پیسی چیست و چه کسانی پیس می‌شوند؟

پیسی در نتیجۀ از بین رفتن حجرات تولیدکنندۀ ملانین در بدن یا هم توقف تولید این ماده در حجرات مولد آن به وجود می‌آید. ملانین ماده‌ای است که نقش تعیین‌کنندۀ رنگ پوست، موی و چشم‌ها را در بدن انسان برعهده دارد.

عموماً، پیسی به گونۀ یک ساحۀ کوچک بی‌رنگ آغاز شده و به مرور زمان لکه های سفید رنگ آن روی پوست گسترش می‌یابد. با پیشرفت آن، سفید شدن زودهنگام مو به شمول مژه، ابرو، ریش و بروت، بی رنگ شدن غشای مخاطی دهن، زایل شدن یا تغییر رنگ شبکیه (قشر داخلی چشم) نیز معمول است.

تغییر رنگ پوست یا پیس شدن بیشتر از آن قسمت‌هایی آغاز می‌شود که معروض با نور خورشید باشد، مثل پشت دستان و پاها، صورت و لب‌ها و بازوان. همچنین، گردن، زیر بغل، آرنج‌ها، زانوان و آلۀ تناسلی و اطراف آن، از دیگر ساحات معمول برای پیسی است. لکه‌های این آفت جلدی در اکثر موارد متناظر است.

حدود یک درصد افراد پیس می‌شوند و این مشکل پوستی درمان ندارد. تنها می‌توان برای توقف یا کند کردن پیشرفت آن تلاش کرد. اما در مواردی اندک، این پیسی خود به خود برطرف می‌شود.

از نظر نژاد این مشکل پوستی شیوع برابر دارد و مردان اندکی بیشتر از زنان به آن مبتلا‌ می‌شوند. پیسی در هر سن و سال واقع شده می‌تواند، اما آمار نشان داده است که بیشتر مبتلایان، بین سنین ۲۰ تا ۳۰ سالگی نخستین علایم آن را تجربه کرده اند.

دلیل عمدۀ پیسی تا هنوز ناشناخته باقی مانده، اما پزشکان و دانشمندان به این باور اند که ارثیت، صدمات، مشکلات و ضعف سیستم ایمنی بدن، تشویش و اضطراب مفرط، آفتاب‌سوختگی شدید و تماس با برخی مواد کیمیایی می‌تواند سبب ایجاد پیسی شود. یک سوم افراد پیس تاریخچۀ خانوادگی ابتلا به آن را داشته اند.

پیسی ساری نیست و نمی‌تواند زندگی افراد را تهدید کند.

پزشکان سفارش می‌کنند که کسانی که مبتلا به پیسی اند یا آثار ابتدایی آن را روی پوست خود مشاهده می‌کنند از تماس با نور آفتاب بپرهیزند و همواره از کریم‌های محافظت‌کنندۀ نور خورشید استفاده کنند.

قسمت‌های بدن که پیس و بی‌رنگ شده است به شدت در مقابل نور آفتاب حساس و آسیب‌پذیر بوده و خطر سوختگی با گرمای خورشید، تخریب پوست و حتا ابتلا به سرطان در آن ساحۀ جلد بیشتر است.

• منبع: صدای آمریکا