نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
پس از وضع محدودیت‌های فزاینده توسط گروه طالبان بر زنان افغانستان و نادیده گرفتن این محدودیت‌ها توسط برخی کشورها، رینا امیری، فرستاده ویژه ایالات متحده آمریکا در امور زنان افغانستان، گفت که این چشم‌پوشی‌ها آینده خطرناکی در پی دارد.
وی تاکید کرد که «همان‌طور که تاکید کردم، آن‌هایی که به‌طور ضمنی سرکوب سیستماتیک طالبان علیه زنان در افغانستان را عادی‌سازی می‌کنند، یک سابقه خطرناک ایجاد می‌کنند.»
این اظهارات در حالی بیان می‌شود که اخیراً طالبان در ولایت فاریاب فعالیت موسساتی را که در بخش آموزش دختران در سطح محل کار می‌کردند، منع کرده‌اند.
با وجود انتقادهای داخلی و خارجی نسبت به رویکرد طالبان در برابر زنان افغانستان اما تاکنون هیچ کشوری برای رفع این چالش در افغانستان اقدامی نکرده است.
عفو بین‌الملل اعلام کرد سیاست‌های طالبان، زندگی زنان و دختران افغانستان را به یک «کابوس غیرقابل‌تحمل» تبدیل کرده و حقوق انسانی آنان را سیستماتیک نقض می‌کند. این سازمان سکوت جهانی را «هم‌دستی» خواند و خواستار فشار بین‌المللی برای بازگشت زنان به حیات عمومی، کار و دسترسی به خدمات بهداشتی شد.
نهاد «صدای حق و عدالت» خواستار بازگشایی فوری مکتب‌ها، لیسه‌ها و دانشگاه‌های دختران افغانستان شد. این مکتب‌ها از ماه سنبله ۱۴۰۰ خورشیدی توسط گروه طالبان بر اساس ملاحظات شرعی و فرهنگی بسته شدند. این نهاد تأکید کرده است که محرومیت دختران از آموزش مانع توسعه فکری، اقتصادی و اجتماعی کشور شده و بازگشایی فوری ضروری است.
با بازگشت طالبان و سکوت جهانی، زنان افغانستان از آموزش، اشتغال، درمان و حضور اجتماعی محروم شدند. اجباری شدن برقع در هرات، نماد تازه‌ای از حذف نظام‌مند زنان است. در حکومت پیشین، زنان در سیاست، دادگستری و رسانه نقش فعال داشتند؛ اکنون قربانیان خاموش معامله‌های سیاسی بی‌پاسخ‌اند.
در جهانی که طالبان دختران را از آموزش محروم کرده‌اند، تیم رباتیک دختران افغانستان با دانش، خلاقیت و همبستگی، پرچم امید را در پاناما برافراشتند. آنان از دل مهاجرت و محدودیت برخاستند تا ثابت کنند که اراده، مرز نمی‌شناسد. این حضور، نه‌فقط رقابت علمی، بلکه اعتراض خاموشی است علیه حذف زنان و سرکوب استعدادها.
دیدگاه بسته شده است.