سفیران سابق آمریکا در افغانستان: خروج از افغانستان منجر به جنگ داخلی می‌شود

سفیران و فرستادگان پیشین آمریکا به افغانستان هشدار داده‌اند که خروج شتابزده نیروهای آمریکا از افغانستان، این کشور را به «جنگ داخلی تمام‌عیار» می‌کشاند.

به گزارش شانا به نقل از وبسایت فارسی بی‌بی‌سی؛ ۹ دیپلمات ارشد آمریکایی شامل پنج سفیر پیشین آمریکا در افغانستان، یک فرستاده ویژه این کشور برای افغانستان و یک معاون پیشین وزیر خارجه آمریکا که در میان آنان نام‌های افرادی چون جیمز دابینز، نماینده ویژه پیشین آمریکا در امور افغانستان و پاکستان، جان نیگروپونته، نماینده پیشین آمریکا در سازمان ملل و رایان کراکر، سفیر پیشین آمریکا در افغانستان دیده می‌شود، در بیانیه مشترک نسبت به خروج شتاب‌زده از افغانستان هشدار داده‌اند.

این بیانیه درست زمانی نشر می‌شود که توافقنامه آمریکا و طالبان نهایی شده و قراراست که بزودی توسط دو طرف امضا شود.

در بیانیه مشترک این سفیران آمده که خروج کامل نیروهای آمریکایی پیش از آنکه دولت افغانستان با طالبان به توافق صلح دست یابند، این کشور را به «جنگ داخلی تمام‌عیار» می‌کشاند.

آنان گفته‌اند که در مرحله نخست کاهش نیروهای آمریکایی در افغانستان نباید به سرعت و اندازه‌ای باشد که طالبان فکر کنند، می‌توانند از طریق نظامی به پیروزی برسند.

زلمی خلیلزاد، نماینده ویژه آمریکا در امور صلح افغانستان اکنون برای رایزنی درباره موافقت‌نامه آمریکا و طالبان در کابل به سر می‌برد. او دو روز پیش در کابل اعلام کرد که هیئت آمریکایی با طالبان در اصول به توافق نهایی رسیده‌اند ولی این توافقنامه برای اجرایی شدن باید از سوی دونالد ترامپ، رئیس‌ جمهوری آمریکا، تایید شود.

بیانیه این ۹ دیپلمات ارشد آمریکایی در وبسایت پژوهشکده شورای آتلانتیک منتشر و آنان گفته‌اند که اگر دونالد ترامپ پیش از آنکه دولت افغانستان و طالبان به توافق صلح برسند، تمام نیروهای آمریکایی را از این کشور خارج کنند، در آن صورت افغانستان گرفتار جنگ داخلی تمام‌عیار خواهد شد.

آقای خلیلزاد در گفتگو با شبکه تلویزیونی طلوع نیوز چند روز قبل گفت که اگر «شرایط مطابق توافقنامه» پیش برود، در ۱۳۵ روز نیروهای آمریکا «پنج پایگاهش» در افغانستان را در چند مرحله ترک خواهد کرد. او گفته که براساس توافق با طالبان، آمریکا در مرحله اول پنج هزار سربازش را از افغانستان خارج می‌کند. آقای خلیلزاد توضیح نداده است که باقیمانده حدود ۱۴۰۰۰ سرباز آمریکایی چه مدتی در افغانستان خواهند ماند. هرچند که مقام‌های آمریکایی همواره تاکید کرده‌اند که خروج سربازان این کشور از افغانستان وابسته به شرایط این کشور است.

توافق میان آمریکا و طالبان در روزهای گذشته بحث‌های زیادی را در میان کاربران شبکه‌های اجتماعی افغانستان ایجاد کرد. براساس مصاحبه‌ای که خلیلزاد با تلویزیون خصوصی طلوع نیوز داشت در این موافقت‌نامه کلمه «امارت اسلامی» استفاده شده ‌است. درباره ارزش‌های همانند دموکراسی، آزادی بیان، حقوق زنان و غیره سکوت شده و آقای خلیلزاد گفته که در نشست بین‌الافغانی درباره نظام آینده و این ارزش‌ها بحث خواهد شد و از طرف دیگر او گفته که متن این موافقت‌نامه به دست مقام‌های ارشد افغانستان داده نشده و فقط به آنها اجازه داده که آن را بخوانند.

گروه کاری مشترک جامعه مدنی که به گفته این نهاد نمایندگی از ۱۲۰۰ نهاد مدنی ملی را در افغانستان می‌کند نیز با ارسال نامه سرگشاده به کنگره آمریکا نوشته است که در توافق‌نامه صلح بین آمریکا و طالبان، که دو طرف در کلیات به توافق رسیده و در مرحله امضا توسط رئیس جمهور آمریکا قرار دارد، به مهم‌ترین خواسته‌های گروه کاری مشترک جامعه مدنی توجه کنند که عبارت از موارد ذیل است:

۱- آتش بس و ختم خشونت در کل کشور

۲- حفظ ارزش‌های به دست آمده دو دهه اخیر مانند حقوق بشر، حقوق زن، آزادی بیان، رسانه‌های آزاد و عدم تبعیض بین شهروندان و نظایر آن

۳- ادامه حمایت از نهادها و برنامه‌های ملی افغانستان

۴- پایبند ماندن دولت آینده افغانستان به توافقات جهانی که تاکنون به آنها پیوسته و یا تایید کرده است، مانند اعلامیه جهانی حقوق بشر و کنوانسیون‌های ملل متحد

۵- عدم تغییر در سیستم حکومتی جمهوری

سرور دانش، معاون دوم محمد اشرف غنی درباه این موضوعات نوشته که «صلح؛ آری اما نه به قیمت نفی جمهوریت!» و اضافه کرده که «یاد کردن از طالبان به عنوان «امارت اسلامی» در موافقت‌نامه صلح بین آمریکا و طالبان، تحت هر عنوان و به هر مقصد و انگیزه‌ای که صورت بگیرد، به طور غیرمستقیم به معنای حیثیت «دولت» بخشیدن به طالبان است و از این جهت غیرقابل قبول برای مردم افغانستان و یک نوع نقض قانون اساسی و حاکمیت ملی افغانستان است و هیچ کسی حق ندارد حاکمیت ملی ما را زیر سؤال ببرد.»

او در ادامه پرسیده که معنی این قضیه که گفته می‌شود: «نوع نظام سیاسی آینده و همچنین دستاوردهای ۱۸ سال اخیر و از آن جمله: قانون اساسی، انتخابات، آزادی بیان، حقوق بشر و حقوق زنان و مانند آن از مسایلی است که باید در گفتگوهای بین‌الافغانی مورد بحث قرار گیرد و درباره آن‌ها تصمیم گرفته شود» دقیقا چیست؟ آیا بدین معنی نیست که گویا نظام فعلی و بنیادهای اساسی آن باید به کنار گذاشته شود و همه چیز به صفر برگردد و از نو درباره همه چیز بحث و توافق صورت گیرد؟

آقای دانش افزوده که «اگر دولت افغانستان برای آمریکا یک هم‌پیمان استراتژیک و یک متحد سیاسی بوده و است، باید بین دو دولت یک نوع اعتماد متقابل استراتژیک نیز وجود داشته باشد و باید تمام محتوای مذاکرات و متن موافقت‌نامه با تمام جزئیات در اختیار دولت افغانستان قرار داده شود تا به تفصیل مورد ارزیابی قرار گیرد.»

او در نهایت افزوده با توجه به این مسایل باید یکبار دیگر تاکید کرد که «حکومت و مردم افغانستان بدون هیچ پیش‌شرطی طرفدار پروسه(روند) صلح و آغاز مذاکره است، ولی هر نوع موافقت‌نامه صلح در این رابطه نمی‌تواند بدون پیش‌شرط باشد.»