نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
زن با کرامت انسانی زاده می‌شود، اما در بسیاری از جوامع، این کرامت از او سلب می‌شود. از زنده‌به‌گور کردن دختران در جاهلیت تا سلطه طالبان امروز، خشونت علیه زنان همچنان ادامه دارد. این جنایت نه فرهنگی است، نه سنتی؛ بلکه نقض آشکار حقوق بشر است. آیا زمان آن نرسیده که سکوت را بشکنیم؟ زن […]
زن با کرامت انسانی زاده می‌شود، اما در بسیاری از جوامع، این کرامت از او سلب می‌شود. از زنده‌به‌گور کردن دختران در جاهلیت تا سلطه طالبان امروز، خشونت علیه زنان همچنان ادامه دارد. این جنایت نه فرهنگی است، نه سنتی؛ بلکه نقض آشکار حقوق بشر است. آیا زمان آن نرسیده که سکوت را بشکنیم؟
زن بودن در بسیاری از جوامع سنتی و مردسالار، هنوز هم با تبعیض، خشونت و محرومیت همراه است. تولد دختر در برخی خانواده‌ها با اندوه و شرم استقبال می‌شود؛ گویی زن بودن، جرم ناگفته‌ای است که باید با سکوت و سرکوب پاسخ داد.
این نگاه، ریشه در ساختارهایی دارد که زن را نه به‌عنوان انسان، بلکه به‌عنوان ابزار، ملک یا تابع مرد تعریف کرده‌اند.
در دوران جاهلیت، زنده‌به‌گور کردن دختران نماد خشونت آشکار بود. امروز، در سلطه طالبان، زندانی کردن دختران در خانه، محرومیت از آموزش، ازدواج‌های اجباری و سلب حق تصمیم‌گیری، شکل مدرن همان جنایت است.
این خشونت نه فقط فیزیکی، بلکه روانی، اجتماعی و حقوقی است؛ و قربانیان آن میلیون‌ها زن و دختر افغان هستند که صدایشان شنیده نمی‌شود. زن‌کشی تنها به معنای قتل فیزیکی نیست. هرگونه سلب حق زندگی، آموزش، انتخاب، و مشارکت اجتماعی از زنان، نوعی زن‌کشی است.
وقتی دختری از رفتن به مکتب محروم می‌شود، وقتی زنی مجبور به ازدواج با مردی ناخواسته می‌شود، وقتی زنی به دلیل جنسیتش از کار، تحصیل یا تصمیم‌گیری محروم می‌شود، این‌ها همه مصادیق زن‌کشی‌اند. این جنایت، در سکوت قانون، در سایه سنت، و با تأیید ساختارهای مردسالارانه ادامه می‌یابد.
ما زنان در برابر این ظلم سکوت نمی‌کنیم. سکوت، همدستی با جنایت است. ما از همه می‌خواهیم که در برابر زن‌کشی و خشونت جنسیتی بایستند. طالبان را به رسمیت نمی‌شناسیم و از سازمان‌های حقوق بشری می‌خواهیم که این گروه را محکوم کنند. هر دختر حق دارد درس بخواند، کار کند، و برای آینده‌اش تصمیم بگیرد. این حقوق انسانی، نه لطف، بلکه حق مسلم اوست. مبارزه برای این حقوق، مبارزه برای انسانیت است.
سلام به آنان که هنوز در گوشه‌ای از دل‌شان شراره‌ای روشن از انسانیت باقی مانده، و قلب‌شان در این سرزمین زخمی برای عدالت می‌تپد. من یکی از هزاران دختر این کشورم؛ دختری که پشت درهای بسته، با دلی آتشین و چشمی پرسؤال، بی‌صدا مانده‌ام. این خاموشی، انتخاب من نیست؛ نتیجه فضای سرکوب‌گری‌ست که زن را […]
مهاجرت برای زنان افغانستان، فقط عبور از مرزهای جغرافیایی نیست؛ عبور از انسانیت، از دیده شدن، و از حق داشتن است. زنانی که از افغانستان گریختند، امیدی به آزادی داشتند؛ اما چیزی که در ایران، پاکستان، یا هر کشور دیگری یافتند، ادامه همان بی‌جایگاهی بود. کسی نمی‌پرسد چرا رفتند؟ کسی نمی‌پرسد در خانه‌شان چه بر […]
جنبش شنبه‌های ارغوانی، با هدف مقابله با کودک‌همسری و کودک‌مادری در افغانستان، بار دیگر صدای اعتراض خود را بلند کرده است. در سایه حاکمیت طالبان، میلیون‌ها دختر خردسال، بدون هیچ‌گونه آمادگی جسمی و روانی، مجبور به ازدواج و مادر شدن می‌شوند. جنبش شنبه‌های ارغوانی این فاجعه را غیرقابل قبول دانسته و خواستار اقدام فوری جامعه […]
فعالان حقوق بشر و زنان معترض در جنبش شنبه‌های ارغوانی از تمامی نهادها و سازمان‌های بین‌المللی خواستند تا برای نجات قدریه، زنی که قربانی خشونت‌های ناعادلانه طالبان شده است، اقدامات فوری و مؤثر انجام دهند. جنبش شنبه‌های ارغوانی با انتشار اعلامیه‌ای خواستار اقدام فوری نهادها و سازمان‌های بین‌المللی برای نجات قدریه شد؛ زنی که به‌عنوان […]