بنیاد ملاله در حمایت از دختران افغانستانی و پیگرد آپارتاید جنسیتی

بنیاد ملاله، به رهبری ملاله یوسفزی – فعال جهانی حق آموزش دختران و برنده جایزه صلح نوبل – اعلام کرده است که بیش از سه میلیون دالر برای حمایت از آموزش دختران در افغانستان و پیگرد حقوقی آپارتاید جنسیتی اختصاص داده است؛ اقدامی که در سایه محرومیت میلیون‌ها دختر از آموزش، صدای عدالت‌خواهی را جهانی‌تر می‌کند.

در اعلامیه‌ای که چهارشنبه ۲۰ اگست از سوی بنیاد ملاله منتشر شد، تصریح شده است که این نهاد بیش از سه میلیون دالر را برای حمایت از آموزش دختران در افغانستان و مبارزه با آپارتاید جنسیتی اختصاص داده است.

این سرمایه‌گذاری در دو محور عمده متمرکز شده است: نخست، فراهم‌سازی آموزش آنلاین برای بیش از ۱۰ هزار دختر افغانستانی که بالاتر از صنف ششم قرار دارند، با ارائه مدارک تحصیلی معتبر جهانی به‌منظور تسهیل راه‌یابی آنان به تحصیلات عالی؛ و دوم، پشتیبانی از سازمان‌هایی که در راستای پیگرد حقوقی طالبان و رسمیت‌بخشی به آپارتاید جنسیتی به‌عنوان جنایت علیه بشریت فعالیت می‌کنند.

بنیاد ملاله با این اقدام، تلاش دارد تا صدای دختران محروم از آموزش در افغانستان را به سطح جهانی برساند و جامعه بین‌المللی را به پاسخ‌گویی در برابر محرومیت سیستماتیک زنان و دختران از حقوق بنیادین‌شان وادارد.

سحر حلیمزی، رئیس بخش افغانستان در بنیاد ملاله، در این اعلامیه گفته است: «ما در کنار دختران و زنانی ایستاده‌ایم که حاضر نیستند از صحنه حذف شوند. آنان در خط مقدم مبارزه برای آزادی و عدالت قرار دارند.»

این اقدام در حالی صورت می‌گیرد که طالبان از زمان بازگشت به قدرت در سال ۲۰۲۱، دروازه‌های مکاتب را به‌روی دختران بالاتر از صنف ششم بسته‌اند و رفتن آنان به دانشگاه‌ها را نیز ممنوع کرده‌اند. افزون بر آن، محدودیت‌های شدید اجتماعی از جمله منع کار در بسیاری از ادارات دولتی و غیردولتی بر زنان وضع شده است.

در همین حال، شماری از دختران محروم از آموزش در افغانستان نسبت به اثربخشی آموزش آنلاین ابراز تردید کرده‌اند. یکی از این دختران، که نخواست نامش فاش شود، گفت که با وجود تلاش‌های نهادهای بین‌المللی، آموزش آنلاین نمی‌تواند جایگزین آموزش حضوری شود و همچنان میلیون‌ها دختر از حق تحصیل محروم‌اند.

او تأکید کرد تا زمانی‌که دروازه‌های مکاتب باز نشود، هیچ برنامه‌ای نمی‌تواند پاسخگوی نیاز واقعی آموزشی دختران در افغانستان باشد. این دیدگاه بازتاب‌دهنده نگرانی گسترده‌ای است که در میان خانواده‌ها و دانش‌آموزان نسبت به آینده تحصیلی دختران وجود دارد.

ملاله یوسفزی، که خود در نوجوانی هدف حمله طالبان قرار گرفت و پس از آن به نماد جهانی مبارزه برای حق آموزش دختران بدل شد، اکنون با بنیاد ملاله تلاش می‌کند تا صدای دختران در افغانستان را به گوش جهان برساند. او بارها خواستار به رسمیت شناختن آپارتاید جنسیتی به‌عنوان جنایت علیه بشریت شده است.

در حالی‌که یونیسف هشدار داده است که ادامه ممنوعیت آموزش تا سال ۲۰۳۰ می‌تواند چهار میلیون دختر را از مکتب محروم سازد، اقدام بنیاد ملاله نه‌تنها یک سرمایه‌گذاری مالی، بلکه یک موضع‌گیری اخلاقی و سیاسی در برابر خاموشی جهانی است. این صدا باید بلندتر شود—نه فقط برای دختران افغانستانی، بلکه برای وجدان جهانی.