سازمان ملل: طالبان در مسیر حذف زنان از زندگی اجتماعی افغانستان پیش‌روی کرده‌اند

در آستانه چهارمین سالگرد تسلط طالبان بر افغانستان، سازمان ملل متحد هشدار داده است که این گروه به هدف خود برای حذف زنان از عرصه‌های آموزشی، شغلی و اجتماعی نزدیک شده است. هم‌زمان، وزارت خارجه آمریکا و نهادهای حقوق بشری نیز از تشدید نقض حقوق بشر در کشور ابراز نگرانی کرده‌اند.

سازمان ملل متحد روز چهارشنبه، ۲۲ اسد، در پیامی رسمی که در شبکه اجتماعی ایکس منتشر شد، اعلام کرد که حدود ۷۸ درصد زنان افغانستان از حق آموزش، اشتغال و آموزش‌های حرفه‌ای محروم شده‌اند. در این پیام آمده است: «طالبان به چشم‌انداز خود برای حذف کامل زنان از جامعه بسیار نزدیک شده‌اند.»

این نهاد همچنین به چالش‌های امنیتی و کمبود خدمات اولیه برای زنان اشاره کرده و گفته است که بسیاری از دختران و زنان در مناطق مختلف کشور حتی به آب آشامیدنی سالم دسترسی ندارند.

هم‌زمان با این هشدار، وزارت خارجه ایالات متحده در گزارش سالانه خود که در تاریخ ۲۲ اسد منتشر شد، اعلام کرده است که رعایت حقوق بشر توسط طالبان به پایین‌ترین سطح خود رسیده است. در بخشی از این گزارش آمده است: «ممنوعیت آموزش دختران، محدودسازی رسانه‌ها، و بازداشت‌های خودسرانه نشان‌دهنده‌ی کاهش شدید تعهد طالبان به اصول حقوق بشری است.»

نهادهای حقوق بشری، از جمله مرکز خبرنگاران افغانستان و سازمان حمایت از زنان، نیز در بیانیه‌هایی جداگانه، نسبت به وضعیت بحرانی حقوق بشر در کشور هشدار داده‌اند. این نهادها خواستار اقدام هماهنگ جامعه جهانی برای جلوگیری از حذف زنان از عرصه‌های عمومی شده‌اند.

در همین حال، برخی فعالان مدنی در کابل و هرات با انتشار پیام‌هایی در شبکه‌های اجتماعی، از جامعه جهانی خواسته‌اند که صدای زنان افغانستان را خاموش نگذارد. یکی از این فعالان نوشته است: «ما نه قربانی هستیم، نه خاموش؛ ما هنوز ایستاده‌ایم، حتی اگر از مدرسه و کار محروم باشیم.»

طالبان تاکنون واکنشی رسمی به این گزارش‌ها و بیانیه‌ها نشان نداده‌اند. با این حال، سخنگویان این گروه پیش‌تر اعلام کرده بودند که سیاست‌های آنان در قبال زنان بر اساس «شریعت اسلامی» تنظیم شده و با «فرهنگ ملی» هم‌خوانی دارد.

گزارش‌های سازمان ملل و وزارت خارجه آمریکا در حالی منتشر می‌شود که چهار سال از بازگشت طالبان به قدرت می‌گذرد—چهار سالی که برای بسیاری از زنان کشور، به معنای عقب‌نشینی از حقوق اولیه، حذف از فضاهای عمومی، و مبارزه‌ی خاموش برای بقا بوده است.