به گزارش شانا به نقل از شفقنا؛ از زمان تسلط دوباره طالبان بر افغانستان، دختران در بیشتر مناطق کشور اجازه بازگشت به مکاتب بالاتر از صنف هفتم ندارند.
این وضعیت در یک سال گذشته همواره انتقادات زیادی را در محافل داخلی و خارجی برانگیخته است. مسئله محرومیت دختران از تحصیل برای جامعه بین‌المللی نیز واکنش برانگیز بوده، تا جایی که یکی از شروط به رسمیت شناختن حکومت طالبان از سوی جامعه جهانی هم «بازگشایی مکاتب دخترانه» و رعایت حقوق زنان از سوی حکومت طالبان، عنوان شده است.
در همین حال، مریم حسن‌زاده، فعال حقوق زن و یکی از بانوان معترض در برابر این تصمیم حکومت طالبان، معتقد است که بیشتر «دلایل سیاسی» پشت بستن دروازه‌های مکاتب دخترانه، وجود دارد.
از دید این فعال حقوق زن، بحث ممانعت دختران از سوی طالبان زمانی جالب‌تر می‌شود که ببینیم سایر دختران آزادند دانشگاه بروند و تحصیل کنند، ولی دختران نتوانند به مکتب بروند: «طالبان در بحث آموزش زنان و دختران دچار یک نوع تناقض هستند؛ به این معنا که آنها دختران نوجوان بالاتر از صنف ششم را به مکتب نمی‌گذارند، درحالی که دختران در دوره لیسانس و ماستری حق تحصیل دارند. این یک تناقض است. جالب است که زنان و دختران به دانشگاه می‌روند (که البته خوب است و حق‌شان است)، ولی دختران دوره متوسطه و لیسه را نمی‌گذارند درس بخوانند!»

بستن مکاتب دخترانه دلایل سیاسی دارد

این فعال حقوق زن با اشاره به این که بستن مکاتب دخترانه دلایل سیاسی دارد، می‌افزاید: گذشته از این، اصلا بحث آموزش زنان و دختران برای طالبان یک بحث سیاسی است، برای همین ما از همان آغاز اعتراضات و تظاهرات خود در کابل از اداره طالبان خواستیم که بحث آموزش را سیاسی نسازند.»

حسن‌زاده در گفت‌وگو با شفقنا گفت: «طالبان تا زمانی که حکومت‌شان به رسمیت شناخته شود مسئله آموزش دختران را به گروگان گرفته‌اند، چون آنها متوجه شده‌اند که بحث آموزش زنان در سطح جهانی تا حدی حساسیت برانگیز است، به همین خاطر روی این نقطه حساس بیشتر متمرکز شده و مانع درس دختران می‌شوند.»
وی افزود: « دلیل دیگری که باعث شده طالبان دختران مکتب از صنف ۶ تا ۱۲ را از تعلیم محروم می‌کنند به نظر من این است که آنها دقیقا روی یک پلان و برنامه این مقطع تعلیمی و گروه سِنی را از رفتن به مکتب ممانعت می‌کنند، چون محروم کردن این دختران برای طالبان زیاد چالش برانگیز نیست و تهدید اجتماعی برای حاکمیت نامشروع‌شان به حساب نمی‌آید. دختران در این سن تازه به سن بلوغ رسیده و در حد زنانی که تحصیلات عالی دارند از شرایط و حق و حقوق‌شان آگاهی کامل ندارند، نیستند و هم نمی‌توانند دادخواهی کنند و اداره طالبان را به چالش بکشند.»

این فعال حقوق زن همچین گفت: «اگر طالبان همه دختران و زنان در افغانستان را از حق تعلیم و تحصیل محروم می‌کردند بدون شک امروز اتفاقات دردسرسازی در انتظار حکومت طالبان بود و چالش‌های زیادی را متوجه اداره نامبرده می‌کرد، ولی آنها به صورت برنامه‌ریزی شده این رده سنی و تعلیمی را از نعمت تعلیم محروم کرده‌اند.»

حسن‌زاده در ادامه می‌گوید که اگر طالبان وادار به بازگشایی مکاتب دخترانه نشوند این گروه به تدریج زنانی را که در مقاطع تحصیلی لیسانس و ماستری تحصیل می‌کنند هم از حق تحصیل محروم خواهند کرد.

طالبان درباره بستن مکاتب دخترانه باهم اختلاف دارند

وی همچنین مسئله آموزش دختران را برای اداره طالبان «اختلاف برانگیز» می‌داند و می‌افزاید: «طالبان در باره آموزش دختران اختلاف دیدگاه دارند. مثلا قبلا به یاد داریم که یک بخش طالبان اعلام کردند که در دوم ماه حمل امسال مکاتب دخترانه بازگشایی می‌شود، ولی وقتی دختران در این تاریخ به مکتب رفتند با دروازه بسته مکاتب مواجه شدند. چون گروه بعدی اینها مانع رفتن دختران به مکتب شدند.»

حسن‌زاده معتقد است که اگر طالبان به رسمیت شناخته شوند وضعیت زنان در افغانستان بدتر ازین خواهد شد: «آنها در شرایطی که حکومت‌شان رسمی نیست این چنین حقوق مردم افغانستان و بویژه زنان را نقض می‌کنند؛ پس معلوم است که وقتی رسمیت پیدا کنند بیشتر از این شاهد سرکوب و ظلم این گروه بالای زنان خواهیم بود.»
وی در بخشی دیگر از صحبت هایش از صحنه‌ای یاد می‌کند که در جریان یکی از تظاهرات اعتراضی زنان در کابل برایش رخ داده است: «ما در تظاهرات و اعتراضاتی که در کابل داشتیم خیلی وقت‌ها اتفاق افتاده که نیروهای طالبان ما را محاصره کرده‌اند. در یک مورد، یکی از طالبان به ما گفت که «شما خانم‌ها را چه کار به بیرون آمدن و تحصیل! بروید خانه و خدمت فامیل و شوهران‌تان را کنید!»
این فعال حقوق زن با بیان این که طالبان از زنان می‌خواهد فقط در خانه بمانند، افزود: «طالبان به ما می‌گفتند شما بی‌شرم هستید که تظاهرات می‌کنید و در خیابان‌ها آمده‌اید. آنها همچنین می‌گفتند که شوهران و پدران شما غیرت ندارند که شما را گذاشته که به تظاهرات بیایید.»

حسن زاده در اخیر آینده‌ی زنان در افغانستان تحت حاکمیت طالبان را «تاریک و ناامید کننده» می‌داند و می‌افزاید که وضعیت مردم افغانستان در شرایط فعلی «سردرگم و مبهم» است و مردم دچار تشویش و نگرانی هستند.