نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
امروز (۱۰ اسد ۱۳۹۸) نزدیک به صد تن از فعالان حقوق بشر و مدافعان حقوق زن از ده ولایت کشور در باغ مقبره گوهرشاد بیگم در هرات گردهم آمدند تا کمپاین «خط سرخ من» را آغاز کند. مسئولان برگزارکننده می‌گویند: هدف این کمپاین انعکاس خواست‌های زنان و مردان است، که نظریات و اولویت‌هایشان در پروسه‌های […]
امروز (۱۰ اسد ۱۳۹۸) نزدیک به صد تن از فعالان حقوق بشر و مدافعان حقوق زن از ده ولایت کشور در باغ مقبره گوهرشاد بیگم در هرات گردهم آمدند تا کمپاین «خط سرخ من» را آغاز کند.
مسئولان برگزارکننده می‌گویند: هدف این کمپاین انعکاس خواست‌های زنان و مردان است، که نظریات و اولویت‌هایشان در پروسه‌های صلح نادیده گرفته می‌شود.
خانم الیتا میلر، رئیس اداره ملل متحد برای زنان (UN Women) گفت: این کمپاین بیشتر روی تبارز دیدگاه‌های زنان و مردان تمرکز دارد که به نحوی از مراکز تصمیم‌گیری دورند.
او، دیدگاه، صدا، نظریات، تلاش‌ها و نیازمندی‌های زنان را برای ایجاد آینده مصون برای زنان و مردان، دختران و پسران در سراسر کشور مهم خواند.
در همین حال شماری از زنان اشتراک‌کننده در این کمپاین می‌گویند: جایگاه زنان در پرسه صلح باید واضح باشد.
خانم ماریا اکرمی، رئیس شبکه زنان افغان، گفت: صلحی که در آن حقوق و فرصت‌ها برای زنان وجود نداشته باشد، صلح باوقار نیست.
او، تداوم و بسیج تلاش‌های زنان را مهم خواند و تأکید کرد: زنان باید در پرسه صلح سهم فعال داشته باشند.
همچنین ثریا پیکان، سفیر کمپاین در زون غرب و رئیس نهاد ندای زنان، گفت: «از پیوستن مردان و پسران به این کمپاین برای دسترسی به صلح پایدار احساس امیدواری می‌کنم. او افزود: «حال وقت آن رسیده است تا مردان و پسران برای ایجاد آینده مصون به این کمپاین بپیوندند.»
او تصریح افزود: برای گسترش کمپاین به محلات و روستاها، سفیران کمپاین از ده ولایت کشور با هم یکجا شده‌اند تا زنان از سرتاسر افغانستان را برای کسب جایگاهشان در پروسه‌های صلح طی کمپاین خط سرخ من بسیج کرده و خطوط سرخشان را برای دستیابی به صلح پایدار و همه‌شمول بیان کردند.
جنبش فعالان حقوق زن در افغانستان یا کمپاین «خط سرخ من» حرکت اجتماعی است که طی آن مردان و زنان نظریات خود را درباره حقوق بشر، به‌ویژه حقوق بشری زنان و همچنین سایر حقوق و اختیارات شهروندی، بیان کرده و نمی‌گذارند تا هیچ معامله روی آن صورت گیرد.
کمپاین «خط سرخ» برای نخستین بار توسط گروهی از فعالان زن در سال ۱۳۹۱ راه‌اندازی شد. سپس، در اوایل سال روان میلادی، اداره ملل متحد برای زنان (UN Women)، یکجا با بنیان‌گذاران کمپاین، مرحله نخست کمپاین #خط_سرخ_من را در کابل راه‌اندازی کرد که بیش از یکصد هزار کاربر رسانه‌های اجتماعی طور مستقیم و یک و نیم میلیون کابر دیگر به صورت غیرمستقیم در فضای مجازی به این کمپاین پیوستند. امروز، کمپاین #خط_سرخ_من مترداف است با جنبش فعالان حقوق زن در افغانستان.
تلگرام | فیس‌بوک | تویتر
عفو بین‌الملل اعلام کرد سیاست‌های طالبان، زندگی زنان و دختران افغانستان را به یک «کابوس غیرقابل‌تحمل» تبدیل کرده و حقوق انسانی آنان را سیستماتیک نقض می‌کند. این سازمان سکوت جهانی را «هم‌دستی» خواند و خواستار فشار بین‌المللی برای بازگشت زنان به حیات عمومی، کار و دسترسی به خدمات بهداشتی شد.
با بازگشت طالبان و سکوت جهانی، زنان افغانستان از آموزش، اشتغال، درمان و حضور اجتماعی محروم شدند. اجباری شدن برقع در هرات، نماد تازه‌ای از حذف نظام‌مند زنان است. در حکومت پیشین، زنان در سیاست، دادگستری و رسانه نقش فعال داشتند؛ اکنون قربانیان خاموش معامله‌های سیاسی بی‌پاسخ‌اند.
سازمان «صدای حق و عدالت» با ابراز نگرانی شدید، تصمیم طالبان در هرات مبنی بر اجبار زنان به پوشیدن برقع را محکوم کرد. در اعلامیه آمده است این اقدام با ارزش‌های اسلامی در تضاد بوده و آزادی و کرامت زنان را نقض می‌کند. گزارش‌ها نشان می‌دهد زنان سرپیچی‌کننده با خشونت، تحقیر و محرومیت از خدمات عمومی مواجه می‌شوند.
خیابان‌های کابل، پس از چهار سال سلطه طالبان و سرکوب مداوم زنان، شاهد یک «انقلاب شادمانی» بود. هزاران زن و مرد در استقبال از قهرمانان فوتسال، قوانین سخت‌گیرانه تفکیک جنسیتی را به چالش کشیدند و با حضور مختلط و پایکوبی، اراده جمعی برای آزادی‌های سلب‌شده را فریاد زدند.
دیدگاه بسته شده است.