نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
فاطمه براتیان، عضو سابق تیم ملی فوتبال زنان افغانستان، اکنون در انگلستان تلاش میکند تا دختران مسلمان را به ورزش تشویق کند و موانع فرهنگی را کنار بزند. پس از بازگشت طالبان به قدرت در سال ۲۰۲۱، بسیاری از ورزشکاران زن افغانستان مجبور به ترک کشور شدند. فاطمه براتیان، یکی از اعضای تیم ملی فوتبال […]
فاطمه براتیان، عضو سابق تیم ملی فوتبال زنان افغانستان، اکنون در انگلستان تلاش میکند تا دختران مسلمان را به ورزش تشویق کند و موانع فرهنگی را کنار بزند.
پس از بازگشت طالبان به قدرت در سال ۲۰۲۱، بسیاری از ورزشکاران زن افغانستان مجبور به ترک کشور شدند. فاطمه براتیان، یکی از اعضای تیم ملی فوتبال زنان، اکنون در شهر پیتربرو انگلستان زندگی میکند و با برگزاری دورههای رایگان فوتسال برای دختران ۱۲ تا ۱۴ ساله، تلاش دارد تا آنان را به ورزش و دنبال کردن رؤیاهایشان تشویق کند.
او با حمایت اتحادیه فوتبال نورثهمتون شایر، باشگاه نیترتون یونایتد و سازمان «گرلز پاور»، برنامهای را اجرا میکند که کاملاً توسط زنان مدیریت میشود و هدف آن ایجاد فضایی امن و دلپذیر برای دختران نوجوان است. براتیان معتقد است که ورزش نهتنها باعث شادی و قدرت میشود، بلکه به زنان کمک میکند تا جایگاه خود را در جامعه تثبیت کنند.
فاطمه براتیان، فوتبالیستی توانمند، پیش از مهاجرت به انگلستان عضو تیم ملی فوتبال زنان افغانستان بود. او نهتنها یک ورزشکار حرفهای، بلکه یک مربی پرتلاش است که همواره برای توانمندسازی زنان از طریق ورزش تلاش کرده است. تجربه او در فوتبال و فعالیتهای اجتماعیاش، او را به یکی از چهرههای برجسته در زمینه حمایت از ورزش زنان تبدیل کرده است. براتیان اکنون با همکاری باشگاه نیترتون یونایتد به عنوان مربی و بازیکن فعالیت میکند و تلاش دارد تا مسیر تازهای را برای دختران مسلمان در ورزش هموار کند.
عفو بینالملل اعلام کرد سیاستهای طالبان، زندگی زنان و دختران افغانستان را به یک «کابوس غیرقابلتحمل» تبدیل کرده و حقوق انسانی آنان را سیستماتیک نقض میکند. این سازمان سکوت جهانی را «همدستی» خواند و خواستار فشار بینالمللی برای بازگشت زنان به حیات عمومی، کار و دسترسی به خدمات بهداشتی شد.
با بازگشت طالبان و سکوت جهانی، زنان افغانستان از آموزش، اشتغال، درمان و حضور اجتماعی محروم شدند. اجباری شدن برقع در هرات، نماد تازهای از حذف نظاممند زنان است. در حکومت پیشین، زنان در سیاست، دادگستری و رسانه نقش فعال داشتند؛ اکنون قربانیان خاموش معاملههای سیاسی بیپاسخاند.
خیابانهای کابل، پس از چهار سال سلطه طالبان و سرکوب مداوم زنان، شاهد یک «انقلاب شادمانی» بود. هزاران زن و مرد در استقبال از قهرمانان فوتسال، قوانین سختگیرانه تفکیک جنسیتی را به چالش کشیدند و با حضور مختلط و پایکوبی، اراده جمعی برای آزادیهای سلبشده را فریاد زدند.
در حالی که جاپان نخستوزیر زن انتخاب میکند، میلیونها دختر در افغانستان حتی از حق رفتن به مکتب محروماند. این تضاد، شکاف دردناکی میان پیشرفت و عقبماندگی در آسیا را نشان میدهد. سکوت کشورهای همسایه و بیعملی جهانی، طالبان را جسورتر کرده و زنان کشور را به قربانیان سیاستهای افراطی بدل ساخته است.
ورزش یکی از بهترین فعالیت هایی اس که یک زن میتواند داشته باشد. مهم تر از همه، دختران افغانستان همیشه افتخار افرین بودن در هر زمینه خصوصا در زمینه ورزش.