نظامی، اقتصاد و عوامل مادی دیگر اولویت دارند و فرهنگ و ارزش‌های فرهنگی تأثیر کمتری دارند.
هدف اصلی سیاست خارجی، حفظ و تقویت منافع ملی کشور و تعزیز رفاه اجتماعی و امنیت در سطح بین‌المللی است. عواملی مانند قدرت نرم، تأثیرگذاری فرهنگی، رقابت‌های منطقه‌ای و جهانی، تغییرات جغرافیایی و اقتصادی، تهدیدات امنیتی و موضوعات محیط‌زیست نیست می‌تواند بر تعیین سیاست خارجی یک کشور تأثیرگذار باشند. همچنین، عوامل داخلی مانند سیاست‌های داخلی، نظام سیاسی، ارزش‌ها و اعتقادات جامعه، نیازها و نیازمندی‌های اقتصادی و اجتماعی نیز بر سیاست خارجی تأثیر می‌گذارند.
در سال‌های اخیر، مطالعات بسیاری در حوزه روابط بین‌الملل و سیاست خارجی نشان داده است که فرهنگ با تأثیر قابل‌توجهی در تصمیم‌گیری‌های خارجی کشورها همراه است. فرهنگ می‌تواند عواملی مانند اعتقادات، ارزش‌ها، هویت ملی، زبان، مذهب و سنت‌ها را شامل شود
در این مقاله به «بررسی نقش فرهنگ در جهت‌گیری سیاست خارجی کشورها» می‌پردازیم. فرهنگ به‌عنوان عاملی کلیدی در تعیین سیاست خارجی کشورها، تأثیر ژرفی بر روابط بین‌الملل دارد که با تأکید بر تعریف فرهنگ به‌عنوان نظام اعتقادات، ارزش‌ها، نگرش‌ها و رفتارهای یک جامعه، به بررسی ارتباط بین عوامل فرهنگی و تصمیم‌گیری‌های سیاست خارجی خواهیم پرداخت.