جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان: آزادی غیرقابل مذاکره است

چهار جنبش اعتراضی زنان افغانستان در قطعنامه‌ای مشترک به مناسبت هفته جهانی محو خشونت علیه زنان اعلام کردند که زنان کشور تسلیم نمی‌شوند و آزادی آنان غیرقابل مذاکره است. این جنبش‌ها رژیم طالبان را غیرقانونی و ضدزن دانسته، پایان کامل حاکمیت آن را مطالبه اصلی خود معرفی کرده و خواستار حمایت جهانی از مقاومت زنان شدند.

چهار جنبش اعتراضی زنان افغانستان در قطعنامه‌ای مشترک به مناسبت هفته جهانی محو خشونت علیه زنان اعلام کردند که «زنان افغانستان تسلیم نمی‌شوند؛ آزادی ما غیرقابل مذاکره است».

در آستانه روز جهانی محو خشونت علیه زنان، چهار جنبش اعتراضی زنان افغانستان شامل جنبش خودجوش زنان معترض، جنبش زنان عدالت‌خواه، جنبش راه آزادی زنان و جنبش نیروهای مترقی افغانستان، قطعنامه‌ای مشترک صادر کردند. در این قطعنامه تأکید شده است که زن در افغانستان نه قربانی و نه تماشاگر، بلکه نیرویی فعال و تحول‌آفرین است که می‌تواند آینده کشور را بسازد.

قطعنامه وضعیت فعلی زنان را یکی از شدیدترین نمونه‌های خشونت و تبعیض سازمان‌یافته در تاریخ معاصر توصیف کرده است. محرومیت دختران از آموزش، ممنوعیت اشتغال و حضور اجتماعی زنان، مجازات‌هایی چون شلاق و اعدام‌های میدانی، ازدواج اجباری، تجاوز و بازداشتگاه‌های مخفی از جمله مواردی است که به‌عنوان مصادیق خشونت سیستماتیک ذکر شده است. همچنین وضعیت خانواده‌های پناهجوی افغانستانی در کشورهای منطقه، به‌ویژه ایران و پاکستان، نگران‌کننده خوانده شده و نمونه‌هایی چون بازداشت، تهدید به اخراج، خشونت پلیسی و جداسازی کودکان به‌عنوان نقض جدی حقوق انسانی معرفی شده است.

جنبش‌های اعتراضی در این قطعنامه رژیم طالبان را غیرقانونی و غیرمشروع دانسته و اعلام کرده‌اند که هیچ توافق سیاسی یا پروژه‌ای بدون تضمین حقوق زنان مشروعیت ندارد. آنان تأکید کرده‌اند که تمامی اقدامات سرکوبگرانه طالبان علیه زنان مستندسازی شده و برای پیگرد بین‌المللی ارائه خواهد شد. همچنین هرگونه محدودیت طالبان بر آموزش، اشتغال و حضور زنان در عرصه عمومی به‌عنوان جنایت علیه بشریت معرفی شده است.

این جنبش‌ها از نهادهای بین‌المللی حقوق بشر، سازمان‌های زنان، دولت‌های میزبان و افکار عمومی جهانی خواسته‌اند مقاومت زنان افغانستان را به رسمیت بشناسند و حمایت سیاسی، حقوقی و مالی مؤثر به عمل آورند. همچنین توقف بازداشت و اخراج زنان و خانواده‌های پناهجو، فراهم‌سازی حمایت حقوقی و بشردوستانه، الزام کشورهای میزبان به رعایت اصول بین‌المللی پناهجویی و پیگرد عاملان نقض حقوق زنان از جمله خواسته‌های مطرح‌شده در این قطعنامه است.

در بیانیه پایانی، جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان تأکید کرده‌اند که زنان امید جامعه هستند و مبارزه برای آزادی، عدالت و حضور برابر ادامه خواهد داشت. آنان اعلام کرده‌اند که هیچ اصلاح یا برابری تحت رژیم طالبان قابل‌قبول نیست و مطالبه اصلی آنان پایان کامل حاکمیت طالبان و برچیده‌شدن ساختارهای سرکوبگر است. این جنبش‌ها در هفته جهانی محو خشونت علیه زنان خواست خود را محو طالبان و پایان نظام زن‌ستیز آنان عنوان کرده‌اند.