نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
همزمان با انتشار کتاب تازه دکتر محمدامین احمدی، رئیس پیشین دانشگاه ابن‌سینا، پرسشی بنیادین در مرکز توجه قرار گرفته است: آیا مردم افغانستان می‌توانند بدون توسل به خشونت، مسیر تغییر و دستیابی به صلح پایدار را طی کنند؟ این اثر پژوهشی که به‌زودی از طریق وب‌سایت بنیاد اندیشه در دسترس عموم قرار خواهد گرفت، با […]
همزمان با انتشار کتاب تازه دکتر محمدامین احمدی، رئیس پیشین دانشگاه ابن‌سینا، پرسشی بنیادین در مرکز توجه قرار گرفته است: آیا مردم افغانستان می‌توانند بدون توسل به خشونت، مسیر تغییر و دستیابی به صلح پایدار را طی کنند؟
این اثر پژوهشی که به‌زودی از طریق وب‌سایت بنیاد اندیشه در دسترس عموم قرار خواهد گرفت، با تکیه بر مطالعات جهانی و تحلیل‌های بومی، به بررسی امکان‌پذیری مبارزه مدنی در شرایط خاص افغانستان می‌پردازد.
در مقدمه کتاب، نویسنده با ارجاع به نظریات جین شارپ و یافته‌های اریکا چنووث، تأکید می‌کند که مبارزه مدنی در هر نوع از شرایط فرهنگی و سیاسی ممکن است به موفقیت برسد. با این حال، احمدی هشدار می‌دهد که نسخه‌ای جهانی برای این نوع مبارزه وجود ندارد و هر کشور نیازمند تحقیق خاص و متناسب با بافت اجتماعی و سیاسی خود است.
او می‌نویسد: «در افغانستان نیز، برای آن‌که مبارزه مدنی بتواند به عدالت، برابری و رعایت حقوق شهروندی منجر شود، باید ابزارها، روش‌ها و تکنیک‌های در دسترس مردم شناسایی و با برنامه‌ریزی استراتژیک به کار گرفته شود.»
این کتاب، ضمن بررسی امکان تحقق دموکراسی پایدار در افغانستان، به دشواری‌های ساختاری و فرهنگی این مسیر نیز اشاره می‌کند. احمدی با استناد به تحقیقات پینکنی، اذعان دارد که تحقق دموکراسی در افغانستان دشوارتر از بسیاری کشورهاست، اما این دشواری به معنای ناممکن بودن آن نیست.
او تأکید می‌کند که امید به تغییر، اگر با شناخت دقیق از شرایط و طراحی راهبردی همراه باشد، می‌تواند به نتایج ملموس منجر شود.
در بخش‌های مختلف کتاب، نویسنده تلاش کرده است چارچوبی نظری برای یک تحقیق کیفی خاص در مورد افغانستان ارائه دهد؛ چارچوبی که می‌تواند مبنای پژوهش‌های آینده درباره مبارزه مدنی و تحول اجتماعی در کشور باشد. احمدی در پایان مقدمه خود ابراز امیدواری کرده است که پژوهشگران افغانستانی این پروژه ناتمام را به سرانجام برسانند و مسیر مبارزه مدنی را با تکیه بر دانش، تجربه و همبستگی ملی ادامه دهند.
این کتاب نه‌تنها یک اثر دانشگاهی، بلکه دعوتی روشن به بازاندیشی در شیوه‌های مبارزه، تغییر و ساختن آینده‌ای عادلانه برای افغانستان است.
انتشار این اثر می‌تواند نقطه آغاز گفت‌وگویی تازه میان فعالان مدنی، پژوهشگران و نسل جوانی باشد که به دنبال راهی برای تغییر، بدون خشونت و با تکیه بر خرد جمعی‌اند، راهی که از خشونت عبور کرده و به عقلانیت، اخلاق سیاسی و هم‌افزایی اجتماعی تکیه دارد.
گزارش‌ها و بررسی‌های این کتاب می‌تواند در ارائه چارچوب نظری یک تحقیق کیفی خاص در مورد افغانستان کمک کند؛ تلاشی علمی برای پاسخ به این پرسش که چگونه می‌توان مبارزه مدنی را در بافت پیچیده‌ی افغانستان عملی ساخت و به عدالت و حقوق شهروندی نزدیک‌تر شد.
در پنجمین دوره جشنواره فمینیستی «جو بوک» در کشور ایتالیا، مجموعه‌شعر «کلمه در تبعید» نوشته سمیه رامش، شاعر و نویسنده‌ی افغانستانی، در تاریخ ۲۷ جولای ۲۰۲۵ به‌طور رسمی معرفی و مورد تقدیر قرار گرفت. این رویداد فرهنگی، از مهم‌ترین گردهمایی‌های اروپایی در حوزه برابری جنسیتی و حقوق زنان است. مجموعه‌شعر «کلمه در تبعید» نخستین اثر […]
کتاب «رحمِ پاره»، نخستین اثر تمنا ایثار، نویسنده جوان افغانستان، از آدرس کتاب کابل منتشر شده و روایتی است از تبعید، مهاجرت و رنج‌های زن‌بودن در سایه‌ی طالبان. «رحمِ پاره» تنها مجموعه‌ای از یادداشت‌ها و خاطرات نیست، بلکه بازتاب زندگی پاره‌پاره‌ای است که ایثار در دل تاریکی تجربه کرده است. این کتاب، که حاصل نزدیک […]
شیما مهجور، شاعر و نویسنده برجسته افغانستان، با آثار هنری خود، روایتگر زیبایی‌های زبان، احساسات ناب انسانی و چالش‌های زندگی در میان تحولات تاریخی است. او با پنج کتاب منتشرشده، جایگاهی ویژه در ادبیات معاصر دری کسب کرده است. شیما مهجور، زاده ولایت جوزجان، تحصیلات خود را در رشته ادبیات دری در دارالمعلمین این ولایت […]
کتاب «نامه هایی به خواهرانم» نوشته فوزیه کوفی، فعال حقوق بشر و حقوق زنان و نماینده پیشین پارلمان افغانستان، اخیراً رونمایی شد. این کتاب مجموعه ای از نامه های فوزیه کوفی به خواهرانش است که در آن به مسائل مختلفی از جمله حقوق زنان، خشونت علیه زنان، و اهمیت تحصیل و مشارکت زنان در جامعه […]