تحلیل؛

«کردستان اسرائیل» و «فلسطین ترکیه!»

با خروج ایران و روسیه از سوریه، این کشور عملا بدست اسرائیل و ترکیه افتاده‌است. دو قدرت امپریالیستی جدید که از اعمال زور برای دست یافتن به اهدافشان دریغ نمی‌کنند. نتانیاهو امروز در معیت فرماندهان ارتش به کوه اشغال شدەی حرمون سوریە رفت. بی بی گفت که حرمون مرتفع‌ترین قلەی منطقه، چشم و چراغ شامات […]

با خروج ایران و روسیه از سوریه، این کشور عملا بدست اسرائیل و ترکیه افتاده‌است.
دو قدرت امپریالیستی جدید که از اعمال زور برای دست یافتن به اهدافشان دریغ نمی‌کنند.

نتانیاهو امروز در معیت فرماندهان ارتش به کوه اشغال شدەی حرمون سوریە رفت.

بی بی گفت که حرمون مرتفع‌ترین قلەی منطقه، چشم و چراغ شامات است و اسرائیل از آن دست نخواهد کشید.

و افزود، از حرمون می‌توان دمشق، جنوب لبنان و دشت‌های اسرائیل را دید.

از سوی دیگر، شمارش معکوس برای حملەی ترکیه به کوبانی شروع شده‌است. نامی سمبلیک در مبارزات کردها و نماد جهانی ایستادگی در برابر بربریت دولت اسلامی عراق و شام.

کوبانی ناموس ناسیوننالیسم کرد و کوه حرمون و بلندی‌های جولان زخم خون چکان ملی‌گرایی عرب و قلب تپندەی آن در سوریه و لبنان است.

در حالی که دولت های غربی از ژست های مدنی جولانی به وجد آمدەاند، سیادت و تمامیت ارضی سوریه دارد زیر پای اشغال گران جدید آن لگدمال می‌شود.

سوریە امروز مانند لهستان اشغال شدە طی جنگ دوم جهانی است. که ابتدا میان استالین و هیتلر تکه پاره شد. سپس آلمان تک خوری کرد و سهم روسیه را هم بالا کشید.

در واپسین ماه های جنگ ارتش سرخ، لهستان را از آدولف هیتلر پس گرفت و بدست عوامل مسکو سپرد.

اشغال جدید چهل سال طول کشید و تا نوامبر ۱۹۸۹ و برافتادن پردەی آهنین در اروپا به طول انجامید.

ظاهرا سوری‌های نگون‌بخت چند سال آزگار دیگر باید رنج و حرمان را تحمل کنند.

آنها در واقع باید جور تنفر و هراس اسرائیل از مسالەی فلسطین و ترکیه از مسالەی کرد را بکشند.

واقعا معلوم نیست بدون آزادی ملی، بدون استقلال واقعی و در سایەی اشغال خارجی، چگونه می‌توان از آزادی و دمکراسی دم زد؟

آن هم توسط جولانی با یک سابقەی پروپیمان جهادی و دست‌هایی که زیر سنگ اسرائیل و ترکیه گیر افتاده است.

ظاهرا یک راه برای آرلمش سوریه و سازش استالین و هیتلر – اردوغان و نتانیاهو – وجود دارد:

کردهای ساکن در کوبانی، عفرین، سری کانی و گری سپی به شمول آوارگان جملگی به نوار غزه منتقل شوند و ساکنان غزەی جنگ زده و ویرانه هم به نوار مرزی ترکیه با سوریه.

اینگونه اسرائیل با کردستانی کوچک و خودمختار همسایه می‌شود و ترکیه هم با مینی فلسطینی آواره که سنگش را به‌سینه می‌زند!

احتمالا ترکیه و اسرائیل که در همین دو سه سال اخیر چندین جابجایی و اخراج بزرگ جمعیتی را در قرەباغ، عفرین، سری کانی و غزە و کرانەی باختری انجام داده‌اند، این را هم می‌توانند!