طالبان و پاکستان در آستانه تقابل مستقیم

درگیری‌های مرزی میان طالبان و نیروهای پاکستانی که از روز شنبه در چندین ولایت مرزی افغانستان آغاز شده بود، همچنان ادامه دارد و به نظر می‌رسد وارد مرحله‌ای تازه و نگران‌کننده شده است. منابع محلی در اسپین‌بولدک قندهار از استفاده گسترده دو طرف از سلاح‌های سبک و سنگین خبر داده‌اند و گزارش‌ها حاکی از آن […]

درگیری‌های مرزی میان طالبان و نیروهای پاکستانی که از روز شنبه در چندین ولایت مرزی افغانستان آغاز شده بود، همچنان ادامه دارد و به نظر می‌رسد وارد مرحله‌ای تازه و نگران‌کننده شده است.

منابع محلی در اسپین‌بولدک قندهار از استفاده گسترده دو طرف از سلاح‌های سبک و سنگین خبر داده‌اند و گزارش‌ها حاکی از آن است که ده‌ها خانواده در این منطقه مجبور به ترک خانه‌های خود شده‌اند.

این درگیری‌ها در حالی شدت گرفته که طالبان اعلام کرده حملاتش به مواضع پاکستان در واکنش به حملات هوایی ارتش این کشور در کابل و پکتیکا بوده است. ارتش پاکستان نیز مدعی شده که در این درگیری‌ها بیش از ۲۰۰ جنگجوی طالبان و افراد وابسته به آن کشته شده‌اند و چندین پاسگاه طالبان را منهدم کرده است.

در کنار تحولات میدانی، تحرکات دیپلماتیک نیز آغاز شده است. وزارت خارجه پاکستان با دعوت از سفیران کشورهای خارجی، نگرانی‌های امنیتی خود را درباره تحولات مرزی با طالبان مطرح کرده و بر عزم این کشور برای حفظ تمامیت ارضی‌اش تأکید کرده است.

این موضع‌گیری‌ها نشان می‌دهد که اسلام‌آباد در تلاش است تا حمایت بین‌المللی برای اقدامات خود در مرزهای شرقی افغانستان جلب کند. هم‌زمان، طالبان نیز با تخلیه مناطق مسکونی در پکتیکا و استقرار نیروهای خود در این مناطق، نشان داده‌اند که برای درگیری‌های احتمالی آینده آماده می‌شوند.

تحلیل‌گران معتقدند که این تحولات نشانه‌ای از تغییر بنیادین در روابط طالبان و پاکستان است. روابطی که زمانی بر پایه حمایت و هم‌پیمانی تاکتیکی بنا شده بود، اکنون به مرحله‌ای از بی‌اعتمادی و حتی تقابل نظامی رسیده است.

پاکستان که در گذشته از طالبان به‌عنوان ابزاری برای تأمین عمق استراتژیک خود در افغانستان استفاده می‌کرد، اکنون با تهدیدات فزاینده از سوی تحریک طالبان پاکستان (TTP) و گسترش ناامنی در مناطق مرزی مواجه است. از سوی دیگر، طالبان نیز که خود را به‌عنوان حاکم مشروع افغانستان می‌دانند، هرگونه مداخله نظامی خارجی را تهدیدی برای حاکمیت خود تلقی می‌کنند.

درگیری‌های اخیر را نمی‌توان صرفاً به‌عنوان یک تنش مرزی گذرا تحلیل کرد. این تحولات، بازتابی از شکاف عمیق در مناسبات دو بازیگر کلیدی منطقه است که می‌تواند پیامدهای گسترده‌تری برای امنیت جنوب آسیا به همراه داشته باشد.

در غیاب یک سازوکار مؤثر برای گفت‌وگو و مدیریت بحران، احتمال گسترش این درگیری‌ها به مناطق دیگر و حتی ورود بازیگران منطقه‌ای و بین‌المللی به بحران وجود دارد.