نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
روبرتا متسولا، رئیس پارلمان اروپا، می‌گوید که طالبان می‌خواهند زنان نامرئی باشند.
به گفته او، پس از گذشت ۱۵ ماه از سقوط حکومت قبلی و تسلط گروه طالبان، زنان به طور فزاینده‌ای از زندگی عمومی کنار گذاشته شده‌اند و از ورود آنان به فضاهای عمومی جلوگیری می‌شود.
وی می‌گوید که با وجود وعده‌های اولیه برای حمایت از حقوق زنان، پیشرفتی که طی سال‌ها به دست آمده بود در حال از بین رفتن است. خانم متسولا گفت: «طالبان می‌خواهند که زنان نامرئی باشند؛ اما ما می‌خواهیم که آن‌ها شکوفا شوند.»
وی در ادامه افزود: «تا زمانی که آن‌ها (زنان) بتوانند جایگاه شایسته خود را در جامعه بازیابند، ما به تقویت صدایشان ادامه خواهیم داد.»
این در حالی است که زنان معترض در افغانستان، بارها از نهادهای مدافع حقوق بشر، کشورها و سازمان‌های بین‌المللی به‌علت موضع منفعل آنان در برابر فشارها و محدودیت‌های گروه طالبان انتقاد کرده‌اند.
عفو بین‌الملل اعلام کرد سیاست‌های طالبان، زندگی زنان و دختران افغانستان را به یک «کابوس غیرقابل‌تحمل» تبدیل کرده و حقوق انسانی آنان را سیستماتیک نقض می‌کند. این سازمان سکوت جهانی را «هم‌دستی» خواند و خواستار فشار بین‌المللی برای بازگشت زنان به حیات عمومی، کار و دسترسی به خدمات بهداشتی شد.
با بازگشت طالبان و سکوت جهانی، زنان افغانستان از آموزش، اشتغال، درمان و حضور اجتماعی محروم شدند. اجباری شدن برقع در هرات، نماد تازه‌ای از حذف نظام‌مند زنان است. در حکومت پیشین، زنان در سیاست، دادگستری و رسانه نقش فعال داشتند؛ اکنون قربانیان خاموش معامله‌های سیاسی بی‌پاسخ‌اند.
در جهانی که طالبان دختران را از آموزش محروم کرده‌اند، تیم رباتیک دختران افغانستان با دانش، خلاقیت و همبستگی، پرچم امید را در پاناما برافراشتند. آنان از دل مهاجرت و محدودیت برخاستند تا ثابت کنند که اراده، مرز نمی‌شناسد. این حضور، نه‌فقط رقابت علمی، بلکه اعتراض خاموشی است علیه حذف زنان و سرکوب استعدادها.
خیابان‌های کابل، پس از چهار سال سلطه طالبان و سرکوب مداوم زنان، شاهد یک «انقلاب شادمانی» بود. هزاران زن و مرد در استقبال از قهرمانان فوتسال، قوانین سخت‌گیرانه تفکیک جنسیتی را به چالش کشیدند و با حضور مختلط و پایکوبی، اراده جمعی برای آزادی‌های سلب‌شده را فریاد زدند.
دیدگاه بسته شده است.